Vervolg op https://babbielle.be/alffartje/daar-ben-ik-weer/#more-4976
Alffartje is verbaasd te horen dat baasje Bart afweet van hun optreden. “Heb je ons toen gehoord? Hebben we te veel lawaai gemaakt?” vraagt Alffartje verlegen. “We hebben jou en je kleine vrienden gehoord en gezien. Wat een gezellig feestje was dat!” lacht BB, “en nee hoor het was zeker niet te luid.” “Ah ok, maar je zegt ‘we’? Was baasje Ingeborg er ook bij misschien?” vraagt Alffartje.
“Ja hoor, we hebben die avond genoten van jullie prachtige muziek en jullie vriendschap. We stonden aan de pippowagen en zagen jullie heel goed staan in het licht van de volle maan. Het was zo hartverwarmend…
“Als ik vanavond, bij volle maan, Krisje en Bartholomeus zie, regel ik wel iets. Hun winterrust zal ook wel al voorbij zijn. Ik laat je iets weten,” belooft Alffartje terwijl hij zijn vleugels spreidt.
Hij wil nog bij veel van zijn grote vrienden op bezoek gaan en vliegt hoog over de Alffarhoeve. “Wat is het toch fijn om weer thuis te zijn en al mijn vrienden weer te zien,” zucht en geniet de kleine blauwe vogel.
De Alffarhoeve is deze tijd van het jaar het allermooist. “Het lijkt wel een schilderij,” bewondert Alffartje als hij rondkijkt. De kleuren van de bloesems, het groene gras, het water van de vijver, de jonge blaadjes aan de bomen…
Alffartje gaat lager vliegen als hij beweging ziet aan de grote vijver.
“Op uitstap?” lacht Alffartje als hij drie eenden ziet rusten aan de rand van de grote vijver. Ze schrikken en zetten het op een lopen. “Hé wacht eens even! Ik ben het Alffartje!” roept de kleine blauwe vogel verbaasd terwijl hij landt. De laatste eend stopt en draait haar kopje om. Ze komt dichterbij terwijl de andere in het water springen. “Kwééék kwéééék was me dat schrikken. We hadden je niet gezien. En ik wist niet dat je al terug was. Welkom thuis Alffartje,” kwekt de eend. “Dank je, ik ben gisteren toegekomen. Maar, wat doen jullie hier? De kleine vijver is toch jullie thuis?” vraagt Alffartje. “Was onze thuis. De kleine vijver is weg nu. Er komt iets anders. Vraagt het eens aan BB want ik weet niet zo goed wat het is,” lacht de eend. “We zijn blij met de verhuis. Hier is het zo mooi en rustig en hebben we veel meer plaats om met z’n allen te zwemmen.” De eend rekt zich uit om de grote vijver te bekijken. “Kweééék kwééék, tot ziens!” roept ze terwijl ze in het water stapt en meezwemt met de anderen.
Schalulleke, Chloë en Chepito zijn nog steeds Alffartjes beste vrienden. Ze delen nog steeds een groot geheim. https://babbielle.be/alffartje/welkom-op-de-alffarhoeve/#more-4644.
Hij wil ze alle drie een bezoekje brengen.
“Mèèè mèèè, hé Alffartje, blij je terug te zien. We hebben je weer zo gemist,” mekkert Schalulleke. “En zeker bij volle maan,” fluistert ze stilletjes terwijl er twee kleine geitjes luid mekkeren en ongeduldig heen en weer springen. “Mag ik je voorstellen Mars en Bounty, mijn nieuwe kleine geitjes,” zegt Schalulleke. “Oh, gefeliciteerd mamaatje! Wanneer zijn de kleintjes geboren?” vraagt Alffartje. “Da’s al enkele maanden geleden,” antwoordt Schalulleke, “ze zijn al heel zelfstandig en ik kan ze al eens een avondje alleen laten,” knipoogt ze. Alffartje begrijpt het… “Tot vanavond,” fluistert hij en knipoogt terug.
Net als Alffartje zijn vleugels wil spreiden hoort hij weer gemekker van kleine geitjes. Hij waggelt verder en volgt het geluid. Een wit en een abrikooskleurig geitje komen aangelopen. Ze komen heel dichtbij en snuffelen aan Alffartjes grote oranje bek. “Hatsjoe! Hatsjoe!” niest hij. De kleintjes schrikken en rennen naar mama Zita. Ook zij vindt het fantastisch dat Alffartje weer thuis is. “Zijn deze deugnietjes van jou?” vraagt Alffartje. “Ja hoor! Mèèè mèèè! Mag ik je voorstellen aan Rocco en Lucia,” mekkert Zita fier. “Ook gefeliciteerd mamaatje!” lacht Alffartje. “Da’s hier zo leuk met al die kleintjes hier op de Alffarhoeve. Zo veel nieuwe kleine bewoners. Tot ziens!” roept Alffartje terwijl hij zijn vleugels spreidt. “Mèèè mèèè! Er zijn ook grote nieuwe bewoners. Vlieg maar eens rond…” mekkert Zita.
Alffartje is benieuwd …
Nu wil hij Chloë, zijn dikste vriend, bezoeken.
“Hé Chloë, hier ben ik weer!” roept Alffartje. “Knor, knor, knor! Welkom thuis Alffartje!” knort Chloë. “Jij hebt toch nogal een leventje hé,” lacht Alffartje, “slapen, eten en je lekker vuil maken.” Chloë staat traag recht. “Klopt niet helemaal. Ik maak me niet zo graag vuil. Eten…ja dat doe ik graag en veel. Maar daar word ik dan weer zo moe van hé,” zucht ze. “Tot vanavond?” vraagt Alffartje stil. “Ik zal er zijn,” belooft Chloë. “Ben je al weg? Heb je dan al kennisgemaakt met mijn nieuwe vriend? Kijk daar is hij. Alffartje draait zich om. “Oh dat bedoelde Zita met grote nieuwe bewoners,” zegt Alffartje terwijl hij op een veilige afstand blijft. “Mag ik je voorstellen… Medar, mijn nieuwe vriend “Welkom op de Alffarhoeve!” roept Alffartje. “KNOR KNOR KNOR!” roept Medar. Alffartje zet enkele stappen achteruit. “Hij bijt niet hoor,” lacht Chloë. “Dat weet ik, maar hij is nogal groot hé,” zegt Alffartje ongerust. “Tot vanavond Chloe,” fluister hij en vliegt verder…
Hij vliegt voorbij de alpaca’s.
Alffartje kan goed tellen. Dat heeft baasje Ingeborg hem geleerd. https://babbielle.be/alffartje/tellen-is-zo-leuk/#more-4887
“1 2 3 4 5 6 7… nee dat kan niet,” zegt Alffartje, “toen ik telde met BI waren het er 5 en nu tel ik 7”. Hij probeert het nog eens en telt weer tot 7. “Hoe kan dat nu?” zucht Alffartje. Hij landt en waggelt dichterbij. “Hé dag Alffartje, welkom thuis!” lacht André, één van de Alpaca’s. “Dank je wel. Maar ik heb een probleem… ik tel 7 alpaca’s en jullie waren toch met 5?” vraagt de kleine blauwe vogel verbaasd. “Ja, voor je vertrok, waren we met 5. Maar nu zijn we met 7. Mag ik je voorstellen aan Berend en Chico,” vertelt André. “Ach zo, jullie heb er ook grote vrienden bij. Nu begrijp ik het. Dan heb ik toch juist geteld,” zucht Alffartje, “welkom op de Alffarhoeve Berend en Chico.” Alffartje blijft weer op een veilige afstand want ze zijn zo groot hé…
Natuurlijk vliegt hij langs bij Chepito…
“Hallo, hier ben ik weer!” roept Alffartje als hij Chepito en Babba ziet staan. “Ia ia ia, maar kijk nu wie daar is! Alffartje!” balkt Chepito blij, “welkom thuis kleine vriend!” Alffartje wordt er een beetje verlegen van. Weer zo een warm welkom. Wat is hij graag gezien op de Alffarhoeve.
“Ik ben ook heel blij om terug te zijn. Maar ik schrok toen baasje Bart me vertelde dat Olga heel erg ziek geweest is,” zegt Alffartje bezorgd, “en dat net voor haar 20ste verjaardag.” Chepito vertelde dat iedereen heel ongerust was. Maar de baasjes en de vrijwilligers hebben haar prima verzorgd en ze is genezen.” We hebben haar verjaardag niet gevierd want ze was toen nog wat slappekes. Jammer…”, zegt Chepito teleurgesteld. “Laten we dan morgen nog een feestje houden. Zo een speciale verjaardag kunnen we toch zo maar niet laten voorbijgaan. Ze is de oudste van ons allemaal,” stelt Alffartje voor. De ezeltjes vinden het een prima idee.
“Vanavond, want het is volle maan, vertel ik wat we kunnen doen,” fluistert hij. “Prima, tot vanavond,” knipoogt Chepito.
De bezoekjes waren heel vermoeiend en Alffartje vliegt naar de knotwilg voor een dutje op zijn bed van afgevallen bladeren.
Als hij ontwaakt begint het al te schemeren. Nog even en het wordt donker.
Vanuit de knotwilg ziet Alffartje hoe de dieren hun slaapplaats opzoeken. Het wordt stil op de Alffarhoeve…
In het licht van de volle maan ziet Alffartje zijn drie vrienden wandelen. Ze komen zijn richting uit.
“Hier zijn we weer,” fluisteren Chepito, Schalulleke en Chloë. “En vertel…” zegt Chepito ongeduldig. “Zoals jullie weten is Olga, de witte ezel onlangs 20 jaar geworden. Toen was ze nog maar pas genezen en te slap om dat te vieren,” vertelt Alffartje. “Euh… Is Olga ziek geweest? En is ze 20 jaar geworden? Daar weet ik niets van,” zegt Chloë verbaasd. “Ik weet dat en ze was heel erg ziek,” vertelt Schalulleke. “Knor knor, wat erg en is ze nu weer beter?” vraagt Chloë bezorgd. “Gelukkig wel. En daarom willen we toch een klein rustig feestje voor haar houden,” zegt Alffartje, “als Krisje Krekel en Bartholomeus vandaag op post zijn, kan ik vragen om mee muziek te maken.”
De vrienden vinden dat een schitterend idee. “Zoals bij jouw afscheid? Dat was zo leuk!” vraagt Chepito. “Zoiets,” lacht Alffartje.
Ze maken het heel stil, spitsen hun oren en wachten op de muziek van Krisje en Bartholomeus.
“Ik hoor ze,” fluistert Schalulleke. “Ik vlieg er naartoe. Wacht hier even,” zegt Alffartje terwijl hij zijn vleugels spreidt.
Even later ziet hij zijn kleine vrienden muziek maken op de open plaats in het bos. Het wordt een blij weerzien. Alffartje fluit even een melodietje mee en vertelt over het feestje voor Olga. De kleine vrienden willen hem graag helpen en besluiten om weer mee te gaan en bij Alffartje te overnachten. Ze schrikken als ze de grote vrienden van Alffartje zien staan bij de knotwilg. “Ze zijn groot hé,” zeggen Krisje en Bartholomeus.
Als alles geregeld is, nemen ze afscheid en maken zich klaar om te gaan slapen.
Op de Alffarhoeve is het nu muisstil.
De volgende morgen ontwaakt de Alffarhoeve onder een blauwe lucht en een stralende zon. De ideale dag voor een feestje.
Na het ontbijt vliegt Alffartje langs het huis van de baasjes om ook hen uit de nodigen. “Als je muziek hoort, begint het feestje. We verwachten jullie!” roept hij. “We zullen er zijn!” lacht BB.
Deze morgen hebben de drie vrienden doorverteld dat er een feestje begint voor Olga’s verjaardag als de eerste noten van de muziek klinken. Iedereen is op de hoogte, behalve Olga. Voor haar is het een verrassing.
De artiesten zetten zich klaar terwijl Chepito, Olga gaat halen. Stomverbaasd wandelt ze mee naar buiten. De tranen rollen over haar witte harige wangen als iedereen uit volle borst meezingt met het kleine orkest.
Lang zal Olga leven! Lang zal Olga leven!
Lang zal Olga leven in de gloria!
In de gloria, in de gloria!
Hieperdepiep! Hoera!
Hieperdepiep! Hoera!
Hieperdepiep! Hoera!
Ook de baasjes zijn op post en hebben een lekker cadeau mee voor Olga. Een mand gevuld met wortels en appels. “Gefeliciteerd ‘’! Olga wordt verwend met lekkers, dikke knuffels en lieve aaikes.
Het feestje gaat nog even daar met leuke liedjes en melodietjes gebracht door de kleine muzikanten.
Tot het tijd is voor Olga haar middagdutje. De dieren nemen afscheid en keren terug naar hun eigen plaatsje. Krisje Krekel en Bartholomeus Bij vliegen nog niet naar huis. Ze hebben Alffartje nog iets te vertellen…