Dit is het vervolg op papa ooievaar
Het is al enkele maanden geleden dat Bartholomeus bij op bezoek ging in het ooievaarsdorp. Hij wilde zo graag het kleintje zien van zijn grote vriend, de ooievaar. En toen hij daar was, zag hij iets fantastisch gebeuren. Een tweede babyooievaar kwam uit zijn ei. Op dat moment had hij afscheid genomen en beloofd om nog eens op bezoek te komen. En enkele weken geleden, heeft hij dat gedaan. En wat een verrassing! In het grote nest zaten drie kleine, flinke ooievaars. Papa en mama ooievaar waren zo fier op hun kleintjes. “Wat een leuke verassing,” riep papa ooievaar blij, ”je bent nog eens gekomen!”
“Oh en de andere vrienden zijn er ook bij!” riep hij blij. “Dat had ik beloofd hé,” lachte Bartholomeus, “maar dat was niet gemakkelijk hoor. Kobe de kikker is nog altijd een beetje bang en Pol de mol vond het veel te ver.” “En toch zijn jullie gekomen? Fantastisch!” zei papa ooievaar blij. Kobe de kikker sprong voorzichtig heen en weer achter Pedro de pony, Pol de mol zat op Pedro zijn rug en Bartholomeus vloog net boven Pedro zijn hoofd. Samen namen ze een kijkje in het grote nest. “Oh, ze zijn met drie en wat een flinke ooievaars zijn het al,” riep Bartholomeus. “En gaan we dan nu terug naar de tuin,” vroeg Kobe met een trillend stemmetje. “Wees maar niet bang, we doen je niets hoor,” lachte papa ooievaar. Maar Kobe was echt niet gerust en ze vertrokken dan maar. “Als de kleintjes kunnen vliegen, komen jullie maar eens op bezoek bij ons in de grote tuin,“ stelde Bartholomeus voor. “Afgesproken, dat doen we,” zei papa ooievaar. “Pffff, daar kijk ik niet naar uit,” zuchtte Kobe. “Gekke kikker,” lachte Bartholomeus en ze vertrokken terug naar de grote tuin.
Het is nu twee maand geleden dat de babyooievaars uit hun ei kwamen. Ze zijn nu bijna zo groot als hun ouders. Het grote verschil is dat hun bek en hun poten nog zwart en nog niet oranje zijn en dat ze nog niet kunnen vliegen. Maar vandaag is de eerste dag van hun vliegles. Eerst beginnen ze met in het nest goed hun poten en hun vleugels te strekken. Eén ooievaar gaat al op de rand van het nest staan en klapwiekt met zijn vleugels. Dat oefent hij enkele dagen…
En dan is het eindelijk zover… Papa en mama ooievaar strekken hun vleugels en vliegen een rondje. “Komaan, strek je poten en je vleugels en vliegen maar!” roept papa ooievaar naar de eerste jonge ooievaar. Die gaat op de rand van het nest staan en… daar gaat hij. Hij klapwiekt heel hard met zijn vleugels en strekt zijn poten. Het lukt nog niet zo goed maar papa ooievaar is supertrots. En ook de tweede en de derde ooievaar proberen. “Proberen is leren hé!” lacht papa ooievaar.
En dat doen ze zeker. Elke dag proberen ze tot het heel goed gaat. Ze vliegen voortdurend in en uit het nest. Net zoals papa en mama ooievaar. Nu kunnen ze met hun vijven al kleine vluchten maken. Het gezin ooievaar kan op stap of beter gezegd op de vlucht.
De ooievaar die het eerst uit het ei gekomen is is de grootste. Hij is al even groot als papa. Hij is heel ongeduldig en wil steeds verder en verder vliegen. “Papa, wanneer vliegen we met z’n allen eens naar de tuin waar je vrienden wonen?” vraagt hij. “Dat is een goed idee en het is niet zo ver,” zegt papa ooievaar. Hij roept de anderen en met z’n vijven vliegen ze naar de tuin.
Als ze er bijna zijn, vliegt papa ooievaar een eindje voorop. “Ik ga alvast Bartholomeus verwittigen dat we eraan komen. Dan kan hij aan Kobe de kikker zeggen dat hij zich moet verstoppen,” lacht hij. Als ze er bijna zijn gaat mama ooievaar met de drie jongen nog even drinken van het water van de grote beek die achter de tuin ligt. En dan vliegen ze voorzichtig over de vijver. Papa ooievaar en de vrienden zitten al te wachten. Kobe heeft zich verstopt onder een lelieblad maar af en toe komt hij toch heel moedig een kijkje nemen. Familie ooievaar blijft tot het bijna donker is. Samen zingen ze hun vriendenlied dat die avond wel heel luid klinkt want de jonge ooievaars klepperen erop los …
‘Vrolijke, vrolijke vrienden, vrolijke vrienden dat zijn wij!
‘Vrolijke, vrolijke vrienden, vrolijke vrienden dat zijn wij!
En Bartholomeus speelt op zijn accordeon.
En dan nemen ze afscheid want het is tijd om te gaan slapen. De ooievaars slapen dicht bij elkaar in hun groot nest in het ooievaarsdorp. Kobe in de vijver onder zijn lelieblad, Pedro in zijn stal, Pol in zijn holletje onder de grond en Bartholomeus vliegt nog een beetje rond in de tuin en geniet van de stilte…
Prachtig verhaal !!!!! Gefeliciteerd !!!!!