Slowie slak steekt zijn kopje naar buiten en kijkt naar de lucht. “Het wordt een mooie dag vandaag. Ik zie grijze wolken. Straks zal het regenen. Prima weer om op stap te gaan,” zegt hij blij. Als de zon schijnt, zie je Slowie niet. Dan blijft hij in zijn huisje zitten. Dat huisje draagt hij altijd mee op zijn rug want Slowie is een huisjesslak. Hij houdt niet van de zon. De zon maakt hem droog en ziek. En als het regent, kan Slowie beter glijden over de natte grond en kan hij overal naartoe.
En Slowie heeft gelijk. Na een tijdje begint het te regenen. “Zalig!” lacht hij, steekt zijn kopje in de lucht en geniet van de fijne regendruppels. “Ik ga een bezoekje brengen aan de bloementuin,” zegt Slowie, ”als ze een beetje nat zijn is het leuk om erop te kruipen.”
Hij kijkt rond en kiest een grote gele bloem. Langs de lange groene stengel kruipt Slowie voorzichtig naar omhoog. Hij kruipt langs de bloemblaadjes en over het hartje van de bloem naar boven. Hij rekt zich helemaal uit en neemt een kijkje over het bovenste gele bloemblaadje. Van daaruit heeft hij een prachtig uitzicht over de grote tuin…
“Wat is het hier toch mooi! Al die mooie kleuren,” geniet Slowie. Hij steekt zijn vier voelsprieten uit. De bovenste twee zijn de oogjes en de andere twee gebruikt hij om te voelen en te proeven. Van al dat glijden en klimmen, heeft Slowie wel een beetje honger gekregen. Hij glijdt weer naar beneden op zoek naar een lekker groen blaadje. Als zijn buikje goed gevuld is, is het tijd voor een dutje.
Slowie kruipt terug naar boven. Vanop het hartje van de gele bloem kijkt hij naar de prachtige zonsondergang. En dan is tijd om te gaan slapen…
Als Slowie de volgende morgen zijn kopje naar buiten steekt, ziet hij een mooie blauwe lucht. “Oh nee,” jammert hij, “veel te warm voor mij.” En hij kruipt terug in zijn huisje. Daar blijft hij zitten tot hij regendruppels op zijn huisje voelt. Slowie steekt zijn kopje weer naar buiten. “Zalig!” lacht hij, en geniet van de fijne regendruppels. Slowie glijdt naar beneden.
Hij kruipt verder tot bij een prachtige rode bloem. Langs de lange stengel kruipt hij voorzichtig naar omhoog. Slowie kruipt over de rode bloemblaadjes en het hartje van de bloem. Aan de rand blijft hij zitten op enkele bloemblaadjes. Slowie moet zich heel goed vasthouden want het begint hard te waaien.
Slowie steekt zijn vier voelsprieten uit en geniet van de wind. Hij schommelt heen en weer op de bloemblaadjes. Regen en wind zijn voor Slowie altijd een feest. Vandaag blijft hij bij de rode bloem en vanavond zal hij daar naar de zonsondergang kijken en slapen… En zo gaat het elke dag. Elke keer een nieuw avontuur.
En het eerste avontuur van Slowie zit er al op.
Tot de volgende keer, dan wordt het weer top!
