Vico is een klein vosje. Hij is nog maar 4 weken oud. Samen met mama en zijn broertjes wonen ze in een hol in een grote rots. Vico is de kleinste van allemaal. Vandaag mag hij voor de eerste keer naar buiten. Dan kan hij met de andere vosjes gaan spelen.
“Ik durf niet naar buiten,” zegt Vico bang, ”jij moet meegaan mama.” Maar dat wil mama niet. “Je bent nu groot genoeg om alleen naar buiten te gaan. Ga maar bij je broertjes en speel maar mee,” zegt mama vos.
Voorzichtig sluipt Vico naar buiten. Van tussen de takken van een boom kijkt hij naar de andere vosjes. “Kom Vico, speel je mee?” roepen ze. Maar Vico durft niet. Ze zijn te ver en hij wil nog dicht bij mama blijven.
Maar dan ziet hij een grote stok liggen en daar wil hij wel mee spelen. Hij neemt hem tussen zijn tanden en sleept hem mee naar het hol waar mama is. “Kijk eens mama, ik heb een grote stok gevonden en die weegt heel zwaar,” zucht Vico. “Amai, jij bent al een sterke vos,” lacht mama. Vico laat de stok buiten liggen dan kan hij er morgen terug mee spelen.
Van al dat spelen heeft Vico grote honger gekregen. Zelf eten zoeken kan hij nog niet. Hij drinkt nog melk bij mama. Binnenkort gaat ze hem leren hoe de vosjes eten zoeken en dan kan hij daar zelf voor zorgen.
En dan is het tijd om te gaan slapen. Kleine vosjes slapen nog veel want ze zijn nog vlug moe. Vico kruipt heel dicht tegen de warme vacht van mama vos. En zoals altijd voor het slapengaan zingt mama vos een liedje
Wist je dat de zon al slaapt
Hij was van de dag zo moe
Net als jij van alles mee gemaakt
deed hij blij zijn oogjes toen
Maar voordat het licht uit ging,
Vroeg hij zachtjes aan de maan
Wil jij op Vico passen
Dan kan hij ook slapen gaan.
www.youtube.com/watch?v=4hce4VTAf_g
“Slaapwel kleine Vico tot morgen,” fluistert mama Vos en ze geeft hem voorzichtig een zoentje.
