Vanavond is het alweer volle maan. Alffartje vindt dit de allerleukste avond van de maand. Dan ziet hij zijn drie beste vrienden, Chloë, Schalullleke en Chepito weer. En misschien komen Krisje Krekel en Bartholomeus Bij nog eens op bezoek.
Alffartje woont nu al een hele tijd op de Alffarhoeve en geniet elke dag van zijn nieuwe thuis en zijn vele vrienden. Omdat hij vaak bij hen op bezoek gaat, kent hij de laatste nieuwtjes en weet hij als geen ander wat er op de Alffarhoeve gebeurt.
De voorbije nacht was het weer volle maan. Zoals elke avond kreeg Alffartje bezoek van zijn drie vrienden Schalulleke, Chepito en Chloë. Ze genieten elke avond samen van hun wandeling langs de lange rij knotwilgen. Af en toe zien ze Alffartje en maken ze een kort praatje. Maar ze blijven voorzichtig en delen met z’n vieren nog steeds het grote geheim.
‘Kukeleku, kukeleku!” Net voor zonsopgang kraait de haan. Zo start elke dag op de Alffarhoeve. Er zijn wel 11 hanen en soms gebeurt het wel eens dat ze allemaal beginnen kraaien. Maar vandaag is de witte alleen aan het woord. Met zijn luid gekraai wekt hij de andere dieren. Hij is heel ongeduldig en om zeker te zijn dat iedereen wakker is, blijft hij heel lang kraaien.
Het is nu al meer dan een jaar geleden dat Edison, Kootje en Valeir aankwamen in ‘Het Dierenparadijs.’ Ze zijn nog nooit zo lang op dezelfde plaats gebleven. Voor hen is het dan ook de mooiste plaats ter wereld, waar veel verschillenden dieren samenwonen en er unieke vriendschappen zijn ontstaan. De dieren zorgen voor elkaar en alle dieren worden verzorgd en vertroeteld door de twee baasjes Henk en Laurenca.
Woef woef woef! Wat ben ik blij om jullie weer
te zien!!!
Ik heb weer een heleboel te vertellen over
allemaal mijn vrienden. Ik heb dierenvrienden en mensenvrienden en met hen heb
ik weer heel wat avonturen beleefd. Mijn kopje stond vaak schuin als ik iets
niet begreep. Mijn buikje heeft ook heel veel gekriebeld tijdens al de ritten
in de auto op weg naar Samrée. En tijdens mijn wandelingen heb ik weer enorm
genoten van de prachtige natuur en de leuke voorbijgangers. Ik ben blij, boos, bang,
verdrietig, verbaasd en ook een beetje verliefd geweest.
Zoals elke morgen na het ontbijt, verlaten
Zora en Zita het kasteel van koning Zebedeus en koningin Zafira. Zoda, het prachtigste land van de
onderwaterwereld komt weer stilaan tot leven. “Voorzichtig zijn hé meisjes,”
roept koningin Zafira hen na, ”en uit de buurt van het scheepswrak blijven want
daar kan het gevaarlijk zijn.” Dat beloven de zusjes terwijl ze knipogen naar
elkaar. “En op de middag weer thuis want ik voel in mijn kleine teen dat de zee
onrustig is en er misschien wel storm op komst is,” zegt koning Zebedeus
streng. “Ja ja, papa,” lachen ze en zwemmen naar buiten op zoek naar hun kleine
dierenvriendjes.
In de verte klinkt het geluid van een viool.
Het is Krisje krekel die zoals elke avond vrolijke deuntjes speelt tijdens het
avondfeestje op de open plek in het bos. Het is weer een gezellige boel. Er
wordt gezongen en gedanst. Omdat de dagen korter geworden zijn en de nachten
kouder, wordt er vroeger gefeest. Vanavond is ook Vico vos in het grote
dierenbos en gaat een kijkje nemen… Zoals altijd blijft hij op een veilige
afstand want er zijn nog steeds dieren die schrik van hem hebben.
Bartholomeus en zijn vrienden zitten samen in
de stal van Pedro de pony. Ze schuilen voor de regen die al enkele dagen
aanhoudt. “Zo jammer dat de zomer weer
voorbij is,” zucht Kobe de kikker. “En de dagen worden zo kort. ‘s Morgens is
het zo laat licht en ’s avonds zo vroeg donker,” zeurt Pedro. “Da’s niet zo
erg,” zegt Pol de mol terwijl hij zijn brilletje wat beter op zijn neusje zet.
“Kom kom vrienden, niet zo triestig hé. Het is hier toch gezellig zo met z’n
allen in de stal van Pedro.” “Ja dat wel maar in de zon rondlopen in de weide
is veel leuker,” zucht Pedro. “Geduld, geduld, na regen komt altijd
zonneschijn,” lacht Bartholomeus.
Een zonnige dag in het grote dierenbos is
bijna voorbij. De dieren vonden het nogal druk want er waren heel veel
wandelaars. Ze verstoppen zich dan in de bomen en tussen de struiken. Maar als
de avond valt wordt het veel rustiger en komen de vrienden weer tevoorschijn.
Op de wandelpaden zie je nog enkele fotografen die wachten op het gouden
uurtje…