“Mama, gaan we nog eens in de boeken van Tiny kijken?” vraagt Lies aan mama. “Alleen maar kijken? Misschien kan je ook al stukjes lezen,” zegt ze. Lies zit al in het eerste leerjaar. In de klas hebben ze in de lesjes van Mol en Beer al heel wat letters en woordjes geleerd. “Dat zal nog niet gaan, ik kan dat nog niet genoeg,” zegt ze een beetje triestig. “Geduld hebben Liesje, voor je het weet, lees je hele verhaaltjes. Welke woordjes ken je al?” vraagt mama.
“Ik, mol, beer, An, Tom, haan, poes en mus,” zegt Lies fier. “Kies maar een boekje. Ik zal vertellen maar jij volgt mee en als je een woordje herkent dan zeg je het,” stelt mama voor. “Oh ja leuk,” roept Lies. “Rara ra welk boekje zal het zijn?” lacht mama.
“Tiny gaat op ballet,” zegt Lies, ”dat vind ik het mooiste.” En mama begint te vertellen. Lies volgt aandachtig de tekst. Als het boekje uit is, zegt Lies: ”ik heb vier keer ‘ik’ gezien en ook ‘poes’, dat was vijf keer.” En de andere woordjes?” vraagt mama. “Die kwamen niet voor in het verhaaltje,” zegt Lies. “Weet je, dat was lang geleden ook mijn lievelingsboekje,” vertelt mama, ”want ik ben ook nog naar de balletles geweest.” Lies kan het bijna niet geloven. “Echt? Waarom heb je dat nooit verteld?” vraagt Lies. “Oh, het is al zo lang geleden en ik kon het ook niet zo goed en ik vond het ook niet zo leuk. Maar tante Mieke dat was een echte ballerina. Die heeft veel langer gedanst. Ik heb er nog foto’s van,” vertelt mama.
Ze neemt een dik fotoalbum met foto’s van toen ze nog een klein meisje was. “Oh zo mooi,” roept Lies, ”jij bent de kleinste hé mama want tante Mieke is ouder dan jij. En jullie hebben zo leuke kleren aan.” Mama wordt er even stil van. “Ja, we waren echt wel mooi hé? We hadden een maillot, een tutu en balletschoentjes aan. En in de les moest ons haar altijd in een dotje, dan zat het niet in de weg. De eerste jaren was het echt leuk. Dan mochten we leuke dansjes doen om zo te oefenen op de basisbewegingen. Maar later was het veel stijver en strenger en dat vond ik niet leuk meer. Ik bleef naar de dansles ging maar tante Mieke wilde een echte ballerina worden.
Ze vertelde dan over de dansposities die ze leerden. Die hadden allemaal een moeilijke naam, die ik niet meer weet. Ik heb daar ook nog foto’s van,” vertelt mama. Mama legt de vijf foto’s op de salontafel. En samen beginnen ze te dansen. “Kijk eens Lies, hier heeft tante Mieke speciale balletschoenen aan, dat zijn pointes. In de punt zit iets hard waardoor de ballerina mooi op haar tenen kan dansen.” Lies vindt het fantastisch om zo te dansen met mama. “Mag ik ook naar balletles gaan zoals jij en tante Mieke? Ik wil een echte ballerina worden,” zegt Lies, “met een maillot, een tutu en balletschoentjes.” Mama vindt het een goed idee. “We zullen het er straks overhebben, als papa thuis,” zegt mama. Ondertussen bladert Lies nog wat in het boek van “Tiny gaat op ballet.” Als papa thuiskomt wordt hij bestormd met vragen van Lies. “Rustig, rustig,” lacht papa, ”mijn kleine meid is zo enthousiast. Maar als je prima ballerina wil worden dan moet je elke dag oefenen en gezond leven en geen snoepjes meer eten.” Papa vindt het een goed idee en plaagt Lies een beetje. Die avond wil Lies vroeg gaan slapen. Als ze in haar bedje ligt, kijkt ze nog eens in haar boek van Tiny.
Als mama haar nog een nachtzoentje komt geven, heeft ze een tekening bij. “Kijk eens Lies, die heb ik nog gevonden tussen de fotoboeken. Wil je ze graag hebben?” Mama toont een mooie tekening van een ballerina. “Heb jij die getekend, mama?” vraagt Lies. Mama knikt. “Jij kon misschien niet zo goed dansen maar jij kon wel mooi tekenen hoor mama,” lacht Lies. Ze zet de tekening op haar nachtkastje en terwijl ze er naar kijkt, valt Lies in slaap. En ’s nachts droomt ze dat ze een echte prima ballerina is en danst op een heel groot podium. Na haar dans krijgt ze een groot applaus. Wie weet… wordt ze later wel echt een beroemde danseres.