Vico, Vive en de kids

Lees eerst de andere avonturen van Vico vos  https://babbielle.be/category/vico-vos/

Foto Marleen van Eijk

Vico vos voelt zich een beetje eenzaam. Een tijdje geleden heeft hij het warme nest van mama en papa vos en de kleine broertjes verlaten. Hij is al meer dan één jaar oud en volwassen nu. Vico is begonnen aan een zoektocht. Hij is op zoek naar een vrouwtje waarmee hij graag wil samen zijn en een nestje bouwen. Vico is een mannetje of een rekel. Hij wil graag een moervos of een vrouwtje ontmoeten.

Foto Marleen van Eijk

Het wordt een lange tocht waarbij Vico over beken springt en over grote weiden wandelt om toch zijn vrouwtje te vinden. De nachten en dagen zijn eenzaam. “Waar zijn de vrouwtjes toch?” zucht Vico. Hij zoekt een warme veilig plaats om te overnachten. “Morgen is er weer een nieuwe dag,” zegt Vico moedig, ”misschien vind ik haar dan wel…”

Foto Marleen van Eijk

Als Vico de volgende morgen ontwaakt, heeft hij grote dorst. Hij wandelt tot bij een grote waterplas om te drinken. Terwijl hij drinkt liggen zijn oren helemaal plat. Hij voelt zich bedreigd. Vico sluipt verder door het hoge gras terwijl hij zijn oren spitst en zijn neus voortdurend op en neer gaat. Hij heeft iets gehoord, geroken en ook gezien…

Foto Marleen van Eijk

Een eindje verderop zit Vive, een andere vos, te genieten van het mooie weer. Vive is een vrouwtje, een moervos. Ze heeft een prachtige dikke rosse vacht met een witte bef en een witte buik. Ze steekt haar snuit in de lucht en spitst haar oren. Vive heeft iets geroken… Haar neusje gaat op en neer. Ze snuffelt naar alle kanten tot ze een andere vos ziet achter een groot rotsblok. Ze heeft Vico gezien…

Foto Marleen van Eijk

Vive vos gaat plat op haar buik liggen. Zo kan ze Vico beter zien. Nieuwsgierig sluipt ze dichterbij tot ze bij de rotsblokken komt. Dan staat ze recht en stapje voor stapje gaat ze dichterbij. Ondertussen heeft Vico het mooie moervosje ook opgemerkt. Ook hij stapt voorzichtig dichterbij. Hij wil haar heel graag leren kennen.

Foto Marleen van Eijk

En dan volgt de eerste kennismaking. Vico en Vive zijn heel nieuwsgierig. Ze willen elkaar heel graag leren kennen. Als Vico bij Vive komt, begint hij haar te besnuffelen. Hij is de grootste vos. Een rekel is altijd een beetje groter dan een moervosje. Vive geniet van de aandacht van Vico. Ze vinden elkaar heel leuk. Na een tijdje besluiten ze samen te blijven en in de toekomst een nestje te bouwen.

Illustratie Rive Vermeer

Enkele maanden later is er groot nieuws. Vico en Vive zijn de trotse ouders geworden van vier jonge welpjes. Toen de vosjes geboren werden, wogen ze ongeveer 100 gram en waren ze nog blind en doof. Ze hadden een donkere fluwelen vacht, stompe snuitjes en kleine oren.

De eerste weken bleven de kleintjes bij mama Vive in het hol tussen de rotsen, waar ze geboren zijn. De vosjes dronken dan melk bij mama Vive en papa Vico zocht en bracht voedsel voor haar. En na ongeveer twee weken gingen hun oogjes open. De eerste maand hadden ze blauwe ogen maar later werden ze bruin. Als de vosjes vier weken oud waren begonnen hun neusjes goed te groeien en kreeg hun vacht de mooie rosse kleur.

De kleintjes hebben nu grotere oren en een sterk gebit. Ze zijn klaar om zelf op ontdekking te gaan.  

Foto Marleen van Eijk

Als de vosjes groter worden mogen ze af en toe eens naar buiten om samen te spelen. Voor ze vertrekken roept mama Vive de kleine sloebers bij haar. “Altijd goed samenblijven,” zegt mama Vive, “want daarbuiten kan het gevaarlijk zijn.” Als de kleine vosjes dat beloven, mogen ze vertrekken. Ze geven mama vos een zoentje en daar gaan ze… “En niet vergeten… blijf bij elkaar want achter elk hoekje loert het gevaar,” roept mama vos ze nog na. “Jaja!” roepen ze samen.

Foto Marleen van Eijk

Met z’n vieren hebben ze veel plezier. Ze rennen weg van het hol in de rotsen om te spelen tussen de struiken en afgevallen takken van oude bomen. Ze blijven dicht bij elkaar en denken aan wat mama Vive heeft gezegd: ”blijf dicht bij elkaar want achter elk hoekje loert het gevaar.” En dat gevaar is er wel. Zeker voor jonge vosjes die nog bang en kwetsbaar zijn. Papa Vico houdt vanop een afstand de welpjes goed in het oog. En als er weer één van zijn sloebers alleen op ontdekking gaat, brengt hij ze vlug weer samen.

Foto Marleen van Eijk

De kleine vosjes groeien en groeien en elke dag leren ze nieuwe dingen. Ze willen alles zien, horen en soms ook proeven. Hun vacht heeft nu een prachtige kleur. Het zijn echte sloebers die graag ravotten in het warme zand. En als het te warm wordt, zoeken ze een beetje beschutting maar laten graag de zon op hun snoetje schijnen.

Foto Marleen van Eijk

Als de vosjes groter worden, is er een duidelijk verschil te zien tussen de drie rekels en het ene moervosje. Niet alleen heeft het moervosje een klein scheurtje in haar oor, ze is ook wat kleiner en fijner dan de drie rekels. Ze worden heel zelfstandig en gaan al vaker eens alleen op stap. Maar als één van de vier in gevaar is en bang schreeuwt, snellen ze allemaal te hulp. En papa Vico bekijkt het van op een afstand en geniet van zijn vier dappere sloebers.

Foto Marleen van Eijk

Vandaag gaat Vico vos op pad met de drie jonge rekels. De kleine vosjes moeten nog heel veel leren en daarom wordt het een leerwandeling. Ze volgen papa Vico op de voet en luisteren goed wat hij hun allemaal verteld. Maar één van de jonge rekels spitst zijn oren en spert zijn ogen wijd open. Terwijl papa Vico en de twee andere broertjes verder op ontdekking gaan, blijft hij staan.  Hij heeft iets gezien en gaat alleen op ontdekking…

Foto Marleen van Eijk

Een eindje verder staat een prachtig edelhert te grazen. Hij smult van het hoge malse gras. “Wat een gekke vos is dat nu?” denkt de kleine rekel. “En wat heeft die nu op zijn kop? En ook witte stippen op zijn rug. Da’s een rare vos.”  De kleine rekel sluipt dichterbij. Daar wil hij het fijne van weten… Het edelhert stapt rustig verder.

Foto Marleen van Eijk

En de kleine rekel volgt hem op de voet. Wat een gek gezicht. Het grote edelhert en de kleine vos. En dan begint het hert weer te grazen. “Dat gras is precies heel lekker,” denkt de kleine rekel. En hij beslist om ook eens te proeven.  “Bah vies,” denkt het nieuwsgierig vosje en spuwt het gras weer uit. Hij heeft ondertussen echt wel honger gekregen en wil terug naar papa Vico en zijn broertjes.

Foto Marleen van Eijk

Maar waar zijn ze nu. Ze zijn nergens te bespeuren.  Terwijl de kleine rekel het edelhert volgde, wandelden papa vos en de broertjes ook verder. Hij heeft nog niet gemerkt dat er een rekel alleen op stap is gegaan. Ze zijn nu echt ver van elkaar. De kleine vos is bang en heeft honger. Het hert graast rustig verder en weet ook niet waar de andere vossen zijn. Samen beginnen ze te snuffelen. Misschien ruiken ze of ze nog in de buurt zijn.  Maar ze ruiken niets. De kleine rekel begint angstig te schreeuwen…

Foto Marleen van Eijk

Mama vos en zusje vos, die even verderop liggen te slapen, hebben dat akelig geschreeuw gehoord. Ze spitsen hun oren…. “Een van de broertjes is in gevaar,” schrikt mama. En samen met zusje rent ze naar de plaats vanwaar het geschreeuw komt. Vlug vindt ze haar kleine rekel die dicht bij het edelhert staat. Bang vertelt hij wat er gebeurd is. “Blijf altijd dicht bij elkaar want achter elk hoekje loert het gevaar,” zegt mama. De kleine rekel knikt verlegen.

Foto Marleen van Eijk

Ondertussen is papa Vico met de broertjes toegekomen. Hij is ook een beetje boos maar ook blij dat ze weer allemaal samenzijn.  Hij roept zijn kleintjes dicht bij hem en herhaalt nog eens wat mama Vive altijd zegt: “Blijf altijd dicht bij elkaar want achter elk hoekje loert het gevaar.” De kleine vosjes beloven van dat altijd te doen en geven papa Vico een dikke zoen.

Illustratie Linde de Groot

Ondertussen is het bijna donker geworden en met z’n zessen wandelen ze terug naar het hol in de rots. Voor het slapengaan zingt papa vos het slaapliedje dat zijn mama vroeger voor hem zong.

Wist je dat de zon al slaapt
Hij was van de dag zo moe
Net als jullie van alles mee gemaakt 
deed hij blij zijn oogjes toen 
Maar voordat het licht uit ging, 
Vroeg hij zachtjes aan de maan
Wil jij op de vosjes passen
Dan kunnen zij ook slapengaan.

Foto Marleen van Eijk

Terwijl papa Vico zingt, worden de jonge vosjes slaperig en moeten ze heel hard geeuwen.

“Slaapwel,” zeggen papa Vico en mama Vive. En even later genieten ze samen van hun vier slapende sloebers.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *