Tel en vertel…

“Goeie more Owen,” fluistert mama Yvonne als ze Owen gaat wekken, ”lekker geslaap?” Owen ligt nog rustig te slapen. Het boek dat op zijn buikje ligt gaat zachtjes op en neer.

Mama Yvonne neemt het boek en kriebelt Owen op zijn buikje. “Gaan ons vandag die diere sien mammie? En kom papa ook?” vraagt Owen met een grote geeuw. Hij vindt het super om met mama Afrikaans te praten en hij kan het steeds beter en beter. 

“Jij hebt al naar de dieren gekeken,” lacht mama terwijl ze in het boek van Owen bladert. “Neen naar echte dieren kijken met mama en papa,” zegt Owen streng. “Dat zal vandaag niet gaan Owen, papa is al gaan werken. Maar na de middag gaan we hem halen als hij landt met de helikopter,” vertelt mama Yvonne. “Joepie, in de helikopter zitten. Maar nog niet vliegen hé mama? Ik ben nog te klein,” zucht Owen. Hij kijkt er zo naar uit om als hij groot is, mee te vliegen in de helikopter van papa. En van daaruit heel veel dieren te zien.  Owen neemt zijn boek mee naar de ontbijttafel. “Gaan we dan foto’s kijken op de computer? Dieren zoeken die in mijn boek staan?” vraagt Owen. Dat vindt mama Yvonne een goed idee en na het ontbijt gaan ze gezellig samen aan het grote computerscherm zitten. Mama Yvonne heeft heel veel foto’s van al hun belevenissen daar in Zuid-Afrika. En prachtige foto’s van de dieren die daar leven. Veel van die dieren heeft Owen al in het echt gezien en de meeste kent hij ook bij naam.

Foto Yvonne Spierenburg

De eerste foto die ze zien is er eentje waar de fotografe zelf op staat. Owen fronst zijn voorhoofd en kijkt verwonderd naar mama die op de foto staat. Hij begrijpt niet goed wat hij ziet. “Da’s een rare foto hé Owen,” lacht mama Yvonne. “Ik zie mama met de camera, een meneer, de auto en een olifant,” zegt Owen verbaasd. “Mama zat in de auto en keek met haar camera in de spiegel. In de spiegel zag ik een olifant die achter de auto liep en toen nam ik een foto,” legt mam uit. “Mooi,” zegt Owen met nog steeds een fronsje op zijn voorhoofd.

Owen opent zijn boek… “1 nijlpaard en die zit in bad,” vertelt Owen terwijl hij met zijn vinger wijst. Mama zoekt foto’s van nijlpaarden…

Foto Yvonne Spierenburg

“Ja!” roept Owen als hij de eerste foto’s ziet, ”die zit ook in bad.” Mama laat 4 foto’s zien van een klein nijlpaardje dat in het water ligt. “Hij slaapt en daar wordt hij wakker. Goeie more nijlpaard, lekker geslaap?” lacht Owen. Terwijl mama verder zoekt naar foto’s van nijlpaarden, loopt Owen naar zijn kamer. Even later komt hij terug met zijn beste knuffelvriend olifantje Tan in zijn armen. “Tan mag meekijken hé mama?” vraagt Owen. “Tuurlijk wel,” lacht mama Yvonne.

Foto Yvonne Spierenburg

“Kijk Owen, hier zijn nog nijlpaarden,” zegt mama. “1 2 3 nijlpaarden”, telt Owen, ”mama, papa en kindje.” Mama zoekt verder … ”Nee, 4 nijlpaarden!” roept Owen. Mama toont de foto terug. “Kijk mama, hier is er nog 1,” hij wijst naar nog een klein nijlpaardje waarvan je maar een klein stukje kan zien. “1 2 3 4,” telt mama, “helemaal juist Owen, dat heb je goed gezien.”

Owen neemt zijn boek… “Hier staan ook 1 2 krokodillen mama en die zitten ook in bad,” vertelt Owen. Mama zoekt foto’s van krokodillen.

Het duurt wel even voor mama die foto’s vindt want ze heeft nog niet zo vaak een krokodil gezien.  Ondertussen zingen ze er samen een leuk liedje.

De krokodil zwemt in het water.

De krokodil ligt even stil.

De krokodil kruipt dichterbij.

En …hap… daar bijt hij in je bil!  Auw! Auw!

Foto Yvonne Spierenburg

“Ja daar!” roept Owen als er een foto van een krokodil verschijnt, “en ze ligt ook in het water net als het nijlpaardje.” De krokodil ligt bijna helemaal onder.  Ze zien enkel de bovenkant van zijn kop en een stukje van de rug en de staart. “Daar ligt ze in het zand. Waarom doet ze dat mama?” vraagt Owen. “De krokodil ligt daar graag in de zon. Want een krokodil heeft het altijd koud,” vertelt mama. “Heb jij ook kou Tan?” vraagt Owen aan zijn knuffelolifant en neemt hem stevig vast. 

En Owen neemt zijn boek weer vast…  “1 2 3 neushoorns lopen door het gras,” telt Owen met zijn wijsvinger. “Mama, we gaan neushoorns zoeken,” zegt hij. “Ok, kleine commandant,” lacht mama Yvonne.

Foto Yvonne Spierenburg

De foto’s van deze prachtige dieren heeft mama Yvonne vlug gevonden.  Ze zet drie foto’s samen op het scherm. De eerste toont 1 neushoorn. Op de tweede staan er 2 en op de derde staan er 3. En Owen begint te tellen. “Hier is 1 neushoorn en daar… 1 2. En hier staan 1 2 3 neushoorns, zoals in mijn boek,” juicht Owen. Over de neushoorn kent Owen ook een leuk Engels liedje met een leuk filmpje bij. “Mama gaan we naar ‘The Rhino Song’ kijken,” vraagt Owen met zijn liefste stemmetje. Hij kan het eerste stukje meezingen in het Engels… en mama Yvonne zingt natuurlijk ook mee. En Tan… die zit heen en weer te wippen op Owens’ schootje.

Rhino, everybody knows

you got 1 tail, 4 feet, 12 toos.

Mister Rhino look what grows

2 big horns on the tip of your nose!

“Nog eens kijken mama!” roept Owen als het liedje en het filmpje gedaan is. Owen kan er niet genoeg van krijgen. “Nee nee,” lacht mama, ”neem je boek maar. We gaan verder naar de foto’s kijken.” En Owen neemt zijn boek…

“En nu de olifanten mama!” roept Owen blij terwijl hij Tan hoog in de lucht steekt. “1 2 3 4 olifanten,” telt Owen in zijn leuke dierenboek. Van de olifanten heeft mama wel duizend foto’s. Ze kijken samen naar de eerste die ze ziet.

Foto Yvonne Spierenburg

“Kijk eens Owen, hier zaten we in de auto en vanuit het raam zagen we de olifanten heel dichtbij. “Ja! Grote en kleine. 1 2 3 4… ik weet het niet,” zucht Owen. “Ik denk 6 olifanten,” zegt mama, het is een kleine kudde en ze staan heel dicht bij elkaar. Moeilijk om te zien hoeveel het er zijn.  “En uit de auto!” roept Owen als hij de volgende foto ziet. “Ja en papa is een olifant aan het verzorgen. En hij heeft heel lange slagtanden,” vertelt mama. “En Owen was een beetje bang van de grote olifant,” zegt Owen terwijl hij Tan stevig vasthoudt en dicht bij mama Yvonne kruipt.

Foto Yvonne Spierenburg

“En daar 1 2 kleine olifantjes die spelen. Twee dezelfde,” zegt Owen trots want dat moeilijk woordje heeft hij goed onthouden. Bij de volgende foto begint Owen luid te lachen. “Hihi, papa Leonard, mama Yvonne en kleine Owen,” toont Owen op de foto. Hij ziet 1 2 3 olifanten. De grootste is papa, de kleinere is mama en de kleinste olifant is Owen volgens Owen. “Kleine deugniet,” lacht mama, ”wij zijn wel geen olifanten hé.” Owen steekt Tan hoog in de lucht. “Maar Tan wel,” roept Owen blij.

En Owen neemt zijn boek…

Illustratie Rhune Van Aken

“Waar ga je naartoe?” vraagt mama als Owen weer naar zijn kamer loopt. “Ik ga om mijn tekening van de giraffen die ik samen met papa gemaakt heb,” roept Owen, ”want nu staan er giraffen in mijn boek.” Apetrots komt hij met zijn grote tekening en legt ze op tafel. “Kijk mama… 1 2 3 4 5 giraffen. En Owen vliegt in de lucht met een grote ballon,” vertelt Owen fier.

Foto Yvonne Spierenburg

Ondertussen heeft mama enkele foto’s gevonden van giraffen. “Owen kijkt naar giraffen en zit in de auto,” zegt hij fier, “en ik zie 1 2 3 grote giraffen met een lange nek en 4 lange poten. “ “En daar maken de giraffen met z’n drietjes een wandeling en gaan ze op zoek naar hoge takken met lekkere bladeren om van te smullen,” vertelt mama.

Foto Yvonne Spierenburg

“Zo veel giraffen!” zegt Owen verwonderd als hij de volgende foto’s ziet. En hij telt en vertelt. Op de eerste en de tweede  foto telt hij 1 2 3 giraffen. “Mama, papa en het kindje,” zegt Owen. Op de andere foto’s staan veel giraffen. Op de tweede “1 2 3 4… Ik ziet het niet goed,” zucht Owen. En op de derde, “1 2 3 4 5” , telt Owen.

En Owen opent weer zijn boek…

“1 2 3 4 5 6 leeuwen en ze slapen allemaal,” zegt Owen als hij de leeuwen in zijn boek ziet.

Foto Yvonne Spierenburg

“Deze leeuw heeft ook geslapen,” lacht mama als ze een foto van een jonge leeuw laat zien, ”en hij rekt zich uit.” “En daar mama en kindje,” vertelt Owen. “En hier staan mama en papa leeuw en ze roepen op hun kleintjes. Dat moeten wij ook soms doen hé Owen als jij je gaat verstoppen,” knipoogt mama Yvonne.

Foto Yvonne Spierenburg

“Oh zo veel leeuwen, kleine en grote,” roept Owen bij het zien van de volgende foto’s. “1 2 grote en 1 kleintje, 1 2 grote en 1 2 3 kleintjes,” zucht Owen. “Zoveel mama’s en kindjes,” zegt Owen, ”maar waar zijn de papa’s?” Mama Yvonne kijkt verrast. “Dat heb je goed gezien Owen. De papa’s zijn er niet bij, die zien er ook anders uit hé. Die hebben lange manen aan hun kop. Zo lijken ze veel groter. En ik denk dat de papa’s op jacht zijn om voor het eten te zorgen.”

Ongeduldig neemt Owen zijn boek weer. Hij weet dat de zebra’s aan de beurt zijn en dat vindt hij prachtige dieren. Hij telt, “1 2 3 4 5 6 7 zebra’s.”

Foto Yvonne Spierenburg

“1 2 3 4 zebra’s en 1 giraf,” lacht Owen als hij de eerste foto ziet. “De giraf heeft een lange nek en 4 lange poten en de zebra’s hebben een korte nek en 4 korte poten,” zegt hij trots. “Helemaal juist,” antwoordt mama Yvonne, ”wat kan jij al goed tellen.” Owen telt echt de hele dag. Alles wat hij ziet moet geteld worden. Hij is ook een klein vraagstaartje en vraagt heel vaak waarom.

Foto Yvonne Spierenburg

En bij de volgende foto’s van de zebra’s komen de vragen. “Mama, wie heeft die zwarte strepen op de zebra’s getekend? En waarom?” wil Owen weten. “Niemand, de kleine zebra’s worden zo geboren,” lacht mama, ”en de zebra’s zijn zwart met witte strepen.” Owen kijkt verwonderd naar mama. Hij begrijpt het niet goed. Ondertussen wijst hij met zijn vingertje en telt. “Hier staat 1 zebra en die eet gras,” zegt hij bij de eerste foto. “En hier 1 2 3 zebra’s en die drinken water.” Owen draait zijn hoofdje om naar de volgende foto te kijken. “Die gekke zebra ligt ondersteboven,” lacht Owen, ”zo Tan”. En Owen houdt zijn knuffelolifant ook ondersteboven.

“Is het boek uit?” vraagt mama want straks gaan we naar papa kijken.

Owen opent zijn boek. “Nee nee de aapjes nog,” roept Owen terwijl hij weer naar zijn kamer loopt.

Illustratie Rhune Van Aken

Apetrots komt Owen bij mama Yvonne met zijn ‘kunstwerk’ in zijn handen. Dat heeft hij samen met haar gemaakt. “Oh onze Gust,de grote gorilla. Gelukkig hebben we die nog niet tegengekomen,” lacht mama. “Maar wel kleine aapjes hé mama. Waar zijn ze ?” vraagt Owen.

Foto Yvonne Spierenburg

“Hier zijn ze,” antwoordt mama, ”nu kan je weer tellen Owen.” Mama Yvonne toont 3 foto’s. “1 gek aapje. En daar 1 2 apen. Een grote en een kleine aap. En ze zitten samen in een boom, op een stokje,” vertelt Owen. “Oh daar ken ik een leuk liedje over, eentje van toen ik nog klein was zegt mama.

Daar zat een aapje op een stokje
achter moeders keukendeur.
Hij had een gaatje in z’n rokje
daar stak hij z’n staartje deur
.

“Hihi, zo een gek liedje,” lacht Owen. En als mama het nog eens zingt, zingt Owen mee.

“En nu de papegaaien nog. 1 2 3 4 5 6 7 8 9,” telt Owen. “Daar heb ik geen foto’s van,” zegt mama Yvonne, “Hier bij ons wonen geen papegaaien. Maar kijk eens, deze leuke vogeltjes heb ik hier wel al gezien.”

Foto Yvonne Spierenburg

Ze toont 4 foto’s van kleine grappige vogeltjes met een felblauw buikje en een bruine rug. “Tellen maar Owen,” lacht mama. “1 klein vogeltje op een steen. 1 2 vogeltjes aan het water. 1 2 3 vogeltjes aan het water en 1 2 3 vogeltjes in het water,” lacht Owen. “In het water?” vraagt mama verwonderd. “Oh hun spiegelbeeld,” zegt ze als ze beter naar de foto kijkt. “En daar nog 1 2 3 4 vogeltjes aan het water en 1 2 3 4 in het water en nog 1 op de steen,” vertelt Owen. “Absoluut korrek,” antwoordt mama Yvonne in het Afrikaans.

“En nu is het tijd om te vertrekken, Owen,” zegt ze. “Nog 1 prentje mama, dan is het boek helemaal uit. Van de flamingo’s”, vertelt Owen. Terwijl Owen de flamingo’s in het boek telt, zoekt mama vlug een foto.

Foto Yvonne Spierenburg

“1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 flamingo’s staan er in mijn boek,” telt Owen. “Samen tellen ze nog vlug de flamingo’s op de foto. “1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13,” zegt mama. “Zo veel! Die kan ik allemaal niet tellen,” zeurt Owen. “Later als je groot zal zijn, kan je nog veel verder tellen.  Maar nu moeten we echt vertrekken,” zegt mama terwijl ze al recht staat. Owen sluit zijn boek, neemt Tan en rent achter mama.

Ze zijn net op tijd. Papa is juist geland. Maar wat is dat? Papa komt aangerend maar de schroef van de helikopter draait nog. Mama en Owen begrijpen er niets van. Papa heeft een verrassing…

Foto Yvonne Spierenburg

“Willen jullie graag eens meevliegen met de helikopter?” vraagt papa. “Dat mag nog niet, ik ben nog te klein,” zegt Owen heel serieus. “Als je op mama’s schoot zit en stil blijft zitten, gaan we een klein toertje vliegen. Owen kan het niet geloven. “Hoe zit het nu? Gaan jullie mee?” lacht papa. “Ja!!!!” roepen mama Yvonne en Owen samen. Voorzichtig en hand in hand stappen ze met z’n drietjes naar de helikopter. Als ze veilig op hun plaats zitten, stijgt de helikopter op, steeds hoger en hoger. “Het kriebelt!” lacht Owen en wrijft over zijn buikje. Hij vindt het fantastisch en ook mama Yvonne geniet van de korte vlucht. Owen is heel flink en blijft rustig op mama’s schoot zitten.

Foto Yvonne Spierenburg

“Kijk een olifant!” roept Owen als ze even later, net voor de landing, over een weiland vliegen. De eerste keer dat Owen een olifant ziet vanuit de lucht. Wat een fantastische belevenis! En dan gaan ze landen. Terwijl ze met z’n drietjes naar de auto lopen, zit Owen op papa’s schouders. “Zo hoog in de lucht!” roept Owen alsof hij weer in de helipoter vliegt.

Illustratie Thibe Van Aken

In de auto vertelt Owen aan knuffel Tan over zijn helikoptervlucht want hij was in de auto blijven liggen. En dan vertelt hij aan papa welke dieren ze allemaal gezien hebben in het boek en op de foto’s. “En ik heb ze geteld 1 2 3 4… “ en dan is het stil. Owen is uitgeteld en in slaap gevallen. Als ze thuiskomen, maken ze Owen wakker. Ze genieten met z’n drietjes nog van een gezellige namiddag.

En die avond, als het bedtijd is zet Owen zijn knuffeltjes, ‘n olifant, ’n aap, n’ krokodil, ’n leeu, ’n kamelpeerd en ’n zebra allemaal op een rij. “Kom mama, papa, we gaan dansen!” roept Owen blij. Mama zet de muziek op en met z’n negenen dansen ze erop los.

In bad, pyjama aan, tandjes poetsen… Owen is weer helemaal klaar om te gaan slapen. Olifantje Tan ligt al te wachten op het hoofdkussen van Owen. Hij neemt zijn dikke vriend stevig vast en kruipt in z’n bedje. “En de volgende keer, mag jij mee gaan vliegen met de helikopter,” belooft Owen aan zijn beste vriend.

Eén antwoord op “Tel en vertel…”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *