Het is bijna donker in het grote dierenbos, waar Krisje krekel en zijn vrienden wonen. Zoals elke avond komen ze samen op de open plek om te zingen, te dansen en om elkaar slaapwel te wensen. Vanavond is meneer Uil er ook bij. “Gezellig, je bent er ook. Maar waarom kijk je zo boos?” vraagt Krisje krekel. Meneer Uil is echt heel boos. “Hebben jullie dat dan nog niet gehoord? Aan de rand van het bos?” vraagt hij. “Ja, ik heb muziek gehoord,” antwoord Kraakje de eekhoorn, “weet jij waar het vandaan komt?” Wanneer ze het stil maken, horen ze het allemaal.
”Toen ik wakker werd en de muziek hoorde ben ik op zoek gegaan… In de grote weide aan de rand van het bos staat iets heel raar. Ik kan het niet goed uitleggen. Komen jullie eens mee kijken?” vraagt meneer Uil. Iedereen is heel nieuwsgierig en samen gaan ze naar de rand van het bos. Onderweg komen ze Vico vos tegen. “Hé, wat is er aan de hand? Waar gaan jullie naar toe?” vraagt hij. “Kom mee, dan zal je het zien!” roept meneer Uil.
Even later staan ze met open mond te kijken. “Wat is dit? Dat heb ik nog nooit gezien!” zegt Krisje Krekel. Ze horen muziek, luid geklap en ze zien lichten, veel kleuren…. maar begrijpen er niets van. “Wij weten wat dat is!” roepen kaboutermannetje en kaboutervouwtje, ”dat is een circus!” Niemand weet wat een circus is. “In de buurt van het bos waar we vroeger woonden, stond er ook zo eens een grote circustent. Kom we gaan wat dichterbij,” fluistert het kaboutermannetje. “Je moet niet bang,” lacht het kaboutervrouwtje, ”kom maar mee. Het is echt heel mooi.” Met een bang hartje volgen de dieren de kaboutertjes. Als ze aan de circustent komen, zoeken ze een spleetje om door te kijken. En dan worden ze allemaal heel stil. Zo iets moois hebben ze nog nooit gezien… De kabouters vertellen…
“Kijk eens naar omhoog, daar doen ze kunsten aan de trapeze. Ze zwaaien en doen salto’s, zonder naar beneden te vallen. Echt moeilijk en soms heel gevaarlijk. Dat zijn echte acrobaten. En daar beneden hangt een strak gespannen koord. De koorddanser stapt van de ene kant naar de andere. Hij moet goed zijn evenwicht houden want anders valt hij er af. En zie je daar die meneer met zijn rode neus? Dat is een clown, die gekke kunstjes doet. Hij jongleert met balletjes. Hij gooit ze in de lucht en vangt ze weer op zonder ze te laten vallen,” vertelt het kaboutermannetje. “En al de mensen die daar zitten, dat is het publiek en als ze iets mooi vinden, klappen ze in hun handen. Dan geven ze een applaus,” zegt het kaboutervrouwtje. De vrienden genieten van de voorstelling. “Maar wat ruikt daar zo goed?” vraagt Kraakje. “Dat is popcorn. Dat is gemaakt van maïs. Superlekker! En ik kan dat ook maken?” zegt het kaboutervrouwtje fier. De vrienden blijven nog een hele tijd kijken. Ze vinden het allemaal prachtig.
Als de voorstelling gedaan is, komen alle artiesten nog eens in het midden van de tent staan. Het publiek geeft hen nog een daverend applaus. Ook onze vrienden klappen in hun pootjes en de kabouters in hun handen. Maar dan haasten ze zich terug naar het bos.
Als ze terug op de open plek zijn, genieten ze nog na van de prachtige voorstelling. Ook Vico vos is meegekomen. Ze hebben zo veel te vertellen over het circus. Ondertussen is het donker geworden en de hoogste tijd voor iedereen, behalve voor meneer Uil, om te gaan slapen. “Hé, wie trekt daar aan mijn staart!” roept Kraakje de eekhoorn boos. “Ik ben het, Streepje,” fluistert een klein diertje. “Streepje!” roept Kraakje blij, ”mijn kleine vriend, waar kom jij plots vandaan?” Streepje is een grondeekhoorntje waar Kraakje wel eens op bezoek gaat. “Ik had gehoord dat het circus dicht bij het grote bos stond. Waar ik woon, stond het ook al eens en ik vond het prachtig. En toen ik het hoorde, wilde ik het wel nog eens zien. En ondertussen kom ik jou eens een bezoekje brengen,” lacht Streepje. “Dan blijf je toch een tijdje logeren?” vraagt Kraakje. “Natuurlijk!” roept Streepje blij. “Mag ik nog even iets vragen aan iedereen?” vraagt Streepje verlegen. “Ja hoor!” zegt Kraakje en hij roept al zijn vrienden samen op de open plek. “Willen jullie ook eens een circus houden?” lacht Streepje. De vrienden kijken elkaar verwonderd aan. Het wordt even stil… ”Ja, da’s een schitterend idee,” roept meneer Uil die klaarwakker is. “Oh,” geeuwt Kraakje, ”dat lijkt me een fantastisch idee. Maar ik ben zo moe. Laten we eerst gaan slapen, dan kunnen we dat morgen bespreken.” Iedereen is akkoord. En ze vertrekken allemaal naar hun slaaplaats.
Als de volgende morgen de zon is opgekomen, klinkt het vrolijke deuntje dat Krisje krekel speelt op zijn viool. Alle dieren worden wakker. De vogels fluiten weer vrolijk mee en de konijntjes flapperen met hun lange oren. Vico vos en Streepje de grondeekhoorn hebben ook in het grote bos geslapen want ze willen graag meedoen met het circus.
Meneer Uil heeft de ganse nacht nagedacht en als alle dieren op post zijn neemt hij de leiding.
“Beste vrienden, en nieuwe vrienden ook,” lacht meneer Uil terwijl hij naar Vico en Streepje kijkt. “Streepje stelde gisterenavond voor om ook eens circus te houden en omdat jullie heel moe maar toch wel enthousiast waren, heb ik deze nacht al eens nagedacht over hoe we dat kunnen organiseren.” Terwijl Meneer Uil zijn plannen voorstelt, maakt hij de gekste gebaren. Hij vouwt zijn vleugels en zijn staart wijd open als hij vertelt over de koorddanser en legt zijn hoofd in zijn nek als hij vertelt over de trapeze. “Een clown hebben we al voor in ons circus,” lacht het kaboutertjemannetje. Een tent hebben ze niet nodig. Ze laten het circus doorgaan op de open plek midden in het bos. “We hebben wel een groot probleem,” zegt meneer Uil. “Wanneer laten we het circus doorgaan? ’s Nachts slapen jullie en overdag slaap ik.” Maar Krisje heeft een oplossing. “We doen het ’s avonds. Jij blijft langer wakker en wij gaan later slapen,” stelt Krisje voor. Dat grote probleem is al opgelost. Ze kunnen verder plannen. “Wie wil er optreden?” vraagt meneer Uil. Er zijn drie kandidaten: Kraakje pluimstaart, Vico vos en Streepje, de grondeekhoorn. “Wie zorgt er voor de muziek?,” vraagt meneer Uil dan. Natuurlijk is dat de taak van het dierenorkest. https://babbielle.be/krisje-krekel/dierenorkest/
De eekhoorntjes hebben hun ramelaars. De konijntjes gaan op hun trommels spelen, de specht zal op de boom hakken en de krekels wrijven dan met de takjes over de stekels van Prikkebol. En Krisje zal natuurlijk op zijn viool spelen. “En wij gaan popcorn maken!” roepen de kaboutertjes. “Ja!” roepen de dieren samen. “Dan is er nog één taak,” zucht meneer Uil, “de versiering. Hoe pakken we dat aan?” Ze denken allemaal diep na…
“We hebben de lange notenslingers nog van in onze grote kersboom,” zegt Prikkebol. “En ik zal de vuurvliegjes uitnodigen om vanavond te komen. Als ze dan op de nootjes gaan zitten, lijken het lampjes zoals in het echt circus. En dan zijn zij ook een deel van ons publiek,” stelt meneer Uil voor. “Schitterend idee,” roepen Krisje en Kraakje. “Hebben we nu aan alles gedacht?” vraagt meneer Uil. “Versiering, muziek, lekkers om te smullen en natuurlijk onze artiesten. Alles is in orde. Dan ga ik nu slapen,” zucht meneer Uil tevreden. “Nee, nee, we zijn nog iets vergeten,” roept het kaboutermannetje, ”we hebben nog geen circusdirecteur!” De dieren kijken verwonderd naar elkaar. “Wat is dat nu weer?” vraagt Kraakje. “Een circusdirecteur is eigenlijk de baas van het circus. Hij kondigt de artiesten aan en zorgt dat alles vlot verloopt,” zegt het kaboutermannetje. “Geen probleem, ik zal circusdirecteur zijn. Maar nu moet ik dringend gaan slapen. Want anders ben ik vanavond niet op tijd wakker.Tot straks!” en meneer Uil vliegt weg…
Ondertussen begint iedereen aan zijn taak. Kraakje kruipt in de hoogste takken van de holle boom die dicht bij de open plek staat. Hij oefent zijn nummertje. Hij loopt van de ene kant van de tak naar de andere en houdt goed zijn evenwicht zoals een echte koorddanser doet. Dat is echt niet moeilijk voor Kraakje want eekhoorntjes doen dat elke dag.
Streepje wil jongleren zoals de clown met zijn rode neus deed in het echte circus. Hiervoor gebruikt hij hazelnootjes. “Da’s moeilijk hoor!” roept Streepje naar Kraakje terwijl hij de nootjes in de lucht gooit en probeert te pakken. “Hé, wie heeft er mijn nootjes gepakt?” roept Streepje boos. “Niemand,” lacht Kraakje, “ze zijn in het gaatje van de dikke tak gevallen.” Streepje neemt de nootjes eruit en oefent dapper verder.
De kaboutertjes hebben het ook heel druk. Ze maken heel veel popcorn, want ze verwachten bij de circusvoorstelling veel toeschouwers. Het ruikt heerlijk in het bos. Ondertussen vliegt de bonte specht rond en brengt alle dieren die in het grote dierenbos wonen een bezoekje om hen uit te nodigen voor de circusvoorstelling vanavond.
En dan is er nog Vico vos. De andere dieren kennen hem niet zo heel goed want Vico komt maar heel zelden in het bos. Vico wil de dieren verrassen met een heel speciale act. In het bos is er geen trapeze, dus dat kan hij niet nadoen. Maar Vico wil proberen om in een boom te springen. Dat is heel moeilijk voor een vos, maar hij gaat ervoor. Na enkele pogingen lukt het hem vrij goed. Vico neemt een grote aanloop… en springt zo hoog hij kan in de boom. Van daaruit kijkt hij fier naar beneden en in twee keer springt hij er weer uit. “Ik hoop dat het vanavond ook lukt,” zegt Vico ongerust, ”want het is toch wel heel moeilijk.”
Ondertussen hebben de konijntjes en de andere eekhoorntjes de notenslingers opgehangen en oefenen de dieren van het dierenorkest enkele nummertjes die ze vanavond gaan spelen.
Als alles voorbereid is, gaat iedereen nog even rusten. Want straks begint de grote circusvoorstelling…
Als het begint te schemeren, ontwaakt meneer Uil. Hij vliegt naar de andere kant van het bos om de vuurvliegjes te halen. En dan is het eindelijk zover…
De open plek is prachtig versierd. Het lijkt wel een echt circus met de lichtjesslingers. Het dierenorkest speelt prachtige muziek en de popcorn ruikt overheerlijk. Er zitten heel veel toeschouwers te wachten en dan neemt de circusdirecteur het woord.
“Beste vrienden, welkom op onze allereerste circusvoorstelling! Het belooft een fantastische avond te worden. Het is hier gezellig. We kunnen lekker smullen, luisteren naar de prachtige muziek van ons dierenorkest en genieten van onze artiesten die het beste van zichzelf gaan geven. Onze kaboutervriendjes hebben ons geleerd wat een applaus is. Streepje en Kraakje zullen het even voor doen.” De eekhoorntjes klappen heel hard in hun pootjes en nodigen iedereen uit om mee te doen. “Fantastisch! Dat noemen we nu een applaus. En als onze artiesten hun act gebracht hebben, gaan we hen belonen met zo een applaus. Mag ik jullie voorstellen aan onze eerste artiest, Kraakje Pluimstaart!” roept meneer Uil. Kraakje toont zich van zijn allerbeste kant en na zijn nummer krijgt hij een groot applaus.
Ook de act van Streepje verloopt prima. Hij is al heel handig of eigenlijk potig met de hazelnootjes. Hij laat er geen enkel vallen en krijgt ook een groot applaus.
De circusdirecteur neemt terug het woord. “En nu onze laatste artiest. Hiervoor vraag ik jullie om allemaal heel stil te zijn want Vico vos moet zich goed kunnen concentreren voor zijn grote sprong.” Eén van de konijntjes zorgt voor trommelgeroffel… Vico neemt een grote aanloop en… gelukt! Als hij bovenin de boom zit, kijkt hij fier naar zijn publiek en in twee sprongen is hij weer beneden. Hij krijgt een oorverdovend applaus! Na de optredens genieten alle toeschouwers samen met de artiesten en de circusdirecteur van een lekker zakje popcorn. Als het helemaal donker is geworden, neemt de circusdirecteur nog even het woord. “Beste vrienden, het was een fantastische avond! Dank je wel aan een fantastisch publiek, knappe artiesten en aan iedereen die geholpen heeft om er een geweldige voorstelling van te maken. Slaapwel en misschien tot de volgende keer!” De dieren gaan allemaal naar hun slaapplaats. En meneer Uil… die ruimt alles op, terwijl iedereen slaapt en geniet van een welverdiende nachtrust.