Eindelijk is het zo ver. Vanavond is het volle maan. Onze kleine blauwe vriend vertrekt dan naar het grote dierenbos waar Krisje Krekel woont. Waar is het grote dierenbos? Is het ver vliegen? Wie woont daar? Alffartje heeft zo veel vragen.
Het verjaardagsfeest van Olga is voorbij en de dieren genieten van hun middagdutje. Alffartje, Krisje en Bartholomeus vliegen samen naar de knotwilg. Alffartje geniet van uit de holte van de knotwilg van de rust en de prachtige natuur terwijl zijn twee kleine vriendjes ook een middagdutje doen. “Hmmm zalig!” zucht hij…
Alffartje is verbaasd te horen dat baasje Bart afweet van hun optreden. “Heb je ons toen gehoord? Hebben we te veel lawaai gemaakt?” vraagt Alffartje verlegen. “We hebben jou en je kleine vrienden gehoord en gezien. Wat een gezellig feestje was dat!” lacht BB, “en nee hoor het was zeker niet te luid.” “Ah ok, maar je zegt ‘we’? Was baasje Ingeborg er ook bij misschien?” vraagt Alffartje.
“Ja hoor, we hebben die avond genoten van jullie prachtige muziek en jullie vriendschap. We stonden aan de pippowagen en zagen jullie heel goed staan in het licht van de volle maan. Het was zo hartverwarmend…
“Als ik vanavond, bij volle maan, Krisje en Bartholomeus zie, regel ik wel iets. Hun winterrust zal ook wel al voorbij zijn. Ik laat je iets weten,” belooft Alffartje terwijl hij zijn vleugels spreidt.
Je hoort de vogels vrolijk fluiten als de zon is opgekomen op de Alffarhoeve. Ze vertellen ons dat het bijna lente is…
De donkere, koude en natte maanden zijn weer bijna voorbij. De dieren genieten van de eerste warme zonnestralen. De kleintjes kijken verbaasd rond als ze voor de eerste keer naar buiten komen en kennismaken met de anderen. De kippen brengen weer graag een bezoekje aan hun grote vrienden om een graantje mee te pikken of een ritje te maken op hun brede rug. De lentekriebels verdwijnen als het donker wordt. Dan zoeken de dieren een warme plaats in hun stal want de nachten zijn nog koud. Tot ze de volgende morgen gewekt worden door het gekraai van een haan.
Vanavond is het alweer volle maan. Alffartje vindt dit de allerleukste avond van de maand. Dan ziet hij zijn drie beste vrienden, Chloë, Schalullleke en Chepito weer. En misschien komen Krisje Krekel en Bartholomeus Bij nog eens op bezoek.
Krisje Krekel en een ander diertje spelen een prachtige melodie. Krisje speelt viool. Dat weet Alffartje nog. Maar wie is de andere muzikant en op wel instrument speelt hij?
Omdat hij niet niet wil storen, is Alffartje muisstil en landt hij zacht op een dikke tak van de boom waar ze onder zitten.
Zijn pootjes zijn weer helemaal proper. Alffartje blijft nog wat rusten op het stoeltje. De bruine kam hangt helemaal slap en zijn oogjes vallen toe. Hij is zo moe…
In het licht van de volle maan ziet Alffartje een diertje zitten. Hij maakt een prachtig geluid. Hij houdt iets vast. Wie is dit? Wat doet die hier? Zou het een nieuwe vriend zijn?
Voorzichtig waggelt Alffartje dichterbij. Het diertje stopt met spelen en springt weg. “Niet bang zijn,” fluistert Alffartje, “ik wil je graag leren kennen.” Hij waggelt nog wat dichterbij en het diertje blijft met trillende pootjes zitten.
“Wat maak jij een mooi geluid,” bewondert Alffartje. Het diertje is verlegen en zijn lange voelsprieten hangen slap naar beneden. “Dank je wel, ik speel graag op mijn viool,” fluistert het diertje. “Wat is dat een viool? En wie ben jij eigenlijk en waar kom je vandaan?” vraagt de nieuwsgierige blauwe vogel. “Oei, zo veel vragen,” zucht het diertje. “Mag ik bij je komen? Dan zal ik het vertellen.” Even later zitten ze samen gezellig op een boomstronk. En het diertje vertelt…
“”AAAAA, wat heb ik lekker geslapen,” geeuwt Alffartje en spreidt zijn vleugels. Hij is vroeg wakker vandaag. Nog voor de hanen die elke morgen kraaien om de dieren op de Alffarhoeve te wekken.
Zijn buikje knort en Alffartje heeft zin in een lekker ontbijtje bij de kippen. Een eindje vliegen en dan landt hij bij het kippenhok.
“KUKELUREKU! KUKELUREKU!” kraaien de witte en de zwarte haan. Alffartje schrikt en waggelt razendsnel naar binnen. “Iedereen zal nu wakker zijn. Dat is zeker,” zucht hij, “was me dat schrikken zeg.” De kippen zijn nu ook wakker en samen met Alffartje genieten de dametjes van een lekker ontbijt.
Alffartje hoort mensenstemmen en wacht even om naar buiten te waggelen.
“KUKELEKU! KUKELEKU!” klinkt het op de Alffarhoeve. Al kakelend kondigen de hanen een nieuwe dag aan en wekken de andere dieren.
“Jaja, ik ben wakker,” kreunt Alffartje die zalig geslapen heeft in de knotwilg, op zijn bedje van afgevallen bladeren. Hij geniet van de prachtige zonsopgang en rekt zich uit door zijn vleugels helemaal te spreiden. Stilaan ontwaken alle dieren.