Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
Het is nog muisstil in het huisje onder de grond waar Snorreke en mama muis wonen…“Ik ben klaar om te vertrekken!” roept Snorreke. Met zijn boekentasje in de hand staat hij naast het bed van mama muis. Mama muis schrikt wakker. “Snorreke, wat gebeurt er?” geeuwt mama terwijl ze in haar muizenogen wrijft. “Ik ben klaar om naar school te gaan,” zegt de kleine muis, ”kom mama haast je, anders komen we nog te laat.” Snorreke heeft er zo lang naar uitgekeken en vandaag is het eindelijk zover. Hij mag voor de eerste keer naar school.
Mama kijkt op de wekker die naast haar bed op het nachtkastje staat. “Maar Snorreke, het is nog veel te vroeg. De zon is nog maar pas wakker.” Snorreke begrijpt het niet. “Toen ik gisteren ging slapen, heb je gezegd: ‘nog één keer slapen en dan mag je naar school.’ Wel, ik heb geslapen, dan mag ik nu toch naar school?” Mama muis moet lachen. “Dat is waar, dat heb ik gezegd. Maar ik dacht niet dat je zo vlug wakker zou zijn. We kunnen nog niet vertrekken want de school is nog niet open. Kruip nog even in je bedje. Als de wekker afloopt is het pas tijd om op te staan.” Snorreke kruipt weer in zijn bedje maar hij ligt te woelen. Hij is ongeduldig. Hij wil naar school, naar zijn vrienden. Maar vijf minuutjes later hoor je in zijn kamer toch het gesnurk van een klein muisje.
Riiiiiiing!!! Daar gaat de wekker. Snorreke springt uit zijn bed en neemt zijn boekentasje vast. “Eerst nog ontbijten,” lacht mama muis als Snorreke in de keuken komt. Op andere dagen duurt het heel lang om boterhammen te eten. Maar vandaag gaat het razendsnel. “Gaan we dan nu eindelijk vertrekken?” vraagt Snorreke ongeduldig. “Ja hoor,” lacht mama, ”nu gaan we echt vertrekken.” Hand in hand stappen Snorreke en mama muis naar het bos. Dicht bij de grote dikke eik is de school. Snorreke start met een halve schooldag. In de namiddag doet hij nog een dutje en mama komt hem deze middag weer halen.
“Kijk mama, mijn vrienden zijn er al!” roept Snorreke terwijl hij haar hand loslaat. “Tot straks mama!” roept de kleine muis. “Tot straks Snorreke, veel plezier.” roept mama muis. Maar hij hoort het niet meer… Snorreke zet zijn boekentas aan de kant en gaat bij zijn vrienden op de boomstammen zitten. Ze zijn er allemaal. Fiona, de eekhoorn zit op een steen in het midden. Naast Snorreke zit Kato de koala. Aan de overkant zitten Flo de flamingo en Penelope de poes. Bij het begin van de dag zitten ze samen met de juf gezellig bij elkaar. Er zijn ook nog andere dieren maar die kent Snorreke nog niet. Hij zal ze bij het spelen wel leren kennen. De juf heeft veel te vertellen. Maar omdat het de eerste schooldag is en de dieren nog wat moeten wennen, mogen ze vandaag heel veel spelen.
Er is zo veel om uit te kiezen. En dat is voor Snorreke een beetje moeilijk. Hij wil eerst alles eens rustig bekijken. Van op zijn plaats in de kring kan hij alles goed zien. De andere dieren hebben al veel plezier. Maar Snorreke wil liever nog een beetje alleen spelen. Naast de kring staat een houten bak en een autobaan. “Zouden er daar misschien… auto’s inzitten,” denkt Snorreke. Hij gaat een kijkje nemen en ja hoor… een bak vol auto’s. En allemaal voor hem alleen. Dat vindt onze kleine muis fantastisch. Hij kiest een gele autobus en een rode bestelwagen. Met enkele stukken van de autobaan maakt hij een tunnel waaronder de auto’s kunnen rijden. Snorreke vindt de auto’s wel leuk maar hij mist zijn vrienden wel. Hij gaat voorzichtig een kijkje nemen bij de anderen. Fiona is zijn beste vriendinnetje en daar wil hij graag mee spelen…
“Hé Fiona waar speel jij mee?” vraagt de kleine muis. “Ik heb de tafel gedekt. Kom je meespelen?” Zoals altijd kijkt Snorreke even rond. “Misschien, eerst even kijken wat je hier allemaal kan doen,” zegt de kleine muis terwijl hij zijn voorhoofd fronst. In de huishoek kunnen de vrienden spelen zoals het er in een echt huis aan toe gaat. De tafel dekken, eten maken, de was en de strijk doen. En er zijn ook poppen om mee te spelen. Snorreke speelt even mee maar echt leuk vindt hij het eigenlijk niet.
“We gaan de boekentasjes nemen want het is tijd om iets te eten en te drinken,” zegt de juf, ”straks mogen jullie verder spelen.” De juf heeft alle boekentasjes verzameld in een grote houten boekentassenbak. Elke diertje zoekt zijn boekentas en neemt het mee naar een boomstronkje. Daar nemen ze hun drankje. Er zijn dieren die een koekje meehebben om te eten en anderen een stuk fruit. Snorreke neemt een grote hap van zijn blozende appel. De juf komt kijken wie er moet geholpen worden. “Ik niet hoor,” zegt Snorreke fier, ”ik kan het alleen.” Bij Snorreke aan het stronkje zit een diertje dat hij nog niet kent. De juf komt er even bij zitten. Het is Willy de wasbeer die bij hem zit. Snorreke en Willy zijn een beetje verlegen maar na een tijdje hebben ze al veel te vertellen. Eerst met de juf erbij en later met z’n tweetjes.
Na het eten en drinken is het tijd om naar toilet te gaan. “Wie klaar is met eten en drinken mag al gaan en als ik je moet helpen dan vraag je het maar.” “Oh leuk die kleine toiletjes, speciaal voor ons,” zegt Fiona de eekhoorn, ”bij mama eekhoorn ga ik op het groot toilet. Maar dan moet ik op een opstapje staan. Dit is veel gemakkelijker.” Na het toiletbezoek mogen de dieren nog niet terug gaan spelen.
“Eerst de pootjes wassen,” zegt de juf. Naast de toiletten staan enkele kleine wastafeltjes. “Oh kijk,” zegt Flo de flamingo, ”lage wastafeltjes speciaal voor ons. Da’s ook veel gemakkelijker dan thuis. Bij mama flamingo moet ik altijd op een stoeltje staan om mijn pootjes te wassen. En… ik ben daar al eens afgevallen en toen had ik een dikke blauwe buil op mijn roze kopje. ” De juf geniet van haar kleine sloebers. Ze hebben veel plezier en zijn heel flink. “Nu mogen jullie weer gaan spelen,” zegt de juf. Af en toe speelt ze mee en dat vinden de dieren fantastisch.
“Gaan we nu in de zandtafel spelen,” vraagt Fiona. Daar moet Snorreken niet over nadenken. “Ja, leuk!” roept hij blij. Er zijn schopjes en emmertjes, zeven en harkjes en ook vormen om zandtaartjes te maken. “Oei,” fluistert Fiona, ”ik heb zand gemorst.” Fiona vulde een emmertje en zette het op de rand van de tafel. En toen ze een zeefje wilde nemen, stootte ze met haar poot tegen de emmer en die viel op de grond. Fiona gaat bij het hoopje zand op de grond zitten en probeert met haar schopje alles weer in de emmer te doen. “Het lukt niet zo goed Snorreke,” snikt Fiona. De juf heeft alles gezien en komt dichterbij. “Waarom heb je zo veel verdriet?” vraagt de juf, “is er iets gebeurd?” Fiona begint te huilen en kan niets meer zeggen. Snorreke vertelt wat er gebeurd is. “Fiona weent omdat ze bang is dat jij gaat boos zijn,” vertelt Snorreke dapper. “Boos, nee hoor ik ben helemaal niet boos,” lacht de juf, ”het was een ongelukje. Ik heb het gezien. Kijk eens wat ik hier heb. Hier kan je alles netjes mee opkuisen.” De juf geeft een borstel en een vuilblik. “En als alles opgekuist is, kan je weer verder spelen,” zegt ze. Opgelucht neemt Fiona de borstel en Snorreke het vuilblik en samen kuisen ze het zand op. Ondertussen is het voor de andere dieren ook tijd om op te ruimen. Als alles weer netjes is, nodigt de juf de dieren uit om weer in de kring te komen zitten.
De juf vertelt uit een boekje, ’Een grote stap’ is de naam van het boek. Het vertelt over een eendje dat de eerste keer naar school gaat. “Net als jullie,” zegt de juf. Daarna mogen ze een vriendje kiezen om samen in een boek te kijken en aan elkaar te vertellen. Natuurlijk gaan Snorreke en Fiona een boekje delen en samen op een boomstammetje zitten. Ze zijn en blijven de beste vrienden. Als het bijna middag is, nemen de dieren hun boekentasje om naar huis te gaan.
“Voor de dieren die een half dagje komen… tot morgen. En voor de anderen tot straks,” zegt de juf. “Daaag juf!” roepen ze samen. Snorreke vindt het een beetje jammer dat hij maar een half dagje naar school komt. Want hij vindt het keileuk in het klasje en Fiona komt na de middag ook terug. Hij wil zo graag met haar spelen. “Mama, mag ik straks terug naar school?” vraag Snorreke nadat hij mama een zoentje en een knuffel heeft gegeven, ”het is zo leuk op school en Fiona komt straks ook terug.” “Als je dat echt graag wil dan mag dat. We zullen wel zien na het eten,” lacht mama muis. Snorreken heeft grote honger. Hij smult van zijn boterhammen met kaas… tot hij in slaap valt op zijn laatste boterham. Voorzichtig neemt mama muis hem op en legt Snorreke in zijn bed. Hij slaapt rustig verder de hele middag. Een volle dag naar school zal nog niet voor binnenkort zijn. Die stap is nog iets te groot voor onze kleine muis.