“Ik heb zo slecht geslapen,” zucht Pedro de pony. Vannacht werd hij voortdurend wakker door een ritselend geluid in de hoek van zijn stal. Het was te donker om iets te zien. Nu het weer licht is, gaat hij op zoek. Hij spits zijn oren… Maar hij hoort niets. “Heb ik het dan gedroomd?” vraagt hij zich af.
Lees verder “Een piepkleine muis…”De beste vrienden…
“Bartholomeus, kom eens kijken, vlug, haast je,” fluistert Kobe de kikker. Vanop zijn waterlelieblad ziet hij heel goed wat er allemaal gebeurt in en rond de vijver. Bartholomeus komt heel voorzichtig aangevlogen. “Wat heb je nu weer gezien?” lacht hij. “Sssssst, sssssst… stil zijn en goed kijken,” fluistert Kobe. Bartholomeus komt naast Kobe op het waterlelieblad zitten. Aan de rand van de vijver aan een lang blad gebeurt er iets heel raar.
Lees verder “De beste vrienden…”Wat ben ik blij…
Dit is het vervolg op het verhaaltje “ooievaar lange poot “
De tuin waar Bartholomeus bij en zijn vrienden, wonen krijgt weer kleur. Aan de takken van de bomen zie je al kleine knoppen, de blaadjes zijn weer op komst. De sierkerselaar draagt weer zijn prachtige roze bloesem en de paasbloemen kleuren de tuin mooi geel. Op het kippenhok zit de haan te kraaien om de dieren in de tuin wakker te maken. En in het kippenhok zit de kip te broeden op haar eitjes. Misschien zijn er binnenkort weer kuikentjes. Het water in de vijver is weer warmer geworden. En Kobe de kikker is wakker geworden uit zijn winterslaap. Hij zit op een waterlelieblad. Op het water drijft al een beetje kikkerdril. Binnenkort zijn er weer kikkervisjes. Pol de mol maakt weer molshopen in de weide waar Pedro de pony graast. Hij steekt zijn kopje boven de grond en duwt zijn brilletje wat beter op zijn neus. Bartholomeus heeft ook een winterslaap gehouden aan de rand van de vijver in een stronkje van een oude boom.
Lees verder “Wat ben ik blij…”Kleine Swa
Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Dit is kleine Swa. Een lief zwart hondje met korte maar heel snelle pootjes. Onder zijn kin heeft hij een grote witte vlek. Het lijkt wel een slabbetje. Zijn oortjes staan mooi rechtop en hij heeft een grappig plat snoetje. Zijn oogjes kijken zooooooo lief. Het is een echte schat!
Lees verder “Kleine Swa”3+3=6
“Zijn we er bijna,” zeurt Kootje konijn, ”ik ben zo moe en mijn pootjes doen pijn.” Edison en zijn vrienden hebben vandaag al heel ver gewandeld. Toen ze deze morgen wakker werden, scheen de zon. “Het belooft een prachtige dag te worden, dat vraagt om een lange wandeling,” had Edison gezegd. En als hij dat zegt, weten Valeir en Kootje wat hen te wachten staat. “En vrienden, ben je moe dan moet je het maar vragen. Spring dan op mijn rug, ik zal je dan wel dragen,” lacht Edison.
Lees verder “3+3=6”Op stap…
Enkele jaren geleden werd er op de boerderij van boer Tijs een klein ezeltje geboren. Hij kreeg de naam Edison. Mama ezel was reuze fier op haar kleine deugniet. Edison was een nieuwsgierig en eigenwijs ezeltje. Hij ging op ontdekking. Hij wilde alles zien, aan alles ruiken en alles proeven. Edison liep en huppelde de hele weide rond. “Onze Edison is een echte ontdekkingsreiziger. De weide is veel te klein voor hem,” vertelde mama ezel aan de andere dieren van de boerderij. En dat vond hij zelf ook…
Lees verder “Op stap…”Een slakkengangetje
Het is nog heel vroeg in de morgen. Het gras en de struiken zijn bedekt met dauwdruppels. Dat vindt Sam de slak het leukste moment van de dag. Hij houdt van al die druppeltjes.
Langzaam kruipt hij rond op de taxusstruik. Van het ene blaadje naar het andere. “Goeiemorgen Sam, ben jij ook al wakker?” vraagt Bartholomeus bij die voorbij vliegt. “Ja hoor al lang,” zucht Sam. “Waarom zo triestig?” vraagt Bartholomeus. “Oh ik ben het een beetje beu dat alles zo traag gaat bij mij. En mijn huisje weegt zo zwaar,” zeurt Sam.
Het kriebelfeest
Bartholomeus bij wil een clubje oprichten met allemaal kleine kriebelbeesten die samen met hem in de grote tuin wonen, ’de kriebelclub’. Hij heeft zijn vriendjes uitgenodigd op een echt kriebelfeest. Dan zal hij ze vragen om bij de club te komen. Vandaag vliegt Bartholomeus de tuin rond om iedereen uit te nodigen.
Twee lichtjes in het donker…
In de grote tuin klinkt zoals elke avond het lied van de vrolijke vrienden en Bartholomeus speelt daarbij op zijn accordeon. De vrienden nemen afscheid en wensen elkaar een goeie nacht. Bartholomeus vliegt over de vijver en het kippenhok op weg naar zijn slaapplaats. Vanuit de lucht ziet hij twee kleine lichtjes tussen de struiken. Bartholomeus vliegt wat lager om te kijken wat die lichtjes zijn. Maar het zijn geen lichtjes…het zijn twee ogen…het zijn de ogen van… een vos.
Aan de andere kant van de wereld…
Tijdens een wandeling door het bos kwam Lena voorbij de Babbelboom. Lena wilde even rusten en zette zich neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Lena, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Lena zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een koala?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
Aan de andere kant van de wereld, in Australië, leven heel speciale diertjes, koala’s. Men noemt ze ook wel eens koalabeertjes omdat ze er zo schattig uitzien, en ze een superzachte vacht hebben. Maar het zijn helemaal geen beertjes, het zijn buideldieren, zoals de kangoeroes, die ook in Australië wonen. Ze hebben scherpe klauwen waarmee ze heel hoog in de eucalyptusbomen kunnen klimmen.