Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Foto Carina Verhaegen
“Kijk eens oma,” roept Nimke, ”ik heb een tattoo op mijn arm!” Oma schrikt. “Een tattoo? Waar komt die vandaan?” vraagt ze verwonderd. “Da’s wel geen echte hé, als ik bij mama in bad ga, zal ze er vlug weer afgaan,” lacht Nimke, ”en er staat ‘I love Sint’ op.” Oma fronst haar wenkbrauwen. “Ah dan is het goed. Waar komt die tattoo nu vandaan?” vraagt oma. “Ik heb die van Zwarte Piet gekregen. Toen we terug naar huis vertrokken van ons bezoek aan de Sint heeft één van de Zwarte pieten die aan mijn gegeven. Jij hebt dan een foto genomen oma, weet je dat niet meer?” vraagt Nimke. Oma heeft veel foto’s getrokken van Nimke, de Sint en zijn pieten.
“Brrrrrr, wat was het koud vannacht,” bibbert Slowie slak, “het wordt stilaan tijd om aan mijn winterslaap te beginnen.” Slowie is een huisjesslak. Gemakkelijk als je je huisje altijd bij hebt. Als het heel koud wordt kruipt hij erin, maakt hij zijn huisje dicht met slijm en begint hij aan zijn winterslaap. Maar toen hij deze morgen wakker werd, scheen de zon en het gras was nat van de dauw. “Heerlijk weertje,” zei Slowie en besloot nog even te wachten en te genieten van de zon en het natte gras.
“Wij zijn twee vrienden, jij en ik. Twee dikke vrienden, jij
en ik. We blijven altijd bij elkaar al worden we meer dan honderd jaar. We
blijven vrienden ja, jij en ik,” klinkt het in het grote bos. Het begint al te
schemeren en Meneer uil en de bonte specht zingen een heel leuk liedje samen.
Het zijn de beste vrienden. En elke avond voor het feestje op de open plek
komen ze samen voor een gezellig onderonsje. Meneer uil is dan al wakker en de
bonte specht komt een beetje vroeger dan Krisje krekel en de andere dieren.
