Kleine Swa

Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.

‘In het grote babbelboek

zijn de letters en de kleuren zoek.

Open, toe en schudden maar…

Het verhaal is klaar, echt waar!’

Foto Kim De Munter

Dit is kleine Swa. Een lief zwart hondje met korte maar heel snelle pootjes. Onder zijn kin heeft hij een grote witte vlek. Het lijkt wel een slabbetje. Zijn oortjes staan mooi rechtop en hij heeft een grappig plat snoetje. Zijn oogjes kijken zooooooo lief. Het is een echte schat!

Foto Kim De Munter

Swa vindt het zalig om buiten te spelen als de zon schijnt. “Da’s raar,” zegt Swa, ”als hij op het gras zit, ”hier is het gras donkergroen en daar is het lichtgroen.” Hij begrijpt er niets van en houdt zijn kopje schuin. Dat doet kleine Swa altijd als hij iets niet begrijpt. Hij ligt graag met zijn buikje op het gras. “Hihi, dat kriebelt,” lacht Swa.

Foto Kim De Munter

“Rennen, springen en rollebollen is leuk, maar ik word daar zo moe van,” geeuwt kleine Swa, ”het is tijd voor een dutje.” Hij neemt zijn draakje en met zijn allerliefste knuffel gaat hij in de grote zetel liggen. Swa ligt heel graag bij zijn baasjes in de zetel om een dutje te doen. En hij vindt het nog leuker om op zijn baasjes te liggen. Hoor hem eens genieten: Swake snurkt

Foto Kim De Munter

Als Swa heel flink is, krijgt hij een hondenkoekje. En Suzie, de grote vriendin van kleine Swa vindt ze ook keilekker.  Suzie woont al veel langer in het huis waar Swa vorig jaar komen wonen is. Met z’n tweetjes hebben ze altijd heel veel plezier. Het zijn de allerbeste vrienden.

Foto Kim De Munter

Kleine Swa wil alles doen wat grote Suzie doet. Maar zijn pootjes zijn korter en nog niet zo sterk. Maar dat wil kleine Swa niet weten. Hij wil stoer zijn. Maar een tijdje geleden heeft Swa zijn pootje pijn gedaan bij het rennen en springen in de tuin. De dierenarts zei dat zijn pootje gebroken was. Toen kreeg Swa een hondjestrui met 1 mouw. Daarin zat zijn pootje goed vast en kon hij het niet bewegen. Zo kon het goed genezen.

Foto Kim De Munter

 Swa moest toen veel rusten. Buiten spelen deed hij niet want dan had hij pijn. Maar Suzie zorgde heel goed voor hem. Ze deden samen veel dutjes in de grote zetel. En als zijn pootje pijn deed, gaf Suzie een dikke knuffel en was het vlug weer beter.

Foto Kim De Munter

Wat waren ze blij toen het kleine pootje van Swa genezen was. Hij vond het wel een beetje jammer dat hij zijn stoere trui niet meer mocht dragen. Maar hij kon nu weer gaan wandelen met Suzie. Bij het spelen was kleine Swa nog voorzichtig want af en toe deed zijn pootje nog een beetje pijn.

Foto Kim De Munter

Ze kunnen elkaar echt niet meer missen, kleine Swa en grote Suzie. Ze doen echt alles samen. Wandelen, rennen, springen, rollebollen in het gras en slapen in de grote zetel. En samen heel luid snurken …

Illustratie Nand Beauprez

Eén antwoord op “Kleine Swa”

  1. Oooo’zo schattig’ik heb het voordeel van ieder die in dit verhaal voorkom te kennen ‘maar hoe mooi geschreven’ zou kunnen uitgegeven worden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *