Verhaaltjes om te lezen of voor te lezen
Het wordt weer dag in het grote dierenbos waar Krisje Krekel woont. De eerste zonnestralen piepen tussen de takken van de bomen en zoals elke morgen klinkt het vrolijke deuntje dat Krisje speelt op zijn viool. Vandaag is Krisje jarig. En daarom vieren ze vandaag , zoals elk jaar, ‘het grote vriendenfeest’ met alle dieren uit het grote dierenbos. (lees ook we horen bij elkaar)
Lees verder “Hoe leuk is dit!”Lees eerst het verhaaltje “Hoe Kobe een kikker werd”
“Wat is er toch aan de hand met Kobe?” vraagt Pol de mol, ”hij zit daar zo verdrietig voor zich uit te staren op zijn lelieblad.” Pedro de pony en Bartholomeus hebben het ook al gemerkt. “We zullen het straks eens vragen als we samenkomen bij de vijver,” stelt Bartholomeus voor…
Lees verder “Kikkerconcert”“Bartholomeus, kom eens kijken, vlug, haast je,” fluistert Kobe de kikker. Vanop zijn waterlelieblad ziet hij heel goed wat er allemaal gebeurt in en rond de vijver. Bartholomeus komt heel voorzichtig aangevlogen. “Wat heb je nu weer gezien?” lacht hij. “Sssssst, sssssst… stil zijn en goed kijken,” fluistert Kobe. Bartholomeus komt naast Kobe op het waterlelieblad zitten. Aan de rand van de vijver aan een lang blad gebeurt er iets heel raar.
Lees verder “De beste vrienden…”Tijdens een wandeling door het bos kwam Lena voorbij de Babbelboom. Lena wilde even rusten en zette zich neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Lena, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Lena zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een vlieger?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
Vandaag is het voor Milan een speciale dag. Hij gaat met papa naar zee. Vorige week kreeg Milan voor zijn verjaardag een grote vlieger. Hij kon niet wachten om hem op te laten. Bij Milan thuis hebben ze wel een grote tuin maar daar staan veel bomen en struiken. “Hier in onze tuin kunnen we hem niet oplaten”, zei papa, ”hij zou tussen de takken van de bomen blijven vastzitten en scheuren.” Hij beloofde om samen naar zee te gaan.
Tijdens een wandeling door het bos kwam ik voorbij de Babbelboom. Ik wilde even rusten en zette me neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Hilde, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Ik zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een clowntje?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
Er was eens een clowntje. Hij werkte in een circus in Stockholm, de hoofdstad van Zweden. Zijn naam was Lycka. Dat betekent “geluk” in het Zweeds. Lycka maakte de mensen gelukkig. Hij deed ze lachen door zijn grapjes en zijn domme stoten. Bij elke voorstelling zong Lycka een grappig liedje.
Aan de rand van een groot bos staat een heel oude boom. Hij staat daar al 100 jaar of misschien wel langer. Niemand weet het precies. De boom ziet er een beetje triestig uit.
In de herfst worden de dagen korter en de nachten langer. ’s Nachts wordt het ook al kouder. Prikkebol kruipt dan ’s nachts onder de blaadjes en slaapt in zijn blaadjesbed.
Op een morgen, het was nog een beetje donker, hoorde Prikkebol iemand wenen. Hij kroop vanonder de blaadjes om te kijken wie het was.
