Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Dit zijn Noélie en Alizée. Twee lieve zusjes die een tijdje geleden allebei jarig waren. Noélie is 6 jaar geworden en Alizée werd 4 jaar. Samen hebben ze heel veel plezier. Gekke bekken trekken, dansen en zingen, Noélie kan het als de beste. Haar zusje Alizée houdt heel veel van knuffelen. Met haar lieve woordjes tovert ze een lach op elk gezicht. Enkele dagen na hun verjaardag vierden ze feest met hun vriendjes op de kinderboerderij Zoobiedoe.
Aan de ingang stond een prachtig bord met een schaapje dat iedereen verwelkomde op hun feestje. En ook binnen in de chalet stond een prachtig bord om de meisjes en hun vriendjes te verwelkomen. Het beloofde een fantastisch feestje te worden…
Op de kinderboerderij was zo veel te zien en zo veel te beleven. Toen de kinderen van het paadje naar de chalet stapten, zagen ze de prachtige vijver waar de eendjes zwommen en in de verte zagen ze de dieren staan. Buiten stonden er ook picknickbanken. Noélie ging daar even zitten om eens rustig rond te kijken. Ze vond het hier prachtig.
Toen alle vriendjes toegekomen waren op het feestje gingen ze samen met Natascha, de bazin van Zoobiedoe, de dieren opzoeken. Eerst gingen ze naar de geitjes. Het waren twee meisjes Barbara en Belle. Alizée wilde de geitjes graag aaien. En daar genoten Barbara en Belle echt van. “Mèèèèèèèè!” mekkerden ze samen. En nu naar de volgende dieren…
Die waren wel een heel pak groter. Voorzichtig stapten ze tot bij Mike en Spike, de alpaca’s.
“Ze lijken op schapen, zo met hun dikke vacht. Maar hun kop lijkt op die van een kameel. Gekke dieren hoor!” lachte Noélie. Wie wilde mocht de alpaca’s aaien. Hun vacht was nog dik en heel zacht. Ook al was het bijna lente, ze hadden hun dikke winterjas nog aan.
“Knor, knor, knor!” hoorden de kinderen. Wie maakt er zo een geluid? Het zijn Babs en Diesel, de kleine varkentjes. “Maar varkentjes zijn toch altijd roze?” vroeg Alizée. “Dit zijn heel speciale varkentjes die hebben twee kleuren, wit en zwart. En ze zijn ook kleiner, het zijn mini varkentjes,” vertelde Natascha “Komen jullie mee? Nu gaan we naar het blotevoeten pad.” De kinderen keken verwonderd. Wat is een blotevoeten pad?
Een blote voetenpad is een wandelroute, die je loopt op je blote voeten. Je komt over allerlei verschillende ondergronden zodat je met je blote voeten kunt ervaren hoe zand, water, stenen en nog andere dingen uit de natuur voelen onder je blote voeten. Als ze bij het blotevoeten pad kwamen, moesten alle kinderen hun schoenen en kousen uitdoen. Dan stapten ze achter elkaar over het pad. Soms was het zacht, ruw, hard, koud of nat maar superleuk. Op het einde mochten ze hun voetjes wassen in een badje met lekker warm water, afdrogen, de schoenen en kousen weer aan. Ziezo, klaar om naar de chalet te gaan.
Daar was het supergezellig. De zusjes mochten de cadeautjes openen die ze van hun vriendjes gekregen hadden. Ze smulden van heerlijke cup cakes waar hun naam opstond en van marshmallows die ze lieten smelten boven het vuurtje. Maar dat was niet echt hé!In de chalet zaten ook nog dieren.
Joy en Happy, de twee cavia’s houden enorm van knuffelen, net als Alizée. Alizée ging op een kussen zitten en toen kwamen de cavia’s elk om beurt bij haar op schoot. Ze lagen in een lekker warm mandje. “Oh, zo zacht!” genoot Alizée net als Joy en Happy. Die lagen ook te genieten in hun mandje.
Na het gezellig samenzijn in de chalet, was het tijd voor het hoogtepunt van het verjaardagsfeestje…
Wie stond daarbuiten op de zusjes te wachten? Het was Beda, de pony. Hij was opgezadeld en stond te wachten om een ritje te doen. Alizée en Noélie mochten, omdat ze jarig waren elk om beurt een ritje maken op Beda. Nog een tok opzetten, opstijgen en de rit kon beginnen. Daar hebben de zusjes heel erg van genoten. Ze vonden het zo jammer dat het gedaan was.
En daarna was het tijd voor alle kinderen om naar huis te gaan. Het feestje was gedaan. Toen ze voorbij de vijver kwamen, zagen ze nog twee eendjes waggelen. “Kwek kwek kwek,” kwaakten ze alsof ze “tot de volgende keer,” wilden zeggen.
“Het was een fantastisch feestje,” geeuwde Noélie toen ze die avond doodmoe in haar bedje lag en ze gaf mama een dikke knuffel en een dikke zoen. “Morgen ga ik een tekening maken over de alpaca’s,” zei ze nog en toen viel ze in slaap. “Ik ga ook een tekening maken, mama,” geeuwde ook Alizéé. En ook zij viel direct in slaap na een dikke knuffel en een dikke zoen.
De zusjes hadden echt genoten van het fantastische feestje op de kinderboerderij Zoobiedoe. En als ze samen op stap zijn, vertellen ze nog vaak over Beda, Mike en Spike en allemaal de andere dieren…