Bartholomeus schrikt wakker. “Wat gebeurt er? Wie maakt daar zo veel lawaai?” roept hij geschrokken. Achter de tuin waar Bartholomeus en zijn vrienden wonen is een grote akker. Gisteren heeft de boer de grond bemest en vandaag gaat hij ploegen. De boer begint te werken vanaf dat het licht wordt. Het is nog maar zes uur.
Ook Kobe de kikker is wakker geworden en zit rond te kijken op een groot waterlelieblad. Pol de mol komt even piepen maar kruipt vlug terug in zijn hoopje. Pedro de pony stapt rond in de weide en eet van het frisse, malse gras. Maar Pedro is daar niet alleen. In de weide huppelt een klein konijntje rond. “Dag meneer Pedro,” roept het konijntje terwijl zijn neusje op en neer gaat. “Waarom sta jij hier in de weide? Woon jij daar in de stal? Woon jij daar alleen?” vraagt het konijntje. “Wat een hoop vragen kleine vriend,” zegt Pedro. En net als hij wil antwoorden is het konijntje weer weg. Hij rent, springt en huppelt door het gras en komt dan weer terug. ”Zeg meneer Pedro, weet jij waarom de lucht zo blauw is en de wolken wit? En waarom is het gras zo groen en waarom ben ik zo klein en jij zo groot?” vraagt het konijntje weer. “Als je blijft zitten, zal ik je dat allemaal vertellen,” antwoordt Pedro. Maar het konijntje is weer weg.
Hij rent, springt en huppelt door het gras en komt dan weer terug. Voor dat het konijntje weer vragen stelt, zegt Pedro: “blijf toch even zitten dan kan ik antwoorden op al je vragen.” Maar dat kan ik niet, ik kan niet stilzitten en ik wil zo graag veel weten,” zegt het konijntje verdrietig. “En waarom kan je dan niet blijven zitten?” vraagt Pedro. “Als ik hier dicht bij jou zit, begint er altijd iets te prikken en te jeuken aan mijn billetjes. Dan ga ik rennen, springen en huppelen om dat te doen stoppen,” zeurt het konijntje. Pedro vindt dat toch heel raar. Hij zakt door zijn voorpoten en kijkt heel nauwkeurig naar de plaats waar het konijntje zat. “Ik zie het al, ik weet waarom jij niet kan blijven zitten,” lacht Pedro. “Kom maar eens kijken, maar kijk heel goed waar je je pootjes zet. Voorzichtig komt het konijntje dichterbij en nu ziet hij het ook. Hij zat met zijn billetjes bovenop een kleine mierennest en dat vinden die beestjes natuurlijk niet leuk. “Waarom zitten die mieren daar?” vraagt ons kleine vraagstaartje. “De mieren wonen in een nest onder het gras van de weide. Als de zon schijnt komen de mieren graag naar boven want ze hebben het graag lekker warm. En jij bent bovenop hun nest gaan zitten. De mieren worden dan boos en dan prikken ze met hun angel. “Dat doet wel pijn hoor,” zegt het konijntje boos tegen de mieren. “Maar jullie zijn zo klein en ik zo groot, ik zal goed oppassen,” belooft hij. “Wat wil je nu allemaal weten?” vraagt Pedro. “Heel veel,” lacht het konijntje “maar ik wil niet meer in het gras zitten want als de mieren weer gaan prikken…” Ondertussen is het al laat geworden en bijna donker. Tijd voor Pedro om terug naar zijn stal te gaan. Hij wil het konijntje graag helpen en daarom doet hij een voorstel. Pedro is al een beetje oud en daarom weet hij veel en hij wil zijn wijsheid graag delen met het konijntje. “Omdat ik al wat oud ben, doe ik ’s middags een dutje. Daarna maak ik altijd een wandeling door de weide. Als je wil mag je dan met me meegaan en dan kan je ondertussen van alles vragen,” stelde Pedro voor. “Leuk,” riep het konijntje, ”ik zal er zijn. Tot morgen!” en hij rent, springt en huppelt naar zijn holletje. Niet omdat zijn billetjes pijn doen maar omdat hij superblij is.
De volgende dag schijnt de zon en komen de miertjes weer naar boven in de weide. Als konijntje naar de stal van Pedro komt, is hij heel voorzichtig en kijkt goed om niet op de miertjes te stappen. Pedro is juist wakker geworden. “Waarom slaap jij overdag?” vraagt konijntje. “Omdat ik al een beetje oud ben en wat vlugger moe dan vroeger en mijn poten zijn niet meer zo sterk. Maar wel nog sterk genoeg om een fikse wandeling met jou te maken. Kom we zijn weg,” zegt Pedro. En daar komen de vragen al… ”Het is wel moeilijk om zo te praten,” zegt Pedro. Pedro zijn oren zijn ook al wat oud en versleten. Hij hoort niet goed wat konijntje daar beneden allemaal vraagt. “Zeg konijntje spring maar op mijn rug dat praat gemakkelijker en dat is ook gezellig,” zegt Pedro. En zo gebeurt het elke dag na het middagdutje van Pedro. Dan ziet men op de weide een oude pony wandelen met op zijn rug een klein konijntje dat voortdurend vraagt “Waarom!”