Het is tijd voor een verhaaltje uit het grote babbelboek. Ga even zitten en zeg de toverspreuk dan komt het verhaaltje, het wordt heel leuk.
‘In het grote babbelboek
zijn de letters en de kleuren zoek.
Open, toe en schudden maar…
Het verhaal is klaar, echt waar!’
“Kijk eens oma,” roept Nimke, ”ik heb een tattoo op mijn arm!” Oma schrikt. “Een tattoo? Waar komt die vandaan?” vraagt ze verwonderd. “Da’s wel geen echte hé, als ik bij mama in bad ga, zal ze er vlug weer afgaan,” lacht Nimke, ”en er staat ‘I love Sint’ op.” Oma fronst haar wenkbrauwen. “Ah dan is het goed. Waar komt die tattoo nu vandaan?” vraagt oma. “Ik heb die van Zwarte Piet gekregen. Toen we terug naar huis vertrokken van ons bezoek aan de Sint heeft één van de Zwarte pieten die aan mijn gegeven. Jij hebt dan een foto genomen oma, weet je dat niet meer?” vraagt Nimke. Oma heeft veel foto’s getrokken van Nimke, de Sint en zijn pieten.
Maar een piet die een tattoo gegeven heeft… nee dat heeft ze niet gezien. “Ik zal de foto’s op de computer zetten, dan kunnen we samen eens kijken,” stelt oma voor. “Oh ja leuk!” roept Nimke, ”dan kom ik op je schootje zitten om te kijken.” “Ben je klaar?” vraagt oma even later, “jij mag vertellen over de foto’s.”
“Oh de Sint en Zwarte Piet,” lacht Nimke. “Hier heb ik mijn brief aan Sinterklaas gegeven en ik was niet bang. Wel een klein beetje van Zwarte Piet.” Nimke schuift een beetje dichter op oma haar schoot. “En waarom ben je nog een beetje bang van Zwarte Piet?” vraagt oma. “Ik ben een beetje bang van zijn ogen. Hij kijkt niet zo lief. Sinterklaas die kijkt altijd lief. Weet je nog oma dat ik vorig jaar geweend heb? Nu was ik heel flink hé?” zegt Nimke trots. “Ja hoor, jij was superflink,” zegt oma en geeft Nimke een zoentje.
“Hier mocht ik op de Sint zijn knie zitten,” vertelt Nimke fier. “Weet je nog wat de Sint toen allemaal vroeg?” vraagt oma. Nimke denkt even diep na. “Eerst vroeg hij mijn naam en hoe oud ik ben en of ik nog broertjes of zusjes heb. En… dan vroeg hij of ik naar school ga en bij welke juf ik zit. En dan zei de Sint om in zijn oor te fluisteren welk cadeautje ik graag zou krijgen. Maar toen ik in de Sint zijn oor wou fluisteren moest ik lachen want zijn haar en zijn witte baard kriebelden een beetje tegen mijn wang,” vertelt Nimke. Ondertussen zit ze een beetje te wiebelen op oma’s schoot. “Ik moet eerst eens pipi doen,” zegt Nimke, ”en het is dringend.” Terwijl Nimke naar toilet gaat zet oma de volgende foto klaar.
En daar is Nimke al terug. “Dat was vlug,” lacht oma. “Ik heb ook niet veel tijd hé oma want ik moet nog veel vertellen over de foto’s,” zegt Nimke, terwijl ze terug op oma’s schootje kruipt. “Hier vroeg de Sint af ik een liedje kende over Sinterklaas en Zwarte Piet. En toen heb ik gezongen en de Sint was heel blij,” zegt Nimke fier. “En welke liedje was dat weer?” vraagt oma terwijl ze haar wenkbrauwen fronst. “Weet je dat niet meer oma? Wacht even, ik zal het voor jou ook eens zingen.”
Sinterklaas Kapoentje, gooi wat in m’n schoentje,
Gooi wat in m’n laarsje, dank u, Sinterklaasje.
“Bravo!” zegt oma terwijl ze in haar handen klapt. “En gaan we nu nog eens dansen op dat leuke liedje van op de computer?” lacht Nimke. “Vooruit dan maar,” lacht oma en ze zoekt het liedje. “Zet je klaar hé Nimke want het gaat beginnen.”
Ja ik spring spring spring als een pepernoot.
Zwaai zwaai zwaai naar de pakjesboot.
De Sint Sint Sint geeft weer pakjes cadeau.
Wohoho
En ik klim klim klim als een Zwarte Piet.
Kijk kijk kijk of je hem daar ziet.
Het paard paard paard huppelt blij in de wind.
En ik vind dit een leuk dansje voor de Sint.
La la la la la
Een dansje voor de Sint.
La la la la la
Een dansje voor de Sint.
…
“Amai,” zucht oma, ”ik ben al een beetje moe. Kom we gaan weer zitten en naar de andere foto’s kijken.” Als Nimke de foto’s met de Zwarte Pieten ziet, blijft ze naast oma staan. “Kom je niet op mijn schootje zitten?” vraagt oma. “Die foto’s vind ik niet zo mooi. Ik was toen bang,” zucht Nimke. “Kom, kruip maar terug op mijn schoot, dicht bij mij en vertel eens, wat hebben de Zwarte Pieten verteld?” vraagt oma. “Zwarte Piet zag dat ik een beetje bang was en hij vroeg of ik samen met hem een liedje wou zingen,” vertelt Nimke, ”en toen zongen we:”
Dag Sinterklaasje dag dag dag dag Zwarte Piet!
Dag Sinterklaasje dag dag dag dag Zwarte Piet!
“Maar na het liedje was ik toch nog een beetje bang,” zegt Nimke verlegen. “Da’s niet erg Nimke, een beetje bang zijn is best ok,” troost oma.
En dan kijken oma en Nimke naar de laatste foto.
“Kijk oma, hier kwam Zwarte Piet ‘kiekeboe’ doen van achter het gordijn.” “Vergeet je schoentje niet te zetten voor Sinterklaas,” zei Zwarte Piet, ”en stop er zeker een grote mooie tekening bij want Sinterklaas houdt heel veel van tekeningen. En omdat je zo flink was bij de Sint krijg je van mij al een klein cadeautje.” Nimke laat haar armpje weer zien met de tattoo op. “Ah ja, nu weet ik het weer,” lacht oma.
Nimke neemt haar kleurpotloden en de tekening voor de Sint. “Nog een klein stukje kleuren en mijn grote tekening voor de Sint is klaar. “Mag ik eens kijken?” vraagt oma nieuwsgierig. “Neenee oma, als ik volgende week terug bij jou kom, mag je kijken,” lacht Nimke, ”en dan zal ik vertellen wat er allemaal opstaat.”
Wordt vervolgd…