Lex en Obi zijn heel speciale honden. Het zijn twee broertjes. Ze doen echt alles samen. Met de bal in de tuin spelen vinden ze het allerleukste. Na het eten likken ze samen hun snoetjes af en genieten ze van de zon. En als hun baasje slaapt, gaan ze wel eens alleen op pad. Zo een leiband vinden ze maar niets. Ze lopen liever vrij rond. Maar ze zijn heel trouw en komen altijd terug naar huis. Vanavond maken ze samen hun wandeling naar het bos. Daar rennen en springen ze er op los. En als ze weer naar huis vertrekken doen ze samen een plasje tegen een oude boom die aan de rand van het bos staat. Ook vanavond…
Maar als Lex en Obi hun pootje opheffen… ”Nu is het genoeg!” roept een boze stem. Lex valt achterover en Obi zet het op een lopen. Wat zijn ze geschrokken en waar komt die stem vandaan. Obi komt met bibberende pootjes terug bij Lex. “Wie was dat?” fluistert hij. “Ik weet het niet. Ik zie niemand. Kom we zijn hier weg,” zegt Lex. “Blijf maar en zet jullie op het stronkje met mos,” zegt de stem weer, maar nu heel vriendelijk. Lex en Obi zijn weer geschrokken maar doen wat de stem vraagt. Ze springen samen op het stronkje en kijken rond. Dan zien ze dat de oude boom zachtjes zijn takken beweegt. “Lex, kijk eens… de boom heeft een gezicht. En zijn mond beweegt,” zegt Obi met een trillende stem. “Wees maar niet bang, ik ben blij dat jullie hier zo vaak op bezoek komen. Maar ik vind het niet leuk dat jullie altijd tegen mijn oude stam plassen want dat ruikt een beetje vies,” zegt de boom. “Euh, dag boom, meneer, of hoe moeten we jou noemen?” vragen de hondjes samen. “Zeg maar Babbelboom, ik ben een hele oude boom en sta al lang aan de rand van het bos. Ik kan hele mooie verhaaltjes vertellen. Willen jullie er eentje horen?” vraagt de boom. “Ja dat willen we wel, maar nu niet want we moeten weer naar huis. We zijn jarig vandaag en straks is er een feestje met onze beste vrienden. Jij mag ook komen hoor,” zegt Lex. De boom begint heel luid te lachen,” dat zal niet gaan hé. Ik kan hier niet weg. Maar als jullie morgen weer langs komen, kunnen jullie me alles vertellen over jullie feestje.” Lex en Obi beloven dat te doen. De babbelboom leert hen vlug het versje om hem wakker te maken morgenavond:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Lex en Obi nemen afscheid en doen hun plasje tegen een andere boom.
Als ze weer thuiskomen, maken ze vlug alles klaar voor het feestje. Aan hun hok hangen ze gekleurde vlagjes. Ze zetten kommetjes klaar met hondenkoekjes en met water. En wie wil, kan een feesthoedje opzetten. Daar horen ze de eerste genodigde al komen. “Waar is dat feestje?” vraagt Suzie.
“Hier is dat feestje!” zeggen Lex en Obi. “Niet te luid hé Suzie want ons baasje mag niet wakker worden.” Suzie is een echt feestbeest. Ze heeft haar feestkrans aangedaan. Even later komt Sam. “Zeg mannen, zo midden in de nacht een feestje, ik word daar zo moe van,” geeuwt hij. Terwijl ze samen van de hondenkoekjes smullen, horen ze een diep geblaf. “Daar is Agy, onze grootste vriend,” lacht Lex. Agy is een hele grote maar superlieve hond. Vroeger waren Lex en Obi bang van hem maar nu is het een hele goeie vriend. “Wie komen er nog?” vraagt Suzie terwijl ze een feesthoedje opzet. “Fidel en Rua hebben we ook nog uitgenodigd. Maar Fidel, ja die komt altijd te laat en Rua zal de weg weer kwijt zijn.” Opeens horen ze allemaal een krakend geluid. “Oh nee,” dat is de deur van de oude schuur. Lex rent er naartoe … ”Sssssst… Rua, het feestje is buiten en niet in de schuur. Straks wordt ons baasje nog wakker,” fluistert Lex. “Oeps, sorry, ik was een beetje mis,” lacht de verstrooide hond. Ondertussen is Fidel ook toegekomen. “Gelukkige verjaardag Lex en Obi,” zegt Fidel, “ik ben een beetje te laat maar ik moest jullie cadeautje nog inpakken hé.” Nu kan het feestje pas echt beginnen.
Ze spelen verstoppertje in de grote tuin. Heel stilletjes zingen ze samen verjaardagliedjes. En als het feestje bijna gedaan is heeft Suzie nog een verrassing. Aan haar feestkrans hangt een hele kleine mondharmonica waarop ze vrolijke deuntjes speelt.
Ze genieten allemaal en Lex en Obi dansen er op los. Ze feesten tot in de vroege uurtjes. Maar als de zon bijna opkomt, is het tijd om afscheid te nemen. De vrienden geven elkaar nog een dikke poot en gaan naar huis. Lex en Obi ruimen vlug op. Juist op tijd want daar komt hun baasje al met het ontbijt voor Lex en Obi. “Gelukkige verjaardag Lex en Obi,” zegt ze, ”kijk eens een cadeautje voor jullie.” Ze krijgen elk een lekker bot om aan te knabbelen.
Als hun baasje naar haar werk is, gaan ze lekker slapen want vanavond gaan ze weer naar het bos, naar de babbelboom. Dan gaan ze vertellen over hun feestje, rennen en springen en hun plasje doen tegen een andere boom.