Daar ben ik weer

Je hoort de vogels vrolijk fluiten als de zon is opgekomen op de Alffarhoeve. Ze vertellen ons dat het bijna lente is…

De donkere, koude en natte maanden zijn weer bijna voorbij. De dieren genieten van de eerste warme zonnestralen. De kleintjes kijken verbaasd rond als ze voor de eerste keer naar buiten komen en kennismaken met de anderen. De kippen brengen weer graag een bezoekje aan hun grote vrienden om een graantje mee te pikken of een ritje te maken op hun brede rug. De lentekriebels verdwijnen als het donker wordt. Dan zoeken de dieren een warme plaats in hun stal want de nachten zijn nog koud. Tot ze de volgende morgen gewekt worden door het gekraai van een haan.

Baasje Bart en Baasje Ingeborg voelen ook dat de lente bijna in het land is. Ze genieten en kijken vol bewondering naar al het nieuwe leven. Het knuffelen is zalig en doet zo veel deugd ook voor de kleintjes.

De dwergezeltjes verwelkomen vrijwilligster Kim met heel veel aaikes en knuffels. Want… ze gaan met haar en de kinderen weer op wandel.

Berend, de lieve alpaca woont nog niet zo lang op de Alffarhoeve maar hij voelt zich al goed thuis. Zeker als Laura, een nieuwe vrijwilligster, hem verzorgt en vertroetelt. Dan is onze knuffelbeer helemaal in zijn nopjes.

Olga de witte ezel is het oudste dier. Ze is al twintig jaar. Een tijdje geleden was ze een beetje ziek en wat slap. Maar de vele knuffels en de prima zorgen van BI, BB en de vrijwilligers, hielpen er haar weer bovenop. Ze kan nu weer, samen met haar dochter Suzy, genieten van haar oude dag en de warmte van de eerste zonnestralen.

Nu de lente op komst is, kijken de bewoners weer uit naar de komst van hun kleine blauwe vriend.  Zoals elk jaar in de herfst, is Alffartje vertrokken naar een warmere streek om daar de winter door te brengen. Alle dieren hebben zijn gezellige praatjes, zijn bezorgdheid en zijn vriendschap weer heel erg gemist.

.

Het is weer een prachtige dag. Na de middag houden de meeste dieren hun middagdutje. Behalve César en Churroz, zij grazen gezellig samen in de weide. “Ia ia ia, heb je dat ook gehoord Churoz?” fluistert César. Hij kijkt rond en spitst zijn oren. “Ik hoor niets. Wat heb jij gehoord misschien?” antwoordt Churoz en hij graast rustig verder. “Ik hoorde gefluit. Het leek onze vriend Alffartje wel,” fluistert César.  Ook hij graast verder…

“Smaakt het?” vraagt een bekende stem. “Alffartje!!!! Zie je wel, ik had het goed gehoord!” roept César blij. “Zo blij om je weer te zien!” juicht Churoz. “Ik had het beloofd hé. Ik kom altijd heel graag terug naar de Alffarhoeve. Maar het was weer een lange vermoeiende reis,” geeuwt Alffartje. “Morgen kom ik op bezoek maar nu ga ik slapen in mijn knotwilg,” en hij vliegt verder.

“Maar hoe leuk is dit! Je bent terug Alffartje!” juicht Bi, “we hebben je allemaal gemist hoor.” Ze heeft net een lange wandeling gemaakt met Ramon. Deze ligt languit te slapen op de bank want van wandelen wordt hij altijd zo moe. Alffartje schrikt. “Oh Bi, ik had je niet gezien. Ja zoals beloofd ben ik weer terug,” geeuwt de kleine blauwe vogel. “Fantastisch! Zo te zien ben je net als Ramon heel moe” lacht Bi. “Ja, het was weer een lange reis. Ik ben op weg naar de knotwilg om zalig te slapen op mijn bedje van afgevallen bladeren. Morgen ga ik al mijn vrienden begroeten,” roept Alffartje terwijl hij verder vliegt.

“Welk dier staat daar nu?” vraagt Alffartje zich af als hij net voor de knotwilgen iets geels ziet bewegen. Nieuwsgierig vliegt hij dichterbij… “Dag mijn kleine blauwe vriend! Daar ben je weer! We hebben je zo gemist!” juicht BB die aan het spitten is en een gele jas aanheeft. Alffartje wordt er een beetje verlegen van. Iedereen is zo blij om hem terug te zien. Zalig! “Natuurlijk, ik kom altijd terug want dit is mijn thuis hé,” zegt Alffartje terwijl hij landt op BB’s schouder. “Beetje heel moe?” lacht BB. “Echt wel,” geeuwt Alffartje. “Ga maar vlug slapen,” zegt BB, ”we zien je morgen wel weer.” Alffartje spreidt zijn vleugels en vliegt naar de knotwilg. Slaapwel kleine blauwe vogel…

Foto’s Kim De Munter / Bart Verschelden

De volgende morgen geniet Alffartje vanuit de knotwilg van de zonsopgang.  Alles krijgt na de donkere nacht weer kleur. De haan kraait en de kleine blauwe vogel rekt zich uit door zijn vleugels te spreiden. “Wat is het goed om weer thuis te zien,” zucht Alffartje.  “Oei, mijn buikje is ook al wakker,” lacht hij als hij zacht gegrom hoort. Tijd voor een lekker ontbijtje bij de kippenvriendinnetjes.  

“Goeiemorgen dames. Hier ben ik weer,” begroet Alffartje de kippen. “Tok tok tok,” juichen de kippen. Ze zijn blij om hun vriendje terug te zien. En ja hoor, Alffartje kan nog veel graantjes meepikken.

Als zijn buikje goed gevuld is, vliegt Alffartje naar de ezeltjes. Dat heeft hij gisteren beloofd aan Cézar en Churoz. Hij landt dicht bij de weide waar de ezeltjes staan. Hij waggelt er verder naar toe maar plots blijft hij stokstijf staan… Bij Ciska staat een meisje haar te aaien en te knuffelen. Ze zijn de beste vriendinnetjes. Alffartje is bang van vreemde mensen en verstopt zich achter de stam van een dikke boom.  Hij blijft rustig wachten. Wat is ze lief voor Ciska. “Ik wil ook wel zo geaaid en geknuffeld worden,” denkt Alffartje een beetje jaloers.

Als de vriendinnetjes afscheid genomen hebben, waggelt Alffartje tot bij Ciska.

“Dag Ciska, wie was dat meisje die zo lief was voor jou?” wil hij weten. “Dat is Nell, zij komt vaak op bezoek. Dan word ik geknuffeld en krijg ik soms wat lekkers. Superleuk,” geniet Ciska.

“Ze kwam vandaag met mama Kim iets brengen voor Baasje Bart en Baasje Ingeborg.”

Alffartje is benieuwd. “Wat heeft ze gebracht?” vraagt hij en waggelt nog wat dichter.

Foto’s Kim De Munter

“Ezeltjes, ze heeft knuffelezeltjes gemaakt. Van alle ezels hier op de Alffarhoeve heeft ze een knuffeltje gehaakt,” vertelt Ciska. “Ik begrijp het niet zo goed, mag ik eens kijken?” vraagt Alffartje verbaasd. “Die staan in het huis van Bi en BB,” lacht Ciska, “hier bij ons zouden ze vlug vuil worden hé.” Alffartje is zo benieuwd… hij vliegt naar het huis. Mama Kim en Nell zijn pas vertrokken en de ezeltjes staan op de tuintafel in de zon. 7 kleintjes en 2 grote. Alffartje landt net naast de knuffelezeltjes. Hij zit verwonderd te kijken met zijn oranje snaveltje open…

“Dag Alffartje, kom jij eens naar de ezeltjes kijken? Ze zijn prachtig hé!” lacht BB die net buitenkomt. “Amai ze lijken zo goed op de echte ezeltjes,” lacht Alffartje. “Kan je ze herkennen en benoemen?” vraagt BB terwijl hij één van de ezeltjes vastneemt. “Dat wordt moeilijk, maar ik ga het proberen,” antwoordt Alffartje.

Foto’s Kim De Munter

BB neemt het eerste ezeltje. “Dat is Cézar. Dat weet ik zeker,” zegt Alffartje. “En dat is Chépito,” lacht hij terwijl Alffartje naar het tweede ezeltje wijst. “Juist!” zegt BB, “en weet je wie dit is?” Alffartje denkt diep na. “Dat moet Charlotje zijn en dat ezeltje is Elton,” zegt onze kleine blauwe vriend. “Maar dat is fantastisch. Je kent ze heel goed,” juicht BB verbaasd. Alffartje is zo fier maar kent hij ook de andere ezeltjes?

Foto’s Kim De Munter

“En nu de andere nog” zucht Alffartje. Even diep nadenken… “Dit is Churoz en dat is Baba denk ik,” zegt de kleine groene vogel. “Juist,” lacht BB. “En dan hebben we Ciska nog!” juicht Alffartje. “Bravo, kleine vriend, dat heb je goed gedaan. Je kent onze kleine ezeltjes heel goed. En de grote witte ezels?” vraagt BB.

“Die heb ik al gezien maar ik ken hun naam niet?” antwoordt Alffartje. “Die zitten ook op een andere weide. Het zijn mama Olga en dochter Suzy,” vertelt BB. “Enkele weken geleden was Olga jarig. Ze werd 20 jaar en is de oudste van alle dieren.” Alffartje kijkt verbaasd. “Amai da’s al oud en was er dan een groot feest?” vraagt hij. “Dat kon toen niet want Olga was ziek geweest en herstelde nog. Maar een feestje kan nog altijd hé,” lacht BB, “zeker nu je terug bij ons bent.”

Dat vindt Alffartje een schitterend idee. “Ik zorg voor alles,” stelt hij voor. “Top! Ik kijk er al naar uit. En … misschien kan je samen met je kleine vrienden zorgen voor vrolijke feestmuziek,” knipoogt BB.

Dat kan Alffartje vragen want het is vanavond volle maan en dan komen Krisje Krekel en Bartholomeus Bij waarschijnlijk op bezoek. Maar hoe weet BB dat allemaal?

(https://babbielle.be/alffartje/verrassing-2/#more-4913)

Wordt vervolgd…

Eén antwoord op “Daar ben ik weer”

  1. Prachtig verhaal weeral, is elke keer volop genieten! Dikke merci
    Marleen, mama van Tibo T.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *