Vervolg op Tellen is zo leuk
Krisje Krekel en een ander diertje spelen een prachtige melodie. Krisje speelt viool. Dat weet Alffartje nog. Maar wie is de andere muzikant en op wel instrument speelt hij?
Omdat hij niet niet wil storen, is Alffartje muisstil en landt hij zacht op een dikke tak van de boom waar ze onder zitten.
De kleine blauwe vogel begint stilletjes mee te fluiten. De muzikanten stoppen met spelen.
“Hé Krisje, heb jij dat ook gehoord?” vraagt het vreemde diertje, “iemand floot met ons mee.” Krisje’s voelsprieten staan kaarsrecht op zijn kopje. “Dat zal Alffartje zijn!” juicht hij. Hij kijkt omhoog. “Kijk daar zit hij,” lacht Krisje terwijl hij met zijn strijkstok naar boven wijst. Het vreemde diertje ziet hem nu ook.
Alffartje spreidt zijn vleugels en vliegt naar beneden. “Oh Krisje wat ben ik blij om je weer te zien bij het licht van de volle maan,” lacht hij, “en je bent niet alleen.”
“Mag ik je voorstellen…Bartholomeus Bij. Ook een muzikant en hij speelt op zijn accordeon,” vertelt Krisje.
“Bartholomeus en accordeon,” zucht Alffartje, “dat is moeilijk om te onthouden.”
Bartholomeus gaat op het bankje staan en speelt een deuntje op zijn accordeon. Alffartje kijkt verbaasd naar het grote muziekinstrument. Open, toe en dan nog op de toetsen spelen… echt wel moeilijk maar een prachtig geluid.
Alffartje geniet en begint zachtjes mee te fluiten. “Kom,” zegt Bartholomeus, terwijl hij weer gaat zitten, “laten we samen spelen, gezellig met z’n tweetjes.” Het klinkt heel mooi samen. “Is er nog plaats voor mij?” lacht Krisje. Alffartje en Bartholomeus schuiven op en even later spelen ze met z’n drietjes leuke melodietjes.
“Nu zijn we een trio,” zegt Krisje. Alffartje en Bartholomeus kijken elkaar verbaasd aan. Wat is een trio?
“Toen ik hier de eerste keer kwam, speelde ik alleen. Dat is solo. Als jij, Alffartje, meespeelde waren we met twee. Dat is duo. En nu zijn we met drie. Dat is trio,” vertelt Krisje.
De vrienden spelen nog een tijdje verder tot het tijd is om te gaan slapen. Net als de vorige keer blijft Krisje overnachten in de knotwilg. En voor Bartholomeus is er ook nog plaats. Ze kruipen dicht bij elkaar want de nachten worden al koud…
De volgende morgen, bij zonsopgang, is het de zwarte haan die de 3 muzikale vrienden wekt.
Ze hebben zalig geslapen in de holte van de knotwilg. “Oeioei, wat is het koud, buiten” rilt Krisje als hij op een tak van de knotwilg gaat zitten. Er hangt nog een dikke nevel over de Alffarhoeve.
Dapper vertrekken Krisje en Bartholomeus naar het grote bos. “Tot de volgende keer? Bij volle maan?” vraagt Alffartje als ze afscheid nemen. “Misschien,” antwoordt Krisje, “als het niet te koud is …”
Zoals elke morgen vliegt Alffartje naar het kippenhok voor zijn ontbijt. “Het is frisjes hé kleintje,” bibbert hij als een kuikentje wegkruipt onder de warme vleugels van mama kip.
Na het ontbijt, op de terugweg naar de knotwilg, vliegt Alffartje naar de pippowagen. De deur staat weer op een kiertje. Dat heeft baasje Bart gedaan want hij weet dat Alffartje graag naar de kunstwerkjes van de kinderen komt kijken. Er wacht hem een verrassing…
“Oh er zijn nieuwe kunstwerken bij gekomen. Waw prachtig!” juicht Alffartje, “hoe maken ze dat toch?” Hij bewondert het mooie schilderij en de kleine Alffartjes bij de knotwilgen.
“Mooi hé Alffartje?” klinkt een bekende stem. Het is baasje Bart die stilletjes is binnengekomen. “Amai, ik schrok even. Ik had je niet gehoord,” lacht Alffartje. “Ik ben op weg naar het kippenhok voor verse eitjes en ik zag dat de deur van de pippowagen wijd open stond. Dat hebben de kinderen knap gedaan hé,” zegt BB. “Zeker weten! Maar hoe wordt dat gemaakt?” wil Alffartje weten. “Eerst maak je een tekening. En die kan je inkleuren met kleurpotloden, stiften of je kan ze ook schilderen,” vertelt BB.
Alffartjes bruine kam hangt helemaal slap. Hij begrijpt er niets van. “Kom, we gaan naar mijn atelier. Daar zal ik het je tonen,” stelt BB voor. Alffartje springt op BB’s schouder. Hij is heel nieuwsgierig. Atelier, tekenen, kleuren, schilderen? Hij wil weten wat het allemaal is.
“Hier is mijn atelier,” vertelt BB, “hier maak ik ook kunstwerken. Zet je maar op de tafel. Ik ga op mijn stoel zitten.” Alffartje kijkt verbaasd rond. “Gaan we nu… euh tekenen?” vraagt hij. “Ja hoor. Ik neem papier en een potlood en dan kunnen we tekenen,” zegt BB. “Kan je tekenen met een stokje?” vraagt Alffartje. “Dat is geen stokje. Kijk, hier is een punt aan om te tekenen. Kijk maar,” toont BB. De punt van het potlood glijdt over het blad en er verschijnt een tekening. “Oh, jij kan toveren!” juicht Alffartje terwijl hij ook een potlood neemt “Ik wil ook toveren.” Met de hulp van BB kan hij met zijn vleugel het potlood goed vasthouden. Maar tekenen durft hij nog niet. Hij kijkt geboeid.
“Hé dat ben ik!” juicht Alffartje als hij naar de tekening kijkt. “Dat heb je goed gezien,” lacht BB. “En, ga jij nu eens proberen?” “Een volgende keer misschien,” fluistert Alffartje verlegen. “Geen probleem,” zegt BB, “dan zal ik je nu leren schilderen.”
Hij doet andere kleren en zijn schilderschort aan. “Want van schilderen kan je vuil worden,” vertelt hij.
“Kijk daar staat mijn schildersezel,” wijst BB. Hij wandelt naar de andere kant van het atelier. Alffartje waggelt mee. “Ik wist niet dat ezels konden schilderen?” zegt de kleine blauwe vogel verbaasd. “Dat kunnen ze ook niet,” lacht BB, “waar het schilderij opstaat is een schildersezel omdat die net als een ezel veel gewicht kan dragen.” Alffartje trekt een gekke bek. “Amai al die moeilijke woorden,” zucht hij.
BB zet Alffartje op de verftafel. “Dus dit is de schildersezel en dit is het schilderij dat ik aan het maken ben,” vertelt Hij. “Dat is baasje Ingeborg,” zegt Alffartje fier. “Dat heb je goed gezien, kleine vriend,” lacht BB.
Alffartje krijgt een schilderborstel die BB tussen zijn vleugel steekt. Op de verftafel, naast Alffartje, liggen tubes met verf in verschillende kleuren. “Dit is zoals mijn kromme bek,” merkt Alffartje op. “Ja, da’s oranje en er legt ook blauw, wit, groen en rood. Dat is verf in verschillende kleuren en die heb ik nodig om met de borstel te schilderen,” vertelt BB. Natuurlijk toont hij aan Alffartje hoe het moet maar wel zonder verf te gebruiken. Op BI mag nu niet geschilderd worden. Alffartje doet het prima.
“Baasje Baaaart, mag ik op een ander keertje ook eens echt schilderen en misschien ook eens tekenen.,” vraagt Alffartje met zijn liefste stemmetje. “Da’s afgesproken Alffartje. Misschien word jij nog een echte kunstenaar. Maar nu moet ik naar de kippen om verse eitjes want het is bijna middag,” lacht BB.
“En ik vlieg naar de knotwilg voor mijn middagdutje,” geeuwt Alffartje. Want al die moeilijke woorden en al dat nieuws… daar word ik zo moe van.