Tijdens een wandeling door het bos kwam ik voorbij de Babbelboom. Ik wilde even rusten en zette me neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Hilde, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Ik zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een clowntje?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
Er was eens een clowntje. Hij werkte in een circus in Stockholm, de hoofdstad van Zweden. Zijn naam was Lycka. Dat betekent “geluk” in het Zweeds. Lycka maakte de mensen gelukkig. Hij deed ze lachen door zijn grapjes en zijn domme stoten. Bij elke voorstelling zong Lycka een grappig liedje.
Je doet een beetje gek, je trekt een leuke bek.
Je maakt een huppelsprong, je kijkt een beetje dom.
Maar clown clown clowntje wil ik zijn
Clown clown clowntje zijn is zo fijn
Ook al zeggen ze die clown is dom.
Als de kinderen maar lachen
Want daar gaat het om
Je doet alsof je valt
Je geeft een dreun die knalt
Je maakt een leuk gebaar
Je loopt een beetje raar
Je maakt een leuke grap
Je bent erin getrapt
En als de clown jongleert
Dan gaat het steeds verkeerd
Maar op een avond na de voorstelling was Lycka niet gelukkig. Hij vond het niet leuk meer dat de grote mensen en de kinderen altijd met hem lachten. Lycka werd verdrietig en ook een beetje boos. De volgende morgen ging hij praten met de circusdirecteur. “Ik wil geen clown meer zijn,” zei Lycka met een diepe zucht. “Iedereen lacht me uit. Ik wil een groot applaus krijgen zoals de andere artiesten in het circus. Zoals de acrobaten en de jongleurs. Iedereen denkt dat ik dom ben en niets goed kan doen maar dat is niet zo,” weende Lycka. “Maar Lycka toch, ik wist niet dat je zo ongelukkig was. Waarom heb je me dat niet vroeger verteld?” vroeg de circusdirecteur. “Ik was bang dat als ik geen clown meer wilde zijn, ik het circus zou moeten verlaten. En ik wil hier zo graag blijven,” zei Lycka met een trillend stemmetje. “Ja dat is wel een probleem,” zei de directeur. “Als jij geen clown meer wil zijn, moeten we een andere clown gaan zoeken. Want een circus zonder clown, is geen circus hé.” Lycka dacht diep na. “Kan ik dan geen clown worden die ook echte kunsten doet en waarvoor ik een groot applaus krijg?” vroeg hij. “Dat kan,” zei de directeur, “maar wat kan jij zo allemaal van echte kunsten?” Lycka mocht tonen wat hij allemaal kon. De directeur had iedereen van het circus samengeroepen om naar de voorstelling van Lycka te kijken. Zoals een echte artiest maakte Lycka een diepe buiging. Hij nam een parasolletje en langs de ladder kroop hij naar het slappe koord. Voetje voor voetje en met het parasolletje in de lucht stapte Lycka vlot over het koord. “Bravo!!” riep het publiek en Lycka kreeg een groot applaus. Daarna nam hij de koffer met jongleermateriaal. Hij deed trucjes met doekjes, ballen, ringen en kegels. Lycka kon het allemaal. Hij kreeg voortdurend applaus. De circusdirecteur was heel enthousiast na Lycka zijn optreden. “Dat heb jij fantastisch gedaan!” riep hij. De directeur begreep het nu wel. Lycka kon inderdaad veel meer dan gekke clown zijn. Een applaus krijgen geeft een formidabel gevoel en Lycka genoot daar echt van. De circusdirecteur deed hem een voorstel. “Beste Lycka, je bent een fantastische artiest maar je bent ook een geweldige clown. Ik stel voor dat je het allebei doet.” Dat was een goed voorstel maar onze clown wist niet goed wat de circusdirecteur bedoelde. “Jij mag de trucjes doen om een groot applaus te krijgen en af en toe doe je ook nog eens iets gek om de mensen te laten lachen,” zei de directeur. En nog dezelfde avond mocht Lycka dat proberen. Bij het begin van zijn optreden zong hij zijn liedje:
Het publiek lachte bij het liedje. Maar toen Lycka op het slappe koord danste met zijn grote clownschoenen aan, werd het muisstil. Het was spannend. De mensen hielde hun adem in want ze dachten dat die gekke clown het niet kon en dat hij ging vallen. Maar toen Lycka aan de overkant was kreeg hij een groot applaus. Dan trapte hij op zijn eigen grote voet, maakte een buiteling en iedereen begon te lachen. Lycka zijn nieuwe act kende veel succes. Ook het jongleren lukte goed. Ook daar deed Lycka wat domme dingen en haalde hij grapjes uit. Maar op het einde kreeg hij weer een daverend applaus.
Lycka was weer gelukkig want net als de anderen kreeg hij nu ook applaus. Ook de circusdirecteur was tevreden want Lycka de clown kon hij echt niet missen.
