Het is eind januari en putje winter. ‘s Nachts vriest het waardoor er ’s morgens prachtige taferelen te zien zijn. In de tuin steken de bevroren grassprietjes hun kopjes op alsof ze willen zeggen ‘stap niet op mij, want dan breek ik.’
Wanneer Sverre’s morgens door het raam kijkt ziet hij een prachtige witte tuin. “Hé!” roept hij blij. Maar, “jammer,” zucht hij teleurgesteld. Terwijl Sverre de slaap uit zijn ogen wreef dacht hij sneeuw te zien. Maar wat een teleurstelling als hij ziet dat het gewoon gedauwd en gevroren heeft. Sverre wil zo graag de sneeuw zien om te sleeën, een sneeuwman te maken en sneeuwballengevechten te houden. Hij wacht al zolang…
Lees verder “Het Hoge Noorden”
