Het nieuwsgierige uiltje

Tijdens een wandeling door het bos kwam ik voorbij de Babbelboom. Ik wilde even rusten en zette me neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:

‘Biebbele babbele boe

 Oren open en mondjes toe.

 Het is geen grap, het is geen droom,

 Luister naar de Babbelboom.

 Letters, woorden, zinnen,

 Laten we beginnen.’

Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Hilde, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”

Ik zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een uiltje?”

De Babbelboom knikte ja en vertelde:

In een heel groot bos, in een holle boom, wonen twee uilen, een vrouwtje en een mannetje. In die boom hebben ze een nest. Vandaag is het voor de uilen een heel speciale dag… Het vrouwtje heeft haar eerste ei gelegd. Het is een groot wit ei. Het vrouwtje gaat onmiddellijk op het ei broeden. Twee dagen later legt ze nog een groot wit ei. En daar gaat ze ook op broeden. Het duurt wel 5 weken. En dan is het eindelijk zo ver…

De grote witte eieren breken langzaam open en twee kleine uilskuikentjes komen er uitgekropen. Het ene is wat groter dan het andere. Enkele weken later krijgen ze veren en komen ze al voorzichtig uit het nest. Nu moeten de uilskuikens nog leren vliegen. Als het donker wordt is het tijd voor de vlieglessen. Die gaan door vanop een dikke tak van de holle boom. De uilskuikens vinden het superleuk en roepen van plezier. 

Illustratie Harald Wolf

“Maar wat is dat?” roept mama uil als ze de kleintjes hoort. Het grootste uilskuiken roept , “oehoe oehoe!“ maar het kleintje roept, ”hoehoe hoehoe!”.  “Hé, je kunt niet zomaar iets anders roepen,” zegt mama uil boos, ”je moet ‘oehoe oehoe’ roepen zoals alle uilen doen.” Het kleine uiltje belooft om dat te doen. De volgende avond als er weer vliegles is, springt er een klein konijntje voorbij. “hoehoe, hoehoe,” roept het uiltje. Mama uil kijk hem boos aan, “je vergist je weer, kleintje.”  Het uiltje schrikt en begint te wenen. ”Maar ik wil graag weten hoe het komt dat het konijntje zo ver kan springen,” snikt hij. ”Dat kan wel zijn, maar echte uilen zeggen ‘oehoe oehoe’,” zegt mama uil. Het kleine uiltje belooft weer om dat te doen. De volgende avond als er terug vliegles is, klimt een eekhoorntje razendsnel naar omhoog langs de stam van de holle boom. “Hoehoe, hoehoe,” roept het kleine uiltje. Mama uil is nu heel boos. “Je vergist je weer, kleintje!” roept ze luid. Het uiltje schrikt zo en begint te wenen. ”Maar ik wil graag weten hoe het komt dat het eekhoorntje zo goed kan klimmen,” snikt hij. Dat kan wel zijn, maar ik heb het je toch al gezegd, echte uilen zeggen ‘oehoeh oehoeh’,” zegt mama uil heel boos. Het kleine uiltje belooft weer om dat te doen. Mama uil maakt zich grote zorgen. “Ons kleintje zal het nooit leren,” zegt ze met een diepe zucht. Maar papa uil vindt het niet zo erg. “Ons kleinste uiltje wil gewoon alles graag weten. Het is daarom dat hij altijd ‘hoehoe hoehoe’ zegt. Hij ziet en hoort ook echt alles en da’s helemaal niet erg. Da’s toch fantastisch.” Na een tijdje kent iedereen in het bos het kleine nieuwsgierige uiltje dat altijd ‘hoehoe hoehoe’ roept.

Als de uiltjes heel goed kunnen vliegen, verlaten ze voor altijd het nest van mama en papa uil. De uiltjes vliegen uit… Het grootste uiltje gaat in een ander bos wonen. Het nieuwsgierige, kleinste  uiltje blijft in het bos waar hij geboren is. Omdat hij uitzondelijk goed kan horen en kijken kan hij de dieren in het bos helpen. Ze voelen zich veilig met hem in de buurt.

Foto Jacques van Wijlick

Wanneer de zon stilletjes ondergaat en de dieren gaan slapen, wordt het nieuwsgierige uiltje wakker. Dan vliegt hij naar een grote houten paal. Daar zit hij elke avond te kijken naar de zonsondergang. En dan wordt het donker en een beetje eng in het bos… De meeste dieren slapen maar er zijn ook nachtdieren, die ’s nachts leven. De vleermuizen vliegen er rond samen met de nachtvlinders en de vuurvliegjes. De bosmuizen en de egels zijn op zoek naar lekkere hapjes. Af en toe komt er wel eens een vos op bezoek en dat betekent ‘gevaar’. Want ’s nachts is de vos op jacht. Op zoek naar kleine konijntjes, muizen of andere kleine diertjes.

Foto Jacques van Wijlick

Maar het nieuwsgierige uiltje houdt de wacht. Als hij iets ziet bewegen fluistert hij heel stilletjes ‘hoehoe’ en dan komen de vuurvliegjes. Ze gaan mee op zoek naar de vos en als ze hem vinden roept het uiltje heel luid ‘hoehoe hoehoe!”  De vos schrikt en rent weg zo hard hij kan. Het nieuwsgierige uiltje vliegt terug naar de paal en houdt opnieuw de wacht. Dan hoort hij de wind waaien, steeds harder en harder. “Als daar maar geen storm van komt,” denkt hij. Bij storm kan het gevaarlijk  zijn in het bos, met al die oude holle bomen.

Foto Jacques van Wijlick

Het uiltje spitst zijn oren en houdt alles goed in het oog. Plots steekt er een heel harde wind op. En in de verte kan je het al horen donderen. De nachtdieren zoeken een veilige plaats. Ook de bosmuisjes rennen zo hard ze kunnen want het begint nu ook heel hard te regenen. Ze rennen naar hun holletje onder de holle boom. Dan hoort het uiltje een luid gekraak. “Oh, da’s de holle boom!” roept het uiltje. En dan ziet hij de muisjes voorbijrennen. En die rennen naar de holle boom…

Foto Jacques van Wijlick

Het uiltje vliegt naar hen toe en landt voor hen op de grond. “Niet naar de holle boom, daar is het gevaarlijk!” roept het uiltje. Hij spreidt zijn vleugels open. Daaronder kunnen de muisjes schuilen. Hij neemt ze mee naar het holletje van de konijntjes. Als ze daar toekomen horen ze een verschrikkelijk gekraak en een harde plof. Alle dieren van het bos zijn wakker geschrokken. Als de storm is gaan liggen en de zon bijna opkomt, gaan ze kijken. En ja hoor… het nieuwsgierige uiltje had het goed gehoord. De holle boom is omgewaaid. De muisjes zijn hem heel dankbaar, hij heeft hun leven gered.

Foto Jacques van Wijlick

Nog even vliegt het nieuwsgierig uiltje naar de paal om naar de prachtige zonsopgang te kijken. En dan vliegt hij naar een boom in het bos om zich te verstoppen tussen de takken en te rusten. Want vanavond vliegt hij weer naar de grote paal om de wacht te houden. Dan gaat hij goed luisteren, goed kijken en goed voor de dieren zorgen…

Illustratie Lena Dhooghe

Eén antwoord op “Het nieuwsgierige uiltje”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *