“Oeoeh! Heb je het al gehoord? Oeoeh! Heb je het al gehoord?” klinkt het luid in het grote dierenbos. Het is Meneer Uil die opgewonden rondfladdert. Ook al is de nacht voorbij en is de zon al opgekomen, Meneer Uil is nog wakker. Hij heeft geen tijd en geen zin om te gaan slapen. Dolgelukkig wil hij aan zijn vrienden het fantastische nieuws vertellen…
Enkele jaren geldeden zijn er in het grote dierenbos twee kaboutertjes komen wonen. Ze zijn toen ingetrokken bij Krisje Krekel in de holle boom. https://babbielle.be/krisje-krekel/wie-is-daar/
En daar wonen ze nu nog altijd. Het was wel even wennen tussen de kleine en de grote dieren. Maar nu voelen ze zich daar heel goed thuis en hebben ze besloten om daar voor altijd te blijven wonen. In het begin waren ze heel verlegen en durfden niets zeggen. Ook niet toen Krisje naar hun naam vroeg. Daarom noemden de dieren hen kaboutervrouwtje en kaboutermannetje. Hun echte naam bleef een groot geheim.
Tot op de dag dat Krisje het een beetje lastig begon te vinden om steeds kaboutermannetje en kaboutervrouwtje te zeggen. “Wat is nu eigenlijk jullie echte naam?” vroeg Krisje ongeduldig en een beetje boos. De kaboutertjes schrokken ervan maar begrepen het wel.
“Ik ben Kato,” fluisterde het kaboutervrouwtje toch nog een beetje verlegen. “En ik ben Kamiel,” zei het kaboutermannetje met een luide stem. “Fantastisch!” lachte Krisje, ”Kato en Kamiel, da’s al een heel stuk gemakkelijker.” Van toen af kon Krisje vertellen dat Kamiel en Kato bij hem in de holle boom wonen.
Met z’n drietjes hebben ze het altijd heel gezellig gehad in de holle boom. Maar sinds deze nacht zijn ze niet meer met z’n drieën maar… met z’n vieren. Kato en Kamiel zijn mama en papa geworden van een schattig babykaboutertje.
Ondertussen heeft Meneer Uil alle bewoners van het dierenbos wakker gemaakt. “Groot nieuws! Kom allemaal naar de open plek in het bos, dan zal je het horen. Krisje Krekel zal het vertellen!” roept hij luid.
“En wat is dat grote nieuws dan?” geeuwt Prikkebol die vanonder een hoopje bladeren komt gekropen. “Dat verklap ik niet. Krisje zal het jullie vertellen,” lacht de uil terwijl hij verder vliegt. “Nu ben ik echt wel nieuwsgierig,” zegt Prikkebol terwijl hij nog enkele blaadjes van zijn stekels schudt. En hij vertrekt alvast naar de open plek. Onderweg ziet hij de konijntjes die net wakker zijn en uit hun holleke kruipen. “Weten jullie wat er aan de hand is en waarom we zo dringend naar de open plek moeten komen?” vraagt Prikkebol. Maar de konijntjes weten het ook niet. Omdat ze ook heel benieuwd zijn rennen ze mee met Prikkebol naar de open plek.
“Piep, piep, wat gebeurt er, wat gebeurt er?” vraagt een bosmuisje ongerust en steekt haar kopje naar buiten. “We moeten vlug naar de open plek in het bos. Er is iets gebeurd en Krisje gaat het ons vertellen. Kom maar met ons mee,” zegt Prikkebol. Er komen nog bosmuisjes uit het muizenholletje gekropen en allemaal rennen ze mee naar de open plek. Als ze dichterbij komen, horen ze, zoals elke morgen, Krisje krekel die een vrolijk deuntje speelt op zijn viool. Maar vandaag klinkt het nog vrolijker dan anders. Alle vogeltjes fluiten vrolijk mee en al de konijntjes beginnen met hun lange oren te flapperen.
“Wat is me dat hier?” schrikt Prikkebol als ze bij de open plek komen, ”zoveel dieren heb ik hier nog nooit gezien.” Even later komt Meneer Uil weer aangevlogen. Ook Krisje is geschrokken van de grote groep dieren op de open plek. “Waar komen die allemaal vandaan?” vraag Krisje verbaasd aan Meneer Uil, “die wonen toch niet allemaal in ons bos?”
Meneer Uil landt naast Krisje. “Och ja, Krisje, ik was deze morgen zo blij met het fantastische nieuws en wilde het aan iedereen vertellen en voor ik het wist vloog ik al ver buiten het bos. Er waren zo veel dieren benieuwd waarom ik overdag en zo gelukkig rondvloog. Ik zei hen dat als ze het wilden weten ze ook maar naar de open plek in het dierenbos moesten komen. Je vindt dat toch niet erg hé, Krisje,” vroeg Meneer Uil ongerust. “Nee hoor, best gezellig zo met z’n allen,” lacht Krisje.
Plots stopt Krisje Krekel met vioolspelen… Het is muisstil en alle dieren staan ongeduldig te wachten op het grote nieuws. En eindelijk neemt Krisje het woord. “Beste dieren uit ons grote dierenbos en ver daarbuiten. Ik ben zo blij om jullie vandaag een nieuwe bewoner van ons bos en van de holle boom voor te stellen.” Alle dieren, behalve Meneer Uil kijken elkaar verwonderd aan. En dan komen Kato en Kamiel kabouter naar buiten. En Kato heeft iets in haar armen. “Mag ik jullie voorstellen… kaboutertje Kas,” zegt Krisje ontroerd. Het blijft muisstil…
Alle dieren staan met open mond te kijken. “Kwaak, kwaak,” kwaakt Kobe de kikker met zijn mond wijd open, “betekent dit dat er een babykaboutertje geboren is?” vraagt hij. Mama Kato laat het gezichtje van kleine Kas zien. En dan legt ze hem in een klein houten wiegje te slapen. Nu zien ze het allemaal. Kleine Kas is het babykaboutertje van Kato en Kamiel. Alle dieren zijn enorm onder de indruk. Ze klappen heel zachtjes in hun pootjes want ze willen kleine Kas niet wakker maken. “Amai, inderdaad, groot nieuws,” zegt Prikkebol tegen Meneer Uil die afscheid komt nemen. “Fantastisch hé,” maar het is voor mij nu de hoogste tijd om te gaan slapen. Tot vanavond,” geeuwt Meneer Uil.
Ondertussen is Vera, het nieuwsgierige vlindertje op de rand van het houten wiegje komen zitten. “Gefeliciteerd,” fluistert Vera, wat een prachtig baby’tje. Dat hebben jullie goed gedaan hoor, Kato en Kamiel,” giechelt ze. Vera fladdert even rond en dan landt ze op het zachte dekentje van kleine Kas. Met haar ene vleugel streelt ze voorzichtig het wangetje van kleine Kas. Hij geniet ervan want de streling tovert een klein lachje op zijn gezicht. “Ik ga een cadeautje maken voor jullie zoontje,” fluister Vera en dan fladdert ze weg.
“Kijk eens Kamiel, er kruipt een lieveheersbeestje naar boven langs de kant van Kas zijn wiegje. Kijk daar, een rood met zwarte stippen,” fluistert Kato. “Oh ja, nu zie ik het ook. Je weet toch dat een lieveheersbeestje geluk brengt?” vraagt Kamiel. “Hi hi,” lacht Liesje het kleine lieveheersbeestje, ”ja hoor ik breng voor Kasje heel veel geluk.” Voorzichtig kruipt ze nog een beetje dichterbij. “En vanavond kom ik nog eens langs met een cadeautje. Tenminste als ik mag?” lacht Liesje. “Ja hoor,” zeggen Kato en Kamiel, “altijd welkom.” Liesje spreidt haar vleugels en ook zij vliegt weg om een babycadeautje te maken.
Familie kabouter gaat weer binnen in de holle boom. Daar kan kleine Kas rustig eten en slapen. Op de open plek wordt er druk overlegd. De dieren willen vanavond een verrassingsfeest organiseren voor Kato, Kamiel en kleine Kas. Als alles geregeld is, gaan de dieren weer naar huis.
“Hé, waar gaan jullie naartoe?” hoort Krisje Krekel iemand zuchten. Het is Slowie slak die uitgeput aankomt op de open plek. “Wij gaan naar huis,” lacht Krisje, ”je bent een beetje laat hoor.” Slowie kijkt verwonderd rond. “Heb ik het grote nieuws dan gemist? Oh verschrikkelijk. Het is soms zo lastig om een trage slak te zijn.” Krisje heeft medelijden met Slowie. “Er is groot nieuws bij Kato en Kamiel. Ze hebben een baby gekregen. Een zoontje en hij heet Kas,” vertelt Krisje. “Oh, fantastisch! Maar nu heb ik het baby’tje niet kunnen zien,” zeurt Slowie, “het was zo een lange en vermoeiende tocht. En helemaal voor niets.” Slowie is enorm teleurgesteld. “Niet getreurd slakje, vanavond vieren we feest om de geboorte van kleine kas te vieren. En iedereen is uitgenodigd,” troost Krisje. “Oh ja, ik kom zeker. Dan ga ik een cadeautje maken voor kleine Kas. Maar eerst een dutje doen, want ik ben zo moe,” geeuwt Slowie terwijl hij in zijn huisje kruipt.
Ook Vico vos is een kijkje komen nemen. Maar hij bleef op een grote afstand van de andere dieren. Vico is veel groter dan de anderen en daarom hebben de meesten schrik van hem. Vanachter een dikke boom heeft Vico alles gevolgd en heeft hij gehoord en gezien wat de anderen dieren gepland hebben. Naar het feestje durft hij niet gaan maar een cadeautje maken… ja dat wil Vico toch graag doen. En ook hij gaat aan het werk.
In de late namiddag wordt de open plek omgetoverd tot een prachtig feestpaleis. De eekhoorntjes en de spechten hangen de lange notenslingers tussen de takken van de bomen. Prachtig gekleurde vlinders versieren de slingers net alsof er gekleurde vlagjes hangen. Ondertussen oefent het dierenorkest rustige liedjes die ze vanavond op het ‘babyfeestje’ gaan spelen. De eekhoorntjes maken muziek met de rammelaars, de konijnen spelen op de trommels, de specht hakt op de boom en de krekels wrijven met de takjes over de stekels van prikkebol. En Krisje speelt natuurlijk op zijn viool. De vuurvliegjes komen ook. Daar heeft Meneer Uil voor gezorgd. Zij zorgen weer voor de verlichting. Dat is nodig want het feest start pas als het bijna donker is. Dan is Meneer Uil al wakker en kan hij meevieren. Maar nu gaat iedereen nog even rusten. “Als ik straks een deuntje speel op mijn viool, verzamelen we allemaal in stilte op de open plek,” zegt Krisje, ”tot straks en stil zijn hé. Want het moet een grote verassing blijven voor familie kabouter.”
Een uurtje later begint het te schemeren in het bos en hoor je Krisje een prachtig lied spelen op zijn viool. Heel stil verzamelen de dieren op de open plaats. Ook Meneer Uil is wakker. En de vuurvliegjes zijn er ook om alles prachtig te verlichten.
“Sssssst,” fluistert Krisje, allemaal stil zijn.” Krisje gaat naar de holle boom en klopt driemaal op het deurtje. Ondertussen is het dierenorkest heel stil beginnen spelen…
“He, hallo Krisje,” zegt Kamiel als hij opendoet, ”waarom klop je om binnen te komen? Jij woont hier toch ook?” Kamiel begrijpt er niets van. Krisje doet zo raar. “Kom maar eens mee en haal je vrouwtje en je zoontje erbij,” lacht Krisje. Even later komt de hele familie kabouter naar buiten…
De muziek klinkt zachtjes en dan… ”Verrassing,” fluisteren alle dieren samen. Roepen doen ze niet want dan gaat kleine Kas schrikken en huilen. “Hebben jullie dat allemaal voor ons gedaan?” vraagt Kato blij. “Ja hoor, we willen allemaal samen vieren dat kleine Kas geboren is,” zegt Krisje. Kamiel en Kato hadden echt niets gemerkt en kleine Kas slaapt rustig verder. Ze vinden het fantastisch. Bij een feestje horen natuurlijk cadeautjes en daar hebben enkele dieren ook voor gezorgd…
“Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje Kas,” zegt Prikkebol plechtig terwijl hij heel voorzichtig dichterbij komt. Op zijn stekels staat een cadeautje. Mooi ingepakt en met een strik errond. “Dit is voor jullie en ik heb het zelf gemaakt,” zegt Prikkebol fier terwijl hij het pakje van zijn stekels laat glijden. “Dank je wel!” lacht Kato. “Oh, zo mooi,” zegt ze als ze de kleine egeltjes ziet die Prikkebol gemaakt heeft van twee dennenappels.
Terwijl Prikkebol terug bij de andere dieren gaat staan, komt Liesje het lieveheersbeestje aangevlogen met tussen haar pootjes een klein pakje. “Kijk, daar is onze geluksbrenger weer,” zegt Kamiel terwijl hij naar boven wijst. “Hihi, ja hier ben ik weer en met een cadeautje, zoals beloofd hé,” lacht Liesje. Ze maakte van een notenschelp een lieveheersbeestje met zes zwarte pootjes. En ze schilderde het rood met zwarte stippen. “Weer zo een mooi cadeautjes voor onze Kas, dank je wel,” lacht Kamiel.
En zoals beloofd heeft Vera vlinder ook iets gemaakt. “Dit is een mobiel met allemaal blaadjes van de bomen. Je kan het ophangen boven het wiegje van Kas en als de wind er mee speelt bewegen de blaadjes heen en weer,” vertelt Vera fier. “Wat een prachtig cadeau, dank je wel!” zeggen mama en papa kabouter samen. Liesje vliegt nog even tot bij kleine Kas en aait met haar vleugel nog even aan zijn klein wangetje. En weer moet Kasje even lachen in zijn slaap.
Ondertussen is Slowie slak toegekomen. “Ook hartelijk gefeliciteerd met kleine Kas,” zucht Slowie. “Deze morgen was ik te laat want ja, je weet slakken zijn traag hé,” lacht Slowie, “maar ik ben blij dat ik jullie kleine sloeber nu van dichtbij kan zien. En ik heb ook voor een cadeautje gezorgd.” Slowie draagt het pakje op zijn rug. Zijn huisje heeft hij voor één keer thuisgelaten. Met kastanjes en klei maakte Slowie twee slakjes om mee te spelen. Ook daar zijn mama en papa kabouter heel blij mij. “Dank je wel Slowie,” zeggen ze blij en laten hem nog eens van heel dichtbij naar kleine Kas kijken.
“Kwaak, kwaak, kwaak!” Daar is Kobe de kikker. Heel voorzichtig springt hij dichterbij. Op zijn rug staat een pakje. “Kwaak, kwaak,” kwaakt Kobe als Kato het openmaakt. “Als Kasje wat groter is mag hij in dit zeilbootje komen varen op de vijver waar ik woon,” belooft Kobe. Hij maakte van een stokje, een eindje touw en een lapje stof een kleine zeilboot. “Waw, dat heb je mooi gemaakt. Maar voor het varen gaan we onze zoon eerst leren zwemmen hé Kobe,” zegt papa Kamiel. “Kwaak kwaak, afgesproken,” kwaakt Kobe terwijl hij met grote sprongen wegspringt.
“Piep, piep, hallo!” roept Mini muis. Maar niemand hoort haar. “Piep, piep, hallo!!” roept ze nu heel luid, “ik ben hier beneden!” Kabouter Kamiel voelt opeens iets kriebelen aan zijn voet en kijkt naar beneden. “Hé, dag muisje, ik had je niet gehoord. Kom jij ook eens naar kleine Kas kijken?” vraagt hij. “Piep, piep, ja hoor en ik heb een cadeautje meegebracht!” roept de kleine muis. Ook zij draagt het op haar rugje. Voor ze het geeft blaast ze er nog vlug wat korreltjes zand af. “Piep piep sorry, ik had het pakje in mijn muizenholletje verstopt hé,” piept Mini. Van een grote en een kleine kastanje maakte ze een leuke speelgoedmuis. “Oh wat leuk! Dank je wel!” zegt Kato blij. “Dank je wel lieve vrienden voor al die mooie cadeautjes!” zegt papa Kamiel.
“Pssst, pssst, mag ik ook even dichterbij komen?” Kamiel kijkt in het rond. Hij hoort een stem, maar hij ziet niemand. “Ik zit hier achter de boom,” fluister Vico vos. Als Kamiel weer rondkijkt, ziet hij een spitse snuit van achter de boom kijken. Kamiel schrikt als hij het hoofd van Vico vos ziet. “Niet bang zijn, ik zal jullie echt geen kwaad doen. Ik heb ook een cadeau gemaakt voor jullie zoontje. Mag ik het geven en even naar hem kijken?” fluister Vico. “Ik euh, zal het even aan mijn vrouwtje vragen?” zegt Kamiel met een trillende stem. Als Kamiel het aan Kato vraagt zegt ze, “liever niet want ik ben bang van zo een grote vos.” Krisje krekel had Vico ook gezien en stelde de kabouters gerust. “Jullie moeten echt geen schrik hebben. Dat is Vico, de liefste vos van de hele wereld. Laat hem maar komen met zijn cadeautje,” zei Krisje. Kamiel en Kato kijken elkaar aan. “Ok dan, omdat jij het zegt hé Krisje,” zegt Kamiel. Vico komt voorzichtig dichterbij met op zijn rug drie pakjes met een strikje errond. Kamiel doet ze allemaal open. “Nu even wachten,” zegt Vico, ”nu ga ik hier iets van maken.” Alle dieren komen een beetje dichterbij staan. Ze willen allemaal zien wat die grote vos daar doet. Met stokken, touwen een stukken hout maakt hij een pop die aan touwtjes vastzit. “Dit is een stappop of een marionet,” vertelt Vico terwijl hij toont hoe je hier mee kan spelen. “Bravo Vico,” zegt Krisje… ”dat heb je prachtig gemaakt. De kabouters en de andere dieren vinden het ook heel mooi en klappen mee. En Vico is reuzeblij dat hij erbij mag zijn en dat hij even naar het babykaboutertje mag kijken.
Als dank zingt hij het slaapliedje voor kleine Kas dat zijn mama vroeger ook voor hem zong. En Krisje en het dierenorkest begeleiden hem op hun instrumenten.
Wist
je dat de zon al slaapt?
Hij was van de dag zo moe.
Net als jij van alles mee gemaakt
deed hij blij zijn oogjes toen.
Maar voordat het licht uit ging,
vroeg hij zachtjes aan de maan
Wil jij op Kasje passen?
Dan kan hij ook slapengaan.
Daarna nemen de dieren afscheid van de kabouterfamilie en van elkaar. Een half uur later is het weer muisstil in het bos. “Piep piep, slaapwel”, geeuwt Mini en valt als laatste ook in een diepe slaap.