Het is bijna bedtijd voor Meneer Uil want de zon komt bijna op in het grote dierenbos. Hij vliegt naar de open plek waar hij wacht op Krisje Krekel. “Dat is raar,” zegt Meneer Uil, ”Krisje is er nog niet. Ik mis zijn vrolijk deuntje dat hij elke dag op zijn viool speelt om ons te wekken.” De vogels en de konijntjes zijn ook al wakker en komen naar de open plek. Ook zij missen het vrolijke deuntje van Krisje waarbij de vogeltjes altijd vrolijk meefluiten en de konijntjes met hun oren flapperen. Meneer Uil wordt toch wel een beetje ongerust. “Weten jullie waarom Krisje hier nog niet is?” vraagt hij aan de vogels. Maar ook zij weten het niet. Stilaan komen alle dieren samen op de open plek om elkaar een goeiemorgen te wensen. Maar er is nog steeds geen Krisje te zien.
Lees verder “Daar zijn vrienden voor…”Een ridder met een plan…
Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
“Kijk eens hier, wat ik gevonden heb,” lacht de mama van Luka. Bij het opruimen van de zolder heeft ze een kunstwerk gevonden dat papa gemaakt heeft toen hij nog klein was. “Hé daar staat een ridder op en een draak!” roept Luka verwonderd, “heeft papa dat echt geschilderd?” Luka houdt heel veel van ridders en ook van draken. “Ik denk het wel want achteraan staat zijn naam,” vertelt mama. “Hij oud was hij toen? Hield papa dan ook van ridders en draken net als ik?” wil Luka weten. “Je vraagt het best straks aan papa, want dat weet ik allemaal niet,” lacht mama. Luka vindt het een prachtig schilderij. Hij verzint er een heel verhaal bij. Over een dappere ridder die de gevaarlijke draak moest verslaan om zo met een mooie prinses te kunnen trouwen. “Mama, mag ik met mijn groot kasteel spelen? En mag het schilderij van papa mee op mijn kamer?” vraagt Luka. “Natuurlijk mag dat. Maar niet te veel lawaai maken want broertje doet een middagdutje,” fluistert mama. “Ok,” lacht Luka, ”ridder Luka zal ervoor zorgen.” Hij heeft grootse plannen…
Lees verder “Een ridder met een plan…”Groot gevaar!
Lees ook de vorige verhalen van Zora en Zita
Het is nog heel stil in de diepe zee waar Zora en Zita, de zeemeerminnen, wonen. De zusjes liggen nog te slapen in hun koninklijke bed, in hun koninklijke kamer, in het kasteel van hun vader en moeder, koning Zebedeus en koningin Zafira. Hun prachtige kasteel staat in Zoda. Het mooiste en gezelligste land van de grote diepe zee. Omdat koning Zebedeus elke avond heel moe is van zijn land te besturen, wil hij elke morgen lekker lang uitslapen. Als koningin Zafira, Zora en Zita vroeger wakker zijn, moeten ze heel stil zijn. Want anders wordt koning Zebedeus boos en stampt hij met zijn drietand op de grond. Dat doet hij alleen maar als hij heel boos is of als er gevaar is.
Lees verder “Groot gevaar!”Hoe leuk is dit!
Het wordt weer dag in het grote dierenbos waar Krisje Krekel woont. De eerste zonnestralen piepen tussen de takken van de bomen en zoals elke morgen klinkt het vrolijke deuntje dat Krisje speelt op zijn viool. Vandaag is Krisje jarig. En daarom vieren ze vandaag , zoals elk jaar, ‘het grote vriendenfeest’ met alle dieren uit het grote dierenbos. (lees ook we horen bij elkaar)
Lees verder “Hoe leuk is dit!”Het Hoge Noorden
Het is eind januari en putje winter. ‘s Nachts vriest het waardoor er ’s morgens prachtige taferelen te zien zijn. In de tuin steken de bevroren grassprietjes hun kopjes op alsof ze willen zeggen ‘stap niet op mij, want dan breek ik.’
Wanneer Sverre’s morgens door het raam kijkt ziet hij een prachtige witte tuin. “Hé!” roept hij blij. Maar, “jammer,” zucht hij teleurgesteld. Terwijl Sverre de slaap uit zijn ogen wreef dacht hij sneeuw te zien. Maar wat een teleurstelling als hij ziet dat het gewoon gedauwd en gevroren heeft. Sverre wil zo graag de sneeuw zien om te sleeën, een sneeuwman te maken en sneeuwballengevechten te houden. Hij wacht al zolang…
Lees verder “Het Hoge Noorden”Dinoweetjes…
“ZOEF! ZOEF! ZOEF!” roept Luka terwijl hij zijn pterodactylus laat rondvliegen tussen de takken van een oude boom. Hij stapt van de ene grote tak naar de andere. De pterodactylos is één van Luka’s dinosaurussen. Hij heeft er heel veel en weet er alles over. Overal waar hij gaat neemt hij er enkele mee.
Lees verder “Dinoweetjes…”Er is plaats genoeg…
Edison, Valeir en Kootje zijn nu al enkele maanden op de boerderij van boer Tijs.
Lees eerst geen-ruzie-meer
Mama ezel vindt het fantastisch dat haar zoon weer thuis is. Maar ze weet ook dat haar ‘ontdekkingsreiziger’, zoals ze Edison noemde toen hij nog klein was, binnenkort de boerderij weer zal verlaten. Er zijn nog zo veel plaatsen te ontdekken en nog zo veel avonturen te beleven…
Lees verder “Er is plaats genoeg…”Kids in space!
Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Twee zusjes, Rive en Lulu, zijn met mama, papa en broertje Noé een dagje aan zee. Ze hebben genoten van de zee en het strand. Zandkastelen maken met papa, varen in een rubberbootje, vliegeren, pootjebaden en schelpjes zoeken. Aan zee is zo veel te doen… Een blauwe lucht en een prachtige zon zorgden voor een fantastische dag. “Wordt de zon nooit moe?” vraagt Lulu aan haar grote zus als ze met z’n drietjes zitten te kijken naar de golven van de zee. “Straks gaat ze slapen. Dan verdwijnt de zon in de zee. Dat noemen ze zonsondergang,” vertelt Rive.
Lees verder “Kids in space!”Heel lang geleden…
Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Heel lang geleden, in een land hier ver vandaan, woonden een man en een vrouw. Ze heetten Jozef en Maria. Jozef was een timmerman. Maria was huisvrouw. Ze waren heel gelukkig toen ze wisten dat Maria zwanger was. Ze wisten dat het een bijzonder kindje zou zijn. Een engel had hun verteld dat het vrede zou brengen voor alle mensen. Hij vertelde ook dat het een jongen zou zijn en dat ze hem Jezus moesten noemen.
Lees verder “Heel lang geleden…”Geen uitstapjes meer…
“Brrrr,” bibbert Slowie slak als hij ’s morgens zijn kopje naar buiten steekt. “Binnenkort is het weer tijd voor mijn winterslaap want de nachten worden ook al koud,” denkt hij. Maar vandaag gaat hij nog even genieten van een zonnige dag in de tuin. Hij glijdt over het gras dat lekker nat is van de dauw. Zo heeft Slowie het graag. “Pffff,” zucht hij, ”ik ben eigenlijk wel een beetje uitgekeken op de tuin. Elke boom, elke struik… ik ken echt wel ieder hoekje en elk plaatsje. Misschien is het wel tijd om eens een uitstapje te doen….
Lees verder “Geen uitstapjes meer…”