Ziezoo

Lies en Lars rijden met hun ouders naar de dierentuin vandaag. Het is al de tweede week van de paasvakantie en mama en papa moeten niet werken. In de auto zingen Lars en Lies het liedje Ze kunnen zeggen wat ze willen

“Wat een gek liedje?” lacht papa, “zing het nog eens.” Papa zingt mee. Lars en Lies gieren het uit van het lachen als papa meezingt.

Hij maakt zo een gekke gebaren. “Het is maar goed dat ik aan het stuur zit, anders waren we wel al ergens tegen gereden,” zegt mama met een diepe zucht. “Jullie zingen een gek liedje maar ik ken een gek verhaaltje over een klein olifantje,” zegt mama. “Ja vertellen!” roept Lies. Mama kan heel mooi vertellen en het wordt stil in de auto…

Er was eens een klein olifantje dat met de hele familie door het oerwoud trok. Voor jonge olifantjes is het soms moeilijk om te volgen en vandaag gaat het helemaal mis. ”Ik kan niet meer, mijn pootjes willen niet meer stappen,” zeurt het kleintje. Hij gaat op de grond liggen. “Ik kan niets meer, alleen mijn oren kunnen nog flapperen.” Mama en papa olifant zijn bezorgd. “Dan ben jij een fantje geworden. Af en toe gebeurt dat weleens en dan moeten we naar de olifantengarage,” zegt papa olifant verdrietig. Hij zet de kleine olifant op zijn rug en samen stappen ze naar de garage. “Ah een olifantje zonder olie, dat zullen we eens vlug oplossen. Steek je slurfje maar in de kan met olie en zuigen maar,” lacht de garagist. “Bah… het stinkt,” roept de kleine olifant, “en het smaakt superslecht.” Na een uurtje wachten voelt het olifantje zich nog niet beter. “Raar, hier is meer aan de hand. We zullen hem eens takelen en hem eens goed onderzoeken zoals we bij een auto doen,” lacht de garagist. Na een kwartiertje zoeken zegt hij, ”ik heb niets gevonden er is helemaal niets aan de hand. Misschien moeten we ons fantje in gang duwen.” Papa olifant en de garagist zetten het olifantje op de grond en samen duwen ze met hun kop tegen zijn dikke billen. ”En jij moet heel hard met je oren flapperen,” zegt de garagist. Er wordt geflapperd en geduwd en… “jahoe,” roept de kleine olifant en hij rent er vandoor. ”Ik kan alles weer,” roept hij blij. Hij rent, springt, draait rond en maakt een koprol. “Zie je wel,” zegt hij blij tegen papa, ”ik ben geen fantje maar een olifant.”

“Oh… is het al gedaan,” vraagt Lies, ”en is dat echt gebeurd?” “Maar Liesje toch, wat denk je? Maar ja in verhaaltjes kan alles,” lacht mama. Ondertussen zijn ze aangekomen bij de dierentuin. Er hangt een prachtig bord met daarop “Ziezoo” de naam van de dierentuin.

“Ziezo we zijn er,” lacht papa. In januari zijn ze ook een dag naar de dierentuin geweest. Zie “Oooooh pinguïnguïn…”. Lars heeft dan een spreekbeurt gehouden over pinguïns en dan zijn ze naar de echte pinguïns komen kijken. Toen was het nog koud en hadden ze allemaal een dikke jas aan. Maar nu is het lente en de zon schijnt. Dan kunnen ze ‘met zonder jas’ zoals Lies het altijd zegt. Lars wil graag nog eens naar de pinguïns gaan kijken en Lies natuurlijk naar de olifanten. Ze willen allemaal de olifanten zien. Er zijn drie kleintjes en ééntje is nog maar net geboren. “Zouden ze we allemaal kunnen zien?” vraagt Lies. “Het allerkleinste zal waarschijnlijk nog niet naar buiten komen,” denkt papa. Natuurlijk gaan ze weer foto’s maken. Lars en Lies mogen elk om beurt en papa en mama nemen ook af en toe eens een foto.

 

Mama vindt de flamingo’s prachtig en papa is grote fan van de tijgers en de leeuwen. Lars neemt nog enkele foto’s van de pinguïns want dat zijn nog altijd zijn lievelingsdieren. Als ze bij de olifanten komen staat er veel volk te kijken. “Ik zie niets,” zegt Lies boos, ”nu kan ik geen foto’s maken.” Papa neemt Lies op en zet haar op zijn schouders. Nu kan Lies mooie foto’s maken van de olifanten en hun kleintjes. Het allerkleinste olifantje is er ook al bij daarom dat er zo veel mensen staan. Ze willen allemaal het kleintje zien.

 

“Papa, mama kijk eens, het kleinste is een fantje want het kan nog niet goed op zijn pootjes staan,” zegt Lies. “Gekkie,” lacht mama. Het wordt echt een leuke dag. Ze gaan ook nog langs de apen en het grote aquarium en nog veel meer. Er is superveel te zien.  Als ze weer thuiskomen is het nog altijd lekker warm buiten. ”Wat vinden jullie van een barbecue vanavond en we nodigen oma en opa ook uit.” “Ja super, gezellig!” roepen de kids. Mama dekt buiten de tafel terwijl papa de barbecue aanmaakt. Lies heeft haar speelgoedbak met dieren genomen en zoekt alle dieren die ze gezien hebben. Lars maakt ondertussen een tekening over de olifanten. Een half uurtje later zijn oma en opa daar. Lars en Lies vertellen over hun superleuke dag in Ziezoo. Ze blijven gezellig op het terras zitten tot het donker wordt. “Klaar,” roept Lars, “mijn tekening is klaar.”

Illustratie Lander Loots

“Prachtig, super, formidabel,” zegt oma als ze de tekening ziet. “Wel een beetje gek hé, een olifantje met een pampertje aan?” lacht opa. “Het was ook een speciale dag met een gek liedje, een gek verhaaltje en nu nog een gekke tekening,” vertelt Lars. Als oma en opa naar huis gaan is het voor de kids ook tijd om te gaan slapen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *