Wat vliegt de tijd op de Alffarhoeve …
Vanavond is het alweer volle maan. Alffartje vindt dit de allerleukste avond van de maand. Dan ziet hij zijn drie beste vrienden, Chloë, Schalullleke en Chepito weer. En misschien komen Krisje Krekel en Bartholomeus Bij nog eens op bezoek.
Alffartje heeft slecht geslapen. Hij lag in zijn nestje van afgevallen bladeren maar die konden hem niet genoeg verwarmen. De wind waaide hard en blies dikke regendruppels binnen in de holte van de knotwilg. Onze kleine blauwe vriend denkt erover na om, net zoals vorig jaar, te vertrekken naar een warmere plaats. (zie daaaag alffartje)
Toen was de tocht lang en vermoeiend omdat het al een hele tijd koud en nat was. Daarom heeft hij besloten om vroeger te vertrekken maar niet zonder afscheid te nemen van al zijn vrienden…
Vanuit de holte van de knotwilg geniet hij van de prachtige zonsopgang. “Brrr, frisjes,” rilt Alffartje. In de verte hoort hij de haan kraaien en de geitjes mekkeren. De Alffarhoeve ontwaakt… “Tijd voor ontbijt. Maar ik ben nog zo moe,” zeurt Alffartje. Hij spreidt zijn vleugels en rekt zicht uit.
“Goeiemorgen, goed geslapen?” vragen twee stemmetjes samen. Alffartje kijkt verbaasd rond… “Oh wat een leuke verrassing! Ik had jullie pas vanavond verwacht bij het licht van de volle maan,” lacht Alffartje.
Op een boomstronkje zit Krisje Krekel met zijn viool en Bartholomeus Bij vliegt rond de knotwilg met zijn accordeon. Ze komen gezellig bij Alffartje in de knotwilg zitten want ook zij vinden het een beetje koud.
“We zijn deze morgen heel vroeg vertrokken om jou nu al te bezoeken,” zegt Krisje. “Het is altijd te donker en te laat om jouw vrienden en de Alffarhoeve te zien en we zijn zo nieuwsgierig,” lacht Bartholomeus. “Oh top, dan geef ik jullie straks een rondleiding terwijl ik afscheid van hen neem. Want morgen vertrek ik, zoals elk jaar, naar een plaats waar het nu warmer is,” vertelt Alffartje. “Ik graaf binnenkort een holletje. Daar kruip ik dan in, sluit het af en houdt een winterslaap,” zegt Krisje. “Ja, dat doe ik ook,” lacht Bartholomeus.
De drie vrienden hebben in het grootste geheim voor vanavond een leuk afscheid gepland waarvoor ze iedereen gaan uitnodigen…
“Ik vlieg wel eerst langs het kippenhok voor mijn ontbijt,” giechelt Alffartje, “mijn buikje gromt van de honger.”
De drie vrienden spreiden hun vleugels en vliegen naar het kippenhok. “Niet te vlug!” roept Krisje, “onze vleugels zijn veel kleiner dan de jouwe!”
Terwijl Alffartje geniet van zijn ontbijt, blijven Krisje en Bartholomeus op een veilige afstand.
“Tok, tok, tok! Kukeleku! Tot vanavond!” kakelen en kraaien de kippen en de haan.
De drie vrienden vliegen verder en genieten van de Alffarhoeve. De herfst zorgde voor een prachtig gekleurd tapijt van afgevallen bladeren. “Pas op!” roept Bartholomeus als Alffartje bijna tegen een spinnenweb vliegt, “de spin heeft weer een prachtig kunstwerk gemaakt.”
“Hé Prikkebol, denk jij ook al aan je winterslaap?” vraagt Alffartje als hij het egeltje ziet weglopen. “Ja hoor, ik heb al een hoopje bladeren klaargelegd tegen de stam van jouw knotwilg,” lacht Prikkebol. “Oh top! Ik vertrek morgen. Kom je vanavond naar de grote schuur? We zorgen voor een grote verrassing,” roept Alffartje. “Wij?” vraagt Prikkebol verbaasd. “Oei ja,” antwoordt Alffartje verlegen, “ik heb ze nog niet voorgesteld. Dit zijn Krisje Krekel en Bartholomeus Bij, mijn muzikale vrienden.”
Krisje en Bartholomeus zwaaien met hun rechtervleugel terwijl ze verder vliegen.
Natuurlijk gaan ze ook langs bij Chloë, Schalulleke en Chepito.
“Knor knor knor,” knort Chloë verdrietig als ze hoort dat Alffartje gaat vertrekken. “We gaan je bezoekjes weer missen hoor. En zeker onze geheime afspraakjes met Schalulleke en Chepito erbij,” fluistert het zwijntje. “Krisje en Bartholomeus kennen ons geheimpje. Ik zie hen ook bij volle maan, als jullie al vertrokken zijn. Ik heb over jullie verteld en nu willen ze graag eens kennismaken voor ik vertrek en voor zij in winterslaap gaan,” vertelt Alffartje, “tot vanavond!”
“Tot vanavond!” roepen de muzikale vrienden in koor. Ook Chepito en de andere ezeltjes krijgen nog een bezoekje. Net als de andere dieren zijn ze razend benieuwd wat de grote verrassing zal zijn vanavond.
“Mèèèh mèèèèh,” mekkert Schalulleke bezorgd als ze afscheid nemen van de geitjes “Voorzichtig zijn en niet te lang weg blijven hé Alffartje,” roept ze na als de drie vrienden verder vliegen.
Tekening Nienke De Gauw 8 jaar
Enkele van de andere geiten lopen een eindje mee. Alffartje is nog steeds hun grote held.
Krisje en Bartholomeus worden moe. Het is best wel moeilijk om Alffartje te volgen met hun kleine vleugeltjes. “Hebben we iedereen al gezien?” zucht Krisje. “Neenee, de Alffarhoeve is groot en er zitten heel veel dieren,” lacht Alffartje. “Willen jullie rusten? Dan vlieg ik wel alleen verder?” Krisje en Bartholomeus kijken elkaar aan. “Neenee, we vliegen wel verder mee. Maar niet te vlug hé,” zegt Bartholomeus dapper. Alleen achter blijven… nee dat durven ze niet.
Ze nemen nog afscheid van de pony’s, de alpaca’s, de walabi, de schapen en nog vele andere dieren. Iedereen wordt uitgenodigd voor de grote verrassing vanavond.
Krisje en Bartholomeus zijn heel moe als ze terug naar de knotwilg vliegen. “Ik ben zo benieuwd wie er vanavond zal komen. Spannend hé!” juicht Alffartje. Krisje en Bartholomeus horen hem niet. Ze liggen zachtjes te snurken in de knotwilg op het bedje van afgevallen bladeren.
Alffartje vliegt nog wat rond op de Alffarhoeve. Zijn vrienden zal hij heel erg missen maar hij verheugt zich op de zon en het warmere weer.
“Wakker worden slaapkopjes,” fluistert Alffartje, “het is bijna avond. We moeten ons klaarmaken.”
Wat zijn de drie vrienden toch van plan…
Vanop de hoogste tak van de knotwilg ziet Alffartje al heel wat dieren samenkomen rond de grote schuur.
Krisje neemt zijn viool stevig vast. Bartholomeus trekt zijn accordeon een stukje open en Alffartje poetst zijn grote oranje snavel. Ze zijn er helemaal klaar voor…
Ze vliegen naar de grote schuur en landen op het dak. Alffartje neemt het woord…
“Beste vrienden, mag ik jullie voorstellen… Met de viool, Krisje Krekel. Aan het accordeon, Bartholomeus Bij en ik fluit vrolijk met hen mee. Als afscheid willen we jullie graag verrassen op een klein optreden.” De toeschouwers beginnen te juichen en dat klinkt heel speciaal. Geknor, gemekker, geblaat, gebalk, gekwek … alles door elkaar. En dan klinkt er over de Alffarhoeve een vrolijke melodie.
Het afscheidsfeestje duurt nog een hele tijd voort. Er wordt gezongen en gedanst.
Deze avond kan je heel veel dieren zien staan in het licht van de volle maan. En als je heel goed kijkt zie je aan de pippowagen baasje Bart en baasje Bi staan. Ze genieten van de muziek, de dieren en hun Alffarhoeve.
Dag Alffartje, Krisje en Bartholomeus. Tot volgend jaar in de lente…