Tijdens een wandeling door het bos kwam ik voorbij de Babbelboom. Ik wilde even rusten en zette me neer op het stronkje met mos en zei de toverspreuk:
‘Biebbele babbele boe
Oren open en mondjes toe.
Het is geen grap, het is geen droom,
Luister naar de Babbelboom.
Letters, woorden, zinnen,
Laten we beginnen.’
Langzaam werd de boom wakker en zei: “Dag Hilde, ik ben blij dat je op bezoek komt. Kan ik je plezieren met een verhaaltje? En waarover mag het verhaaltje gaan?”
Ik zei natuurlijk ja en vroeg, “ken je een verhaal over een paardenbloem?”
De Babbelboom knikte ja en vertelde:
Nu het lente is worden de weilanden weer mooi gekleurd door de paardenbloemen. In de weide van boer Tijs staan er heel veel dicht bij elkaar. Maar één grote paardenbloem staat helemaal alleen. Het paard van boer Tijs staat te grazen in de wei. Hij lust geen paardenbloemen, hij eet alleen lekker mals gras. Elke morgen komt Anneke, het dochtertje van boer Tijs paardrijden.