Vico en de sneeuw

Dit is het vervolg op ‘Sterke Vico

Foto Monique van Middelkoop

Vico is niet meer bang om buiten te spelen. Hij vindt het nu superleuk. Met zijn broertjes speelt hij niet zo graag. Die zijn al wat groter en spelen nogal wild. Maar Vico heeft een ander vosje leren kennen. Zijn naam is Vato.

Vandaag wil Vico weer met Vato spelen. Ze hebben altijd veel plezier en zijn de beste vrienden. “Vato, waar ben je? Kom je spelen?” roept Vico. Maar Vato komt niet. Vico roept nog luider, ”Vato waar ben je?”. “Ja ja, ik kom eraan,” lacht Vato, “ik kan niet vliegen hoor, ik ben geen vogeltje maar een vosje met korte pootjes.”

Foto Monique van Middelkoop

De kleine deugnieten rollebollen in het gras. “Gaan we in de boom klimmen,” vraagt Vato. “Ja, wie het eerste boven is!” roept Vico terwijl hij al naar boven klimt. Vato volgt hem maar het lukt niet… Ze vallen uit de boom. Hun pootjes zijn nog te kort. “Dan spelen we tikkertje!” roept Vico. Ze zetten het samen op een lopen…

Foto Monique van Middelkoop

Nu gaan ze verstoppertje spelen. Vato wacht tegen de boom terwijl Vico zich gaat verstoppen. “1 2 3 4 5 6 7 8 9 10… wie niet weg is, is gezien” roept Vato. Hij kijkt goed rond en sluipt naar de beste verstopplaatjes. “Vico zit muisstil te wachten achter een stapeltje takken. Na een tijdje wordt hij toch nieuwsgierig en kijkt heel voorzichtig boven het stapeltje. “Ik heb je gezien!” roept Vato.

Foto Monique van Middelkoop

Buiten wordt het al een klein beetje donker.  En dan is het voor de vosjes tijd om naar huis te gaan. “Gaan we morgen terug samen spelen?” vraagt Vico. “Natuurlijk,” zegt Vato, ” want jij bent mijn beste vriend.”  Ze nemen afscheid en lopen naar huis.

Foto Monique van Middelkoop

Terwijl Vico naar huis loopt begint het te sneeuwen.  Er vallen sneeuwvlokjes op zijn neus. Vico heeft nog nooit sneeuw gezien. “Brrr, wat is dat koud en nat,” bibbert hij. Vico is bang van die rare witte vlokjes en verstopt zich tussen de struiken. “Brrr, die takken zijn ook zo nat en koud,” zegt Vico boos.

Foto Monique van Middelkoop

“Vico, Vico, waar ben je?” Het is mama, ze komt Vico halen. “Ik ben hier in de witte struiken!” roept Vico. “Wat zit je daar te doen?” vraagt mama, ”ik was ongerust omdat je nog niet thuis was en het wordt al donker.” “Er is iets wit op mij gevallen en nu ligt dat allemaal op de grond,” zegt Vico bang.  Mama moet een beetje lachen want het is de eerste keer dat Vico sneeuw ziet. “Dat is sneeuw Vico, je moet niet bang zijn. Sneeuw is heel leuk om in te spelen. Kom we gaan nu eerst naar huis?” zegt mama. Heel voorzichtig stapt Vico in de sneeuw. “Kijk mama, mijn pootjes staan erin,” lacht Vico, ”en jouw grote poten ook.”

Foto Monique van Middelkoop

Als ze weer in het grote hol in de rots zijn, vertelt mama dat je met sneeuw een sneeuwvos kan maken en sneeuwballen om mee te gooien. “Dat kan je morgen doen als je met Vato gaat spelen,” zegt mama, ”want nu is het tijd om te gaan slapen.” Ze geeft Vico nog een zoentje en zoals elke avond zingt ze het slaapliedje.

Wist je dat de zon al slaapt
Hij was van de dag zo moe
Net als jij van alles mee gemaakt 
deed hij blij zijn oogjes toen 
Maar voordat het licht uit ging, 
Vroeg hij zachtjes aan de maan
Wil jij op Vico passen
Dan kan hij ook slapen gaan.

www.youtube.com/watch?v=4hce4VTAf_g

“Slaapwel kleine Vico tot morgen,” fluistert mama Vos.

Illustratie Lore Van Hauwermeiren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *