Hector is jarig

“Mama, mogen we nog eens in de fotoboeken kijken?” vraagt Lies, ”dan zie ik onze Hector nog eens als hij puppy was. “Oh ja, leuk,” roept Lars, ”mag ik dan meekijken?”  Lars en Lies gaan gezellig samen in de zetel zitten en mama neemt enkele fotoboeken. Lies kiest het puppyboek van Hector.

“Hoe lang woont Hector eigenlijk al bij ons?” vraagt Lars. “Kijk eens in het boek. Vooraan staat de datum van zijn aankomst,” zegt mama. Lars opent het boek. “2 augustus 2014,” leest Lars. “Hé, we zijn vandaag 2 augustus… dan is Hector al 4 jaar bij ons,” lacht mama. Hector heeft al enkele keren zijn naam gehoord en komt aangelopen. “Hector, gelukkige verjaardag!” roepen Lars en Lies. Omdat Hector niet in de zetel mag springen, gaan Lars en Lies bij hem op de grond zitten. “Ga je mee in het puppyboek kijken, Hector?” vraagt Lies. Hector kwispelt met zijn staart. Eventjes blijft hij liggen maar dan gaat hij naar de tuin. Stil blijven zitten is niets voor Hector. Hij wil rennen. “Weet je nog mama, toen we Hector pas hadden, luisterden we in de auto vaak naar een CD waar een liedje opstond van een hondje,” zegt Lars. Mama weet het nog heel goed. Dat liedje hebben ze wel duizend keer beluisterd. Lars loopt naar de kast. “Mag die CD nog eens opstaan?” vraagt hij. “Oh nee, alé vooruit dan omdat het Hector zijn verjaardag is,” zucht mama. Van zodra het liedje klinkt, zingen de kids uit volle borst mee. Hector herkent het liedje ook en komt terug naar binnen. Af en toe blaft hij even mee.

Ik heb een hondje en die wiebelt met zijn kontje
als-ie kwispelt met zijn staart,

en hij rent, rent, rent, rent, rent met heel veel vaart.

Hij flappert met zijn oren, waarmee hij goed kan horen.
Hij snuffelt met zijn neus en hij smikkelt als een reus
’s nachts ligt-ie te maffen, overdag hoor je hem blaffen.
Hij is m’n grootste vriend, dat heeft-ie wel verdiend.

Ik heb een hondje en die wiebelt met zijn kontje
als-ie kwispelt met zijn staart,

en hij rent, rent, rent ,rent, rent met heel veel vaart.

Hij springt tegen me op en ik aai hem over z’n kop
En als ik zeg, zit dan gaat m’n hondje zitten
M’n lieve hondje, hij rent heel graag een rondje
M’n hondje is heel trouw, kom maar eens hier,

 ‘k heb iets lekkers voor jou

Ik heb een hondje en die wiebelt met zijn kontje
als-ie kwispelt met zijn staart,

en hij rent, rent, rent, rent, rent met heel veel vaart

waf, waf, waf, waf …

 Na het liedje rent Hector weer naar de tuin en de kids kijken verder in het puppyboek.

Hector was echt een kleine deugniet toen hij klein was. Mama is erbij komen zitten. Lies weet niet veel van die tijd want toen was ze zelf nog maar twee jaar. Lars kan zich nog herinneren dat er vroeger in de tuin kleine lampjes stonden die opgeladen werden door de zon en ’s avonds gaven ze licht. “Kleine Hector trok de lampjes er altijd uit en bracht die dan bij ons hé mama. En staken we ze weer in de grond dan deed hij dat altijd opnieuw en opnieuw en opnieuw.” Lies luistert geboeid naar de verhalen. “Daar hebben we een foto van,” zegt mama terwijl ze in het puppyboek bladert.

 

“En hier is Hector met allemaal zijn speeltjes van toen hij klein was.” Hector is terug binnengekomen. “Kijk eens Hector, dit ben jij toen je nog een puppytje was, met je speelgoedjes en je bal,” zegt Lies en ze toont de foto. Hector kijkt ernaar en even later brengt hij zijn bal. Dan loopt hij ermee naar buiten, legt hem op de grond, blaft en wacht. “Komaan,” zegt Lars, “eerst met Hector gaan spelen, het is toch zijn verjaardag hé?” Lies loopt mee in de tuin. Ze gooien de bal naar elkaar. Hector springt heel hoog om hem te kunnen pakken. “En nu naar mij,” roept papa, die ondertussen is thuisgekomen. “Papa!” roept Lies, ”Hector is jarig vandaag. Hij wordt 4 jaar!” Papa moet lachen en begint te zingen en iedereen zingt mee:

Lang zal Hector leven, lang zal Hector leven.
Lang zal Hector leven in de gloria, in de gloria, in de gloria.

Hieperderpiep, hoera! Hieperderpiep, hoera!

Hector vindt het geweldig, hij kwispelt met zijn staart en wiebelt met zijn kontje. “Het eten is klaar!” roept mama. Hector gaat ook aan zijn eetbak zitten. Vandaag krijgt hij bij de hondenbrokken ook twee hondenkoekjes. Die krijgt hij alleen op een speciale dag zoals vandaag.

Na het eten kijken ze met z’n vieren nog verder in het puppyboek. “Weten jullie nog?” vraagt papa, “toen we de eerste keer gingen wandelen met Hector? Dat was zo grappig. Hij snapte niet goed waarom we hem een leiband aandeden. Hij vond dat helemaal niet leuk en beet er altijd in.”  “Gevonden! Dat staat hier op de foto!” roept Liesje fier. “En nu is het mijn beurt om een verhaaltje over Hector te vertellen,” zegt mama. “Op een dag gingen we Lars zijn kamer schilderen in het blauw. Want dat is jouw lievelingskleur hé Lars? We lieten Hector in de tuin spelen en deden de deur toe. Maar die kleine sloeber was toch binnengeraakt zonder dat we iets gemerkt hadden. En … kijk eens op de foto…d e pot met blauwe verf was bijna leeg… en Hector was een blauwe hond en geen bruine meer. Hij had toen veel plezier maar dat was vlug over toen we hem een stevige schrobbeurt moesten geven,” vertelde mama. “Waar is Hector?” vraagt Liesje. Die ligt in zijn mand een dutje te doen. ”Wij moeten nog niet gaan slapen hé?” vraagt Lars. Omdat het vakantie is, mogen Lars en Lies langer opblijven. Terwijl ze samen gezellig buiten op het terras zitten, maakt Lars nog een mooie tekening voor Hector. Liesje bladert nog eens door het puppyboek. Ze vertelt nog eens wat er allemaal instaat. ”Klaar,” zegt Lars. Hij toont zijn tekening van een blauwe Hector en een lege pot verf. Hij hangt de tekening boven Hector zijn mandje. En dan is het voor de kids ook tijd om in hun … bedje te kruipen.

Illustratie Fran Cole

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *