Het wordt weer dag in het grote dierenbos waar Krisje Krekel woont. De eerste zonnestralen piepen tussen de takken van de bomen en zoals elke morgen klinkt het vrolijke deuntje dat Krisje speelt op zijn viool. Vandaag is Krisje jarig. En daarom vieren ze vandaag , zoals elk jaar, ‘het grote vriendenfeest’ met alle dieren uit het grote dierenbos. (lees ook we horen bij elkaar)
Krisje houdt nog steeds niet van cadeautjes en verrassingen maar het vriendenfeest, daar kijkt hij enorm naar uit. Alles staat weer in het teken van de vriendschap en dit jaar ook in het teken van de liefde. Het voorbije jaar zijn er heel wat dieren die net zoals de kabouters een vriendje of vriendinnetje gevonden hebben om een nestje mee te bouwen.
De dieren worden nu stilaan wakker. De vogeltjes fluiten vrolijk mee en de konijntjes flapperen met hun lange oren. En vandaag dansen ze ook vrolijk in het rond. “Hé goeiemorgen!” roepen de kleine mieren en dansen mee, allemaal twee aan twee. “Hoe leuk is dit!” lacht Kraakje de eekhoorn en neemt zijn vriendinnetje Knabbeltje bij de poot om een heel speciaal eekhoorndansje te doen. “Een feestje zo vroeg in de morgen,” geeuwt Prikkebol die samen met Stekeltje, zijn vriendinnetje, vanonder een hoopje bladeren komt gekropen, ”da’s toch wel een beetje vroeg voor ons hoor.” Ondertussen zijn alle dieren wakker. Ze komen samen op de open plek en wensen elkaar goeiemorgen en wensen Krisje een gelukkige verjaardag. “Wat is het hier toch fijn in ons grote dierenbos,” lacht Krisje Krekel. “Het is hier super, maar zo vroeg in de morgen feesten… dat vind ik toch niet zo leuk. Laten we toch maar wachten tot in de late namiddag,” zucht Prikkebol die last heeft van zijn ochtendhumeur. “En we brengen allemaal onze vriendjes en vriendinnetjes mee,” zegt de bonte specht, “ik ga Meneer Uil ook alvast uitnodigen. Dan moet hij maar wat vroeger wakker worden want ik wil er hem ook graag bijhebben.” (lees twee dikke vrienden)
Wanneer hij even later bij de slaapplaats van Meneer Uil komt, hoort hij een luid gesnurk. “Die zit al in dromenland,” lacht de bonte specht. “Hé mijn beste Meneer Uil, mag ik even storen!” roept hij luid. “Nee dat mag je niet,” zegt Meneer Uil een beetje boos, ”maar ik ben nu toch wakker. Vertel eens… wat kom je doen?” De bonte specht vliegt tot aan de rand van de uilenslaapplaats in de stam van een oude boom. “Vanavond geven we op de open plaats weer ons jaarlijks vriendenfeest voor alle dieren uit het bos. En veel dieren brengen hun vriendje of vriendinnetje mee. Jij komt toch ook hé? Het feest begint weer in de late namiddag bij het schemeren. Er zal muziek zijn en lekker eten en nog veel meer,” vertelt de bonte specht. “Vriendje? Vriendinnetje?” dat heb ik niet, ”zegt Meneer Uil triestig, ”ik woon hier nog helemaal alleen hier in mijn boom. En mijn andere vrienden slapen allemaal tot het donker wordt. Neen, dit jaar ga ik het feestje overslaan. Maar toch bedankt voor de uitnodiging.” Meneer Uil sluit zijn ogen om verder te slapen. De bonte specht vindt het echt jammer dat hij niet komt. “Maar ik ben toch jouw vriend,” zegt de bonte specht verdrietig. Maar Meneer Uil hoort het niet meer…
Als de bonte specht weer op de open plek komt, is iedereen al druk in de weer met de voorbereidingen voor het feest. De bonte specht hakt heel luid met zijn snavel tegen de stam van de holle boom om zijn vrienden bij elkaar te roepen. “Beste vrienden, ik heb een groot probleem,” zucht hij, “Meneer Uil wil dit jaar niet naar ons grote vriendenfeest komen om dat hij nog altijd geen vriendinnetje heeft gevonden. En ik vind dat zo erg. Kunnen wij hem niet helpen?” De dieren vinden dat ook een groot probleem want Meneer Uil mag zeker niet ontbreken op het feest.
“Oh nee, dan hebben we vanavond ook geen verlichting. Want als Meneer Uil niet komt, komen de vuurvliegjes ook niet,” zegt kaboutermannetje. De dieren denken diep na. Ze moeten een oplossing vinden. “We moeten een vriendinnetje vinden voor Meneer Uil. Maar waar? Hier in ons bos woont er maar één uil en da’s Meneer Uil,” zucht kaboutervrouwtje, ”misschien in een ander bos maar da’s wel een heel eind van hier.” Het is muisstil, iedereen denkt na… “Ik vlieg naar het dichtste bos op zoek naar een Mevrouw Uil,” zegt de bonte specht,” ik wil dat mijn vriend ook gelukkig is en naar het feest komt.” En voor de vrienden nog iets kunnen zeggen is de bonte specht al vertrokken.
De andere dieren doen verder met de voorbereidingen. Zoals elk jaar zorgen de kabouters voor al het lekkers. De hartenkoekjes zien er dit jaar echt prachtig uit en ze ruiken heerlijk. Het deeg voor de pannekoeken met bosbessensaus staat ook al klaar. Nu gaan ze nog de netelsoep en de frambozenlimonade maken. “Het wordt weer smullen op het grote vriendenfeest,” lacht Krisje als hij voorbij de holle boom komt waar hij en de kabouters wonen.
Kraakje de eekhoorn en zijn vriendinnetje Knabbeltje zorgen voor de versiering van de bomen. Ze hangen de zelfgemaakte notenslinkers erin. Die gebruiken ze ook elke jaar om de grote kerstboom te versieren. (lees een kerstboom in het bos)
Vorige jaren was dit de taak van Kraakje en de bonte specht. Maar nu kan Knabbeltje helpen want de bonte specht is op weg om een groot probleem op te lossen.
De konijntjes hebben al een hele hoop takken verzameld om de feesttafel te maken. Ze werken allemaal twee aan twee want ze hebben allemaal een vriendinnetje. Het zijn echte sloebers. Af en toe doen ze neuze neus met elkaar en hoor je de konijnevrouwtjes stillletjes giechelen. Ze hebben een heleboel boomstronkjes aan de tafel gezet. Genoeg voor alle vrienden. “En nu de tafel dekken!” roepen de kabouters. Door komen de mieren twee aan twee aangelopen want dat is hun taak. Een eikeblad op elke plaats en een eikeldopje om uit te drinken. De rode besjes worden in de vorm van hartjes gelegd om zo de tafel te versieren. Dat hebben de miertjes weer heel mooi gedaan.
Ook het dierenorkest, samen met Krisje Krekel, zal vanavond voor de muziek zorgen. (lees dierenorkest)
Het is al een hele tijd geleden dat ze nog samengespeeld hebben daarom gaan ze enkele liedjes oefenen. De eekhoorntjes spelen met de rammelaars en Knabbeltje speelt ook mee. De konijntjes spelen per twee op een trommel. En de krekels wrijven met de takjes op de stekels van Prikkebol en van Stekeltje. Het dierenorkest wordt elk jaar groter en groter. En Krisje, speelt natuurlijk op zijn viool.
Nu een lange vermoeiende tocht is de bonte specht eindelijk aangekomen in het dichtste bos. Hij moest niet lang zoeken voor hij een prachtige vrouwtjesuil had gevonden. Zoals alle uilen overdag, was ook zij aan het slapen. Maar omdat het heel belangrijk is, probeert de bonte specht haar wakker te maken. “Mevrouw Uil, mag ik even storen,” fluistert de bonte specht een beetje bang. Maar ze wordt niet wakker. “Mevrouw Uil, mag ik even storen,” zegt hij nu met een luide stem. De uil doet één oog open en daarna ook het andere. “Nee, dat mag je niet. Weet jij dan niet dat uilen slapen overdag? Maar ik ben nu toch wakker. Wat kom je doen?” vraagt Mevrouw Uil een beetje boos. Als de bonte specht zijn probleem vertelt, wordt ze plots heel goed wakker. “Hoe leuk is dit! Ik zoek al heel lang naar een vriendje. Hier in het bos ben ik de enige uil. Ik vlieg heel graag met je mee naar het grote dierenbos.” En even later vliegt een dolgelukkige bonte specht samen met Mevrouw Uil naar het grote dierenbos.
Meneer Uil ligt weer in een diepe slaap als de bonte specht en Mevrouw Uil aankomen in het grote dierenbos. Ze vliegen voorbij de open plek waar alles klaar is voor het feest. De dieren kijken verrast als ze voorbijvliegen. “Ik denk dat Meneer Uil vanavond wel zal komen en zeker niet alleen,” lacht Krisje.
Als ze bij de slaapplaats van Meneer Uil komen, vliegt de bonte specht weer tot op de rand.
“Hé mijn beste Meneer Uil, mag ik even storen!” roept hij luid. “Nee dat mag je niet,” zegt Meneer Uil een beetje boos, ”maar ik ben nu toch wakker. Vertel eens… wat kom je doen?”
Maar dan ziet Meneer Uil het mooie uilenvrouwtje. Hij is helemaal niet boos meer en klaarwakker. De bonte specht vliegt weg. “Die hebben mij niet meer nodig,” lacht hij stilletjes. De uilen zijn heel blij om elkaar te zien en na een lange babbel besluiten ze om bij elkaar te blijven. Ze zijn nu Meneer en Mevrouw Uil. Voor ze samen straks naar het feest gaan, doen ze nog een dutje. Ze zullen vetrekken als ze Krisje op zijn viool horen spelen.
En enkele uren later, in de late namiddag als het stilaan begint te schemeren, klinkt in het grote dierenbos het deuntje dat Krisje op zijn viool speelt. De start van het grote dierenfeest. Iedereen is op post. De eekhoorntjes Kraakje en Knabbeltje komen samen. Ook Prikkebol en Stekeltje zijn er al. Bijna alle dieren komen twee aan twee. Behalve de kabouters, die komen met z’n drieën want ook babykaboutertje komt mee vieren. (lees het je het al gehoord)
Krisje Krekel en de bonte specht hebben nog geen vriendinnetje. Maar dat vinden ze niet zo erg. Ze zijn tevreden met al hun vrienden in het grote dierenbos.
Als laatste komen Meneer en Mevrouw Uil. Ze zijn dolgelukkig en zo dankbaar. “Mijn beste vriend, lieve bonte specht ik ben zo blij dat jij een vriendinnetje voor mij gevonden hebt. Ga ik nu voor jou op zoek?” lacht Meneer Uil. “Nee hoor, da’s helemaal niet nodig. Ik ben heel gelukkig zoals het nu is. We zien wel wat de toekomst brengt,” antwoord de bonte specht.
En daar komen de vuurvliegjes aan gevlogen. Net op tijd want ondertussen is het bijna donker.
De muziek en de blije dieren zijn tot ver buiten het grote dierenbos te horen. Ook Vico en Vive vos komen een kijkje nemen. Ze blijven buiten de open plek achter de bomen staan. Ze zijn veel te groot om feest te vieren met de kleine dieren. Krisje Krekel heeft het vossenpaar gezien en nodigt hen uit om dichterbij te komen. “De dieren kennen jou toch. We zijn niet bang hoor. En we willen heel graag je vrouwtje Vive leren kennen,” zegt hij. En heel voorzichtig komen ze dichterbij. Als het pikdonker is, vraagt Krisje aan het dierenorkest om even stil te zijn. Hij heeft een verassing voor alle verliefde koppeltjes op het feest.
Als het muisstil is, neemt Krisje zijn viool en speelt een echt liefdeslied. De vrienden staan met open mond te kijken. “En neem elkaar nu eens stevig vast en dansen maar…” roept Krisje en speelt het liedje een tweede keer.
Het feest duurt tot middernacht en dan nemen de dieren afscheid. De meesten gaan per twee naar hun slaapplaats om te genieten van een fijne nachtrust.
Meneer en Mevrouw Uil niet. Ze nemen elkaar stevig vast en vliegen weg op zoek naar nachtelijke avonturen in het grote bos.