Fijn om een springbok te zijn

Tijdens een wandeling door het bos komt Lander voorbij de Babbelboom. Lander wil even rusten en zet zich neer op het stronkje met mos en zegt de toverspreuk:

Zelfportret Lander Loots

‘Biebbele babbele boe

 Oren open en mondjes toe.

 Het is geen grap, het is geen droom,

 Luister naar de Babbelboom.

 Letters, woorden, zinnen,

 Laten we beginnen.’

Langzaam wordt de boom wakker en zegt: “Dag Lander, blij dat ik je nog eens zie. Het is wel lang geleden hé? Ben je op reis geweest misschien?” Lander staat recht, gaat heel dicht bij de babbelboom staan en zegt heel fier: “Ja, ik ben op kamp geweest met de scouts en ik heb daar mijn totem gekregen!” De babbelboom fronst zijn gerimpeld voorhoofd. “Scouts, ja die ken ik. Er komen soms groepen scouts hier in het grote bos spelen. Maar totem… dat moet je me toch eens uitleggen Lander want dat ken ik niet,” zei de babbelboom nieuwsgierig. “Moet ik je nu een verhaaltje vertellen?” vraagt Lander. “Ja da’s ook eens leuk hé,” lacht de boom, ”ik kan goed vertellen maar ik kan ook heel goed luisteren.”

En Lander vertelt…

“De eerste vrijdag van het scoutskamp kregen we allerlei opdrachten die we moesten uitvoeren tijdens het kamp. We hebben ook eens onze eigen eigenschappen moeten opschrijven. Dat vond ik echt heel moeilijk. De laatste dag van het kamp was er een groot kampvuur en dan kregen we onze totem tijdens… hoe noemde dat weer… de totemisatie.

En ik kreeg ‘springbok’ als totem.  Dat dier hebben ze voor mij gekozen omdat ze vonden dat ik dezelfde eigenschappen heb. Kijk, op dit papiertje staat een springbok en zijn eigenschappen.”

Lander haalt een blaadje uit zijn broekzak en toont het aan de babbelboom. “Ah nu begrijp ik het,” zucht de boom. Dat is wel een prachtige totem die je daar gekregen hebt.” De babbelboom fronst weer zijn gerimpelde voorhoofd en denkt diep na. “Ik ken een verhaaltje over een springbok. Wil je dat graag horen? Mag ik nu vertellen en ga jij luisteren?” lacht de babbelboom. “Ja, natuurlijk. Dat wil ik heel graag horen,” antwoord Lander en gaat weer op het stronkje met mos zitten. En de babbelboom vertelt…

Foto Pixabay

Heel ver hier vandaan, aan de andere kant van de wereld, in Zuid-Afrika, leefde er eens een jonge springbok. Zijn naam was Spike. Hij was heel nieuwsgierig en heel slim. Hij ging voortdurend op stap want hij wilde alles weten. De andere springbokken van de kudde moesten lachen als ze Spike weer eens niet vonden. “Onze ontdekkingsreiziger is weer op stap,” zegden ze dan.

Foto Pixabay

Maar Spike was eigenlijk niet blij om een springbok te zijn. Toen de kudde op een dag op stap was, kwamen ze voorbij de giraffen en de gnoe’s. Toen er ook nog een leeuw in de beurt kwam, werd Spike een beetje verdrietig. Hij was jaloers. “Ik zou zo groot willen zijn als een giraf. Dan kon ik heel ver kijken met mijn lange nek en grote passen nemen met mijn lange poten, zuchte Spike. “Of een gnoe zou ik ook wel willen zijn. Dan was ik sterk en kon ik heel goed vechten.” Toen Spike naar de leeuw keek, werd hij een beetje boos. “En als ik een leeuw zou zijn, dan was ik heel moedig en de baas van alle dieren.” Spike wilde de dieren niet meer zien en ging alleen op stap.

Foto Pixabay

Toen Spike een frisse duik nam in de rivier, kreeg hij het gezelschap van een olifant die ook wat verfrissing zocht. “Een olifant zou ik ook wel willen zijn. Dan ben ik heel sterk en dan kan ik mezelf een douche geven met mijn lange slurf. Maar ik ben maar een gewone springbok en dat vind ik helemaal niet leuk,” zegde Spike verdrietig.

Foto Pixabay

De volgende dag trok de kudde springbokken verder. Na een tijdje kwamen ze weer bij de rivier en daar zag Spike enkele struisvogels. En weer werd hij verdrietig en een beetje jaloers. “Een struisvogel zou ik ook wel willen zijn. Dan kon ik heel snel lopen, wel 70 km per uur. Maar ik ben maar een gewone springbok en dat vind ik helemaal niet leuk,” zegde Spike  weer heel verdrietig. De andere springbokken van de kudde haddden al gemerkt dat Spike de laatse dagen heel triestig was. De grootste springbok wilde toch wel eens weten wat er aan de hand was. “Spike, jongen, wat is er toch met jou? Waarom ben je altijd zo verdrietig?” vroeg hij bezorgd. “Pfff, ik ben maar een gewone springbok. Ik zou liever een giraf zijn. Dan was ik heel groot en kon ik ver kijken. Of een gnoe want die zijn heel sterk en die kunnen heel goed vechten. Of een leeuw, dan was ik de baas van alle dieren. Of een olifant, die is ook heel sterk. Of een struisvogel, die supersnel kan lopen. Maar ik ben maar een gewone springbok en daar ben ik helemaal niet blij mee,” zuchtte Spike. De andere springbokken van de kudde begrepen het niet. “Maar Spike, jij bent niet zomaar een gewone springbok,” zei de grootste, ”jij kan heel hoog en heel ver springen. En jij kan ook heel hard lopen.” Spike geloofde het niet. “Nee, da’s niet waar,” zei Spike boos. “Toch wel hoor, probeer het maar,” zei de grootste springbok. En zo gebeurde het…

Foto Pixabay

Spike sprong wel drie meter hoog. Toen zette hij het op een lopen. Hij liep wel 50 km per uur en toen hij tijdens het rennen nog eens sprong was dat wel 10 meter ver. Spike vond het fantastisch. “En als je nog groter wordt, ga je nog hoger en verder kunnen springen en nog harder kunnen lopen,” zei de grootste springbok. Spike was zo gelukkig! Even was het stil want Spike dacht diep na… ”Nu weet ik waarom ik een springbok ben en daar ben ik heel blij mee!” zei hij fier. De andere springbokken van de kudde moesten hard lachen. Van toen af, ging Spike niet meer zo vaak alleen op stap. Hij bleef liever bij de de anderen want hij vond het nu reuzefijn om een springbok te zijn.

Foto Pixabay

“Waw, wat een prachtig verhaal,” lacht Lander, “echt heel mooi!” Maar ondertussen is het bijna helemaal donker geworden aan de rand van het bos en voor Lander is het de hoogste tijd om naar huis te gaan. En die nacht droomde hij over het prachtige verhaal van Spike… en de volgende dag maakte hij er een prachtig schilderij over. Van Spike zijn eerste sprong…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *