Dit verhaal volgt op een verhaal van Krisje krekel “We horen bij elkaar”.
Op 14 februari werd er in het grote dierenbos een vriendenfeest gevierd. Dit was ook de verjaardag van Krisje Krekel. Op dit feest werd, als verrassing voor Krisje, zijn beste vriend Bartholomeus Bij uitgenodigd. Omdat het heel lang geleden was dat ze elkaar gezien hadden besloot Bartholomeus om in het grote dierenbos te blijven tot het weer lente was. Dan was er veel tijd om samen leuke dingen te doen en om rustig bij te praten. En nu is het zover, de lente is gekomen. Voor Bartholomeus is het tijd om weer naar huis te gaan.
Daar hoort natuurlijk een feestje bij, een afscheidsfeestje. De vrienden vinden het jammer dat ze weer afscheid moeten nemen. Maar Krisje heeft beloofd om na de zomer, als het al wat minder warm is, op bezoek te komen naar de grote tuin waar Bartholomeus woont. De open plek is weer mooi versierd en er zijn lekkere dingen om te eten en te drinken. En er is natuurlijk het dierenorkest dat leuke melodietjes speelt waarop gedanst en gezongen wordt.
En tot slot spelen Krisje en Bartholomeus samen het prachtige lied ‘We horen bij elkaar’. Ze spelen tot het donker wordt op hun viool en accordeon. Voor het slapengaan nemen ze allemaal afscheid van Bartholomeus. Ze zeggen ‘tot ziens lieve Bartholomeus’ en dan gaan ze slapen. Krisje en Bartholomeus geven nog een dikke knuffel en gaan ook slapen. De volgende morgen als de eerste zonnestralen door de bomen piepen en iedereen nog slaapt, vertrekt Bartholomeus naar de grote tuin.
Het is nog rustig in de grote tuin. In de zomer bloeien hier de mooiste bloemen. Een echt feest voor de vlinders en de bijtjes. Nu zie je al krokussen, paasbloemen en als je goed luistert hoor je de vogels al fluiten. Achter in de tuin staat een groot kippenhok ‘Villa Kakelbont’. De haan kraait, ‘kukeleku’, en maakt de dieren in de tuin wakker. De kip zit te broeden op haar eieren. Misschien zien we binnenkort kleine kuikentjes. Aan de takken van de bomen zie je al kleine knoppen, de blaadjes zijn op komst. De sierkerselaar draagt al een prachtige roze bloesem. In de tuin is ook een grote vijver. Daar woont Kobe de groene kikker samen met de vissen. Tussen de bladeren van de waterlelies zie je de kikkerdril al drijven. Als het warmer wordt zijn er weer kikkervisjes. Net naast de tuin is er een weide. Daar graast Pedro, de pony. Hij is daar niet alleen. In de weide zie je een hele rij molshopen van Pol de mol. Kobe, Pol en Pedro zijn de beste vrienden van Bartholomeus.
Als Bartholomeus weer thuis is, staat de zon al hoog aan de hemel. Het belooft een prachtige dag te worden. Omdat het nog stilletjes is gaat Bartholomeus eventjes rusten op een bankje. Dat staat aan de rand van de vijver, dichtbij de afsluiting van de weide. Na een tijdje wordt hij toch wel wat ongeduldig om zijn beste vrienden weer te zien. Hij speelt een rustig liedje op zijn accordeon. Pedro de pony spitst zijn oren. Hij stampt met zijn poot op de grond. Uit een hoopje zand steekt Pol de mol zijn kopje naar buiten. “Heb ik dat goed gehoord? Is onze vriend Bartholomeus weer thuis?” lacht Pol. “Hihi” hinnikt Pedro en hij rent naar de afsluiting. Ondertussen springt Kobe de kikker uit het water. Allemaal zijn ze superblij om hun beste vriend terug te zien. “Eindelijk Bartholomeus, je bent weer thuis. Maar zeg eens, je bent wel heel lang weggebleven hé,” zegt Kobe, ”we hebben jou en je mooie muziek echt wel gemist hoor.” Die avond zitten de vrienden heel lang samen aan de rand van de vijver want ze hebben heel veel te vertellen. En als de zon al lang onder is en de maan al door de bomen schijnt hoor je in de tuin het liedje:
‘Vrolijke, vrolijke vrienden, vrolijke vrienden dat zijn wij!
Vrolijke, vrolijke vrienden, vrolijke vrienden dat zijn wij!’
En Bartholomeus speelt erbij op zijn accordeon.