Tijdens een wandeling door het bos kwam Pieter voorbij de Babbelboom. Pieter wilde even rusten en zette zich neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Pieter, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Pieter zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een zeehondje?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
In de Waddenzee wonen heel veel zeehonden. Als het eb is of laagwater, liggen ze op de zandbanken te rusten en te zonnen. In de zomer worden er veel jonge zeehondjes geboren op de droge zandbanken. Maar als het vloed of hoogwater is, moeten de kleintjes al direct kunnen zwemmen. De jongen drinken maar een drietal weken moedermelk. In die tijd groeien en verdikken ze heel vlug. Daarna moeten ze zelf zoeken naar eten. Zeehonden eten allerlei soorten vis. Daarvoor zwemmen ze verder naar de Noordzee. Zo gebeurde het ook met Zeb, de kleine zeehond.
Zeb woont met zijn mama in de Waddenzee. Enkele weken geleden mocht Zeb voor de eerste keer met mama naar de Noordzee. Ze ging hem leren hoe hij visjes moest vangen. Zeb wist vlug hoe het moest en de volgende keer mocht hij samen met zijn vrienden naar de Noordzee. Dat doet hij nu elke dag. De kleine zeehondjes hebben daar altijd veel plezier. Het liefste spelen ze verstoppertje. Zeb is de grootste deugniet. Hij wil zijn vriendjes eens lekker beetnemen. Hij gaat zich verkleden als een monster.
Met zeewier om zijn nek en een schelp op zijn neus laat hij ze schrikken. De andere zeehondjes zijn heel bang en zo vlug ze kunnen zwemmen ze weg. “Hé wacht op mij, ik ben het Zeb!” roept de kleine deugniet. Maar hij kan zijn vriendjes niet meer inhalen. Nu is Zeb daar helemaal alleen in de grote zee. Hij wil terug naar zijn mama, naar de Waddenzee, maar Zeb is verdwaald. Hij heeft honger en zwemt steeds verder en verder in de grote zee op zoek naar lekkere visjes. Maar hoe verder hij zwemt, hoe groter de vissen worden… ”Oh,wat een grote !” roept Zeb bang. In de verte ziet hij een orka. Mama zegt altijd, ”als je een orka ziet, wegzwemmen zo vlug je kan.” Zeb zwemt en zwemt en zwemt… Maar Zeb is helemaal uitgeput en uiteindelijk spoelt hij aan op het strand. Enkele wandelaars zien hem liggen en bellen naar het zeehondenziekenhuis.
De mensen van het ziekenhuis ’PieterBuren’ komen Zeb halen en nemen hem mee om hem te verzorgen. Zeb had te lang op het strand gelegen en te weinig gegeten daarom was hij nu heel ziek. Voorzichtig laten de verzorgers Zeb een tijdje zwemmen ineen groot bad. Hij is te zwak om visjes te eten en daarom krijgt hij vispap. Elke dag wordt hij een beetje beter en sterker. Na enkele weken kan Zeb weer zelf vis eten. Hij krijgt haring, dat vindt hij het lekkerste. In het zeehondenziekenhuis zijn nog kleine zeehonden die ziek of gekwetst zijn.
Vandaag mag Zeb met nog drie andere zeehonden naar het grote bad. Daar hebben ze veel plaats om te spelen en te zwemmen. En op de bodem liggen er lekkere visjes om te vangen. Omdat Zeb en de anderen weer gezond en fit zijn, mogen ze binnenkort terug naar de Waddenzee bij de andere zeehonden. Vandaag is het zover…
Zeb en zijn vrienden worden in grote houten bakken gezet en voorzichtig in een vrachtwagen getild. Als ze aankomen aan de Waddenzee worden de bakken voorzichtig op het strand gezet. Alle vier worden op het zelfde moment geopend en de zeehonden kunnen weer rustig op hun buik naar het water kruipen. Om de dieren niet bang te maken is iedereen heel stil . Maar als ze in het water zijn, klinkt er een groot applaus van de verzorgers voor de flinke zeehonden. Ze blijven dicht bij elkaar want ze zijn nog een beetje bang. In de verte zien ze vier grote zeehonden zwemmen. Het zijn de mama’s. Ze zijn allemaal zo blij dat hun kleintjes weer gezond zijn. Zeb en zijn nieuwe vrienden spelen elke dag met elkaar en gaan samen op zoek naar lekkere visjes. Ze spelen ook graag verstoppertje. En verkleden… nee dat gaat Zeb niet meer doen. Hij wil zijn nieuwe vrienden niet verliezen…